Regisseur Todd Haynes is een koning in het tonen van hevige passie die eigenlijk niet mag worden uitgesproken, laat staan geconsumeerd. Dat deed hij al in Far from Heaven, het indringende drama over een blanke huisvrouw en een donkere tuinman in het racistische Amerika van de jaren vijftig. En ook in het thematisch verwante Carol zindert het onder de oppervlakte vanaf de eerste seconde dat welgestelde veertiger Carol (Cate Blanchett) en onervaren twintiger Therese (Rooney Mara) elkaar zien.
Het is de tijd waarin het woord 'lesbienne' nog niet eens bestond, laat staan dat werd geaccepteerd dat een dame van stand haar degelijke echtgenoot zou verlaten voor een andere vrouw. Toch is dat wat Carol zich voorneemt als blijkt dat de gevoelens wederzijds zijn, met alle weerstand en andere gevolgen van dien.
Hoewel het eenvoudig is een parallel te trekken naar de discussie die homorelaties in conservatieve delen van de wereld nog steeds opwekt, is Carol (gebaseerd op de beroemde roman van Patricia Highsmith) allesbehalve een activistisch pamflet. Het verhaal focust niet op alle gekrakeel van de buitenwereld, maar juist op de veelal woordeloze emotionele achtbaanrit waar de twee vrouwen in belanden na hun eerste ontmoeting. Dat Blanchett een van de beste levende actrices is, wisten we natuurlijk allang. Maar juist door haar status valt op hoe goed de jonge Mara zich naast haar standhoudt. De ster uit The Girl with the Dragon Tattoo werd niet voor niets in Cannes, waar de film in competitie draaide, bekroond tot beste actrice.
Carol draait nu in de Nederlandse bioscopen.
Tekst: Robbert Blokland
