Docuserie over homoseksuele Marokkanen: “Ik heb mezelf 25 jaar lang voorgelogen”

In de documentaireserie Familie, geloof en hoop vertellen vier homoseksuele Marokkanen over hun leven. Wij spreken Nassiri, een van de deelnemers aan de driedelige serie.

In Familie, geloof en hoop wordt onderzocht hoe de schaamtecultuur en de sociale druk binnen gezinnen het schijnbaar onmogelijk maakt om voor jezelf op te komen wanneer je Marokkaan bent en op hetzelfde geslacht valt. Nassiri is een van de vier Marokkanen die wordt gevolgd. Hij werd voor de serie gevraagd. “We hebben de serie in samenspraak gemaakt”, vertelt hij voorafgaand aan de uitzending.

“Ik heb altijd aangegeven dat ze op een respectvolle manier met het geloof om moeten gaan”, vertelt Nassiri. “Er zijn zoveel onduidelijkheden over homoseksualiteit binnen het geloof, maar dat wil niet zeggen dat je het geloof maar moet gaan bashen. Ik heb er juist heel veel houvast aan.” Hij heeft veel onderzoek gedaan naar homoseksualiteit binnen de islam. “Mensen interpreteren de teksten in de Koran verkeerd. Ze zouden eerst onderzoek moeten doen, zodat ze weten waar ze het over hebben.”

“Je moet zorgen dat je niet meer afhankelijk bent van je thuisfront”

Hij praat er nu makkelijker over, maar dat is niet altijd zo geweest. “Daar heb ik 25 jaar over gedaan. Ik heb mezelf al die tijd voorgelogen en ben niet eerlijk geweest tegen mijn omgeving”, vertelt Nassiri. “Door de manier waarop er thuis over homoseksualiteit gepraat werd, liet ik het wel uit mijn hoofd om erover na te denken. Het is een lange weg geweest.”

Een weg waarin hij zich heel ongelukkig voelde. “25 jaar eenzaamheid, depressiviteit, een zware burn-out en ik heb op het punt gestaan uit het leven te stappen. Je gaat door totdat je geen kracht meer hebt. En dat alleen omdat je erachter komt wie je eigenlijk bent. Het is volgens mij heel erg belangrijk dat je een veilige haven hebt. Die had ik doordat mijn broer uit huis ging en ik vanaf mijn achttiende in zijn huis kon wonen. Je moet zorgen dat je niet meer afhankelijk bent van je thuisfront. Dat je je eigen plek hebt.”

“Ik zou nooit iemand vragen uit de kast te komen, maar probeer het wel bespreekbaar te maken”

Bespreekbaar maken
Hij ziet nu nog steeds veel Marokkaanse jongeren die worstelen met hun geaardheid. “Dat vind ik vreselijk. Alleen maar omdat je je liefde wilt tonen aan iemand van hetzelfde geslacht.” Nassiri probeert met zijn verhaal iets voor die mensen te betekenen. “Maar ook voor getrouwde mannen en vrouwen die noodgedwongen in een huwelijk zitten. Ik zou nooit iemand vragen uit de kast te komen, iedereen heeft daarvoor zijn eigen proces nodig, maar ik probeer het wel bespreekbaar te maken.”

Voor de reacties vanuit de Marokkaanse gemeenschap is Nassiri niet meer bang. “Het raakt me niet meer. Ik weet waarom ik dit doe en daar gaat het om. Mensen oordelen heel snel over iemand die ze niet kennen. Ik zat laatst bij een uitzending van Pauw en mensen spuwen gewoon heel makkelijk hun gal op sociale media.”

Pink Marrakech
Nassiri zet zich nog steeds veel in voor zijn gemeenschap. Bijvoorbeeld met de organisatie van de Marokkaanse boot tijdens Amsterdam Pride. Hij is nu volop bezig met de financiering van de Pink Marrakech-boot en is ook betrokken bij Het Wereldcafé van het COC. 

“Pink Marrakech is een platform voor jongeren en ouderen die worstelen met hun geaardheid, hier kunnen ze bij elkaar komen. Voor die mensen organiseer ik ook events, bijeenkomsten en feestjes.”

Familie, geloof en hoop is te zien op NPO Plus.