Dit gaat er door je heen als iemand je uitscheldt voor 'kankerhomo'

Je loopt na een avond stappen richting de nachtbus: “Hey, kankerhomo!” Je sloft nietsvermoedend naar de Jumbo voor een stel kapot geknepen avocado's: “So long, vieze kankerhomo!” Of eigenlijk waar je dan ook jezelf loopt te zijn in Nederland: “Hey, jij bent toch zo'n gore kankerhomo?”

• Fuck, hoe hebben ze me nu weer herkend? Heb ik iets pastelrozes aan? Lijk ik op Gordon? Zaten ze achter me in de tram en zagen ze Grindr op mijn telefoon? Heb ik een 'gay loopje'?
  
  
• Waarom zoek ik nou wéér het probleem bij mezelf? Ik hou van mijn 'gay loopje'!
  
  
• Moet ik ze aankijken of doen alsof ik muziek luister? Heb helemaal geen oordopjes bij me! Een neptelefoongesprek met mijn oom die zogenaamd bij de recherche werkt?
  
  
• Nee, nee, hij denkt toch niet dat ik oogcontact met hem probeerde te zoeken als versierpoging? Ik bedoel, kijk zijn gezicht?
  
  
• Shit, ze lijken dichterbij te komen. Werkt het zoals met paarden, dat als jij sneller gaat lopen, ze doorhebben dat je bang bent en dan op je af sprinten? En je nek eraf bijten?
  
  
• Ben ik eigenlijk wel bang? Deze jongens zijn maximaal zestien, hebben bolle kinderwangetjes en zijn hartstikke onzeker.
  
  
• Wil niet vechten, maar kan ik ze überhaupt aan? Waarom train ik mijn biceps nooit???
  
  
• Sowieso als ik ze een duw verkoop, ben ik ineens dader. Waarom is homo zijn zo moeilijk?
  
  
• Als ik ertegenin ga, genieten ze daar dan extra van? Kicken ze daarop?

“Is dit dan het 'tolerante Nederland' waar ze in de politiek altijd zo mee pochen?”

• Wat zou ik überhaupt zeggen? Het is niet alsof ik een gezonde discussie aan kan gaan die leidt tot een amicaal: “Sorry wij zaten fout, we love gays! Zien we je bij Pride, schat?”
  
  
• Wel fijn dat het roomblanke tieners uit Hoogkarspel zijn. Ik hoor mijn racistische oom Gerwin al “zie je wel” zeggen als het Marokkanen waren geweest.
  
  
• Ze blijven roepen. Waarom neemt niemand in de buurt het eigenlijk voor me op? Ja meneer die al twee minuten toekijkt en rustig zijn sigaretje rookt, ik bedoel ook u.
  
  
• Is dit dan dat 'tolerante Nederland' waar ze in de politiek altijd zo mee pochen? Het tolereren van homofobie?
  
  
• Ik voel me onveilig, maar is dit genoeg reden om de politie te bellen? Ze hebben me niet geslagen. Ben ik eigenlijk wel slachtoffer?
  
  
• Of zal Ricardo van 't bureau tegen me zeggen dat-ie er alles aan gaat doen om te helpen? Met andere woorden: het belandt meteen op een stapel waar waarschijnlijk nooit iets mee gedaan wordt.
  
  
• Of komen ze met man en macht, maar wordt het hun woord tegen het mijne? Waardoor we hoogstens een ongemakkelijk moment hebben met z'n allen?
  
  
• Waar is Roze in Blauw als je ze nodig hebt?
  
  
• Als ik nu doorloop en niks zeg, ben ik niet voor mezelf opgekomen, terwijl ik niets fout deed. Ik liep letterlijk alleen op straat, what a crime!
  
  
• Ik moet erboven staan, ik moet erboven staan, ik moet erboven staan.
  
  
• Oké, ik ben veilig de hoek om. Ik zie al totaal voor me hoe m'n vrienden geschokt gaan reageren. “Maar je ziet er niet eens gay uit!” Alsof dat iets uitmaakt, Natasja!

Beeld: Hanna Whittle