Om verschillende redenen ga ik sinds kort drie keer per week naar de sportschool. ‘Zeker om te voorkomen dat je lichaam straks een peer is’, zei een vriend. Dat was nou juist niet een van de redenen. Ik kan al jaren eten wat ik wil. Als ik een week lang naar de snackbar ga kom ik geen grammetje aan. Ik ging naar de sportschool om juist aan te komen, want dat kan ik alleen met spiermassa. Trainen tot ik er bij neerval en veel eten was het advies van mijn trainer.
Ik ging een paar weken geleden samen sporten met een vriend in Utrecht. Zijn sportschool – normaal sport ik in Amsterdam – is gevestigd op een plek waar vroeger een bekende homodiscotheek zat: de Roze Wolk. Staande onder de douche van de sportschool, dacht ik aan hoe ik ooit op exact dezelfde plek werd aangesproken, inmiddels meer dan tien jaar geleden. Ik was voor de eerste keer alleen uit. Voor de eerste keer alleen naar een homobar. Zeventien jaar. Moederziel alleen.
‘Bij twijfel niet doen.’ Het lijkt een mooi motto dat uitstekend past bij onze voorzichtige maatschappij, maar de grote vraag is: brengt het je wel verder? Ik had behoorlijk wat twijfels toen ik eenmaal voor de deur stond van de discotheek. Je moest aanbellen en dan ging de deur open. Ik heb daar een paar minuten gestaan. Ben eerst nog een rondje gaan lopen om later met enige angst toch aan te bellen. De deur ging open. De man die opendeed bekeek me van top tot teen, alsof hij vlees aan het keuren was. Als blikken konden doden… Ik mocht naar binnen. Ik had zelden in mijn leven zoveel aandacht gehad. Het was moeilijk om alle mannen van me af te slaan. Ik wist me totaal geen houding te geven.
De omgangsvormen in de homoscene – en zeker tijdens het flirten – zijn veel directer dan in de gemiddelde heterobar. Ik was zelf een groentje, wist ik veel. Ik keek nogal verbaasd toen een oudere man op me afkwam en vroeg ‘of ik bottom was’. Blijkbaar was dat nogal een issue onder de bezoekers. Ik wist niet eens wat het woord betekende, laat staan wat ik precies was. Ik vond mannen gewoon leuker dan vrouwen, meer niet.
Mijn eerste ervaring in de gaybar kreeg een abrupt einde toen een gespierde Amerikaan wat in mijn oor fluisterde. ‘I wanna fuck you, i’m gonna buy condoms.’ Ik schrok me wild! Toen de Amerikaan condooms ging halen zag ik mijn kans schoon, ik vluchtte. Toen ik thuiskwam zaten mijn ouders nietsvermoedend tv te kijken. ‘Wat ben je vroeg thuis, leuk gehad?’ Er kwam geen respons, ik verdween snel naar mijn kamer.
Terug onder de douche op de sportschool. Ik zie alleen maar mannen met een atletische bouw. Sexy gasten everywhere. Ik was die Amerikaan veel liever nu tegengekomen. Onder de douche. Naakt. Weet haast wel zeker dat we dan… Ik heb mijn ouders nooit verteld wat er die avond is gebeurd en ook niet wat er nu onder de douche in sportschool allemaal door m’n hoofd gaat. Van mijn trainer moet ik meer sporten, maar of ik dat in deze sportschool ga doen? Allicht kleven er net iets te veel herinneringen aan...
De website van Yori Bonnema (1986) vind je hier. (Foto: Joep van Aart)
