“Niet alleen op het werk, maar ook privé staan ze altijd voor mij klaar”

Voor Philips-werknemer Frankee Hendriks (Executive-Assistant) waren collega’s Sill Raedts (HR-officer) en Nona van Oostenbrugge (Facility Coordinator) een rots in de branding, nadat hij vorig jaar het slachtoffer werd van geweld op straat.

FH: “Nona, Sill en ik kennen elkaar van ons werk bij de receptie. Er was meteen een goede klik en ook toen we alle drie een andere baan kregen bij Philips, bleven we afspreken om samen leuke dingen te doen. Vorig jaar april deden we na het werk nog even samen een drankje in de buurt. Na afloop ging ik op mijn roze fiets naar huis, ik nam dezelfde route als altijd. Onder het viaduct stond een man naar mij te zwaaien, hij wilde weten hoe laat het was. Toen ik stopte, sprong de man boven op mij en belandde ik hard op mijn achterhoofd. Ik trapte hem van mij af en wat er daarna gebeurde, is voor mij een waas. Ik zat onder de blauwe plekken, schrammen en krassen en ik kon mijn rechteroog niet meer openen. Ik heb nog diezelfde nacht aangifte gedaan bij de politie. Daarna heb ik thuis uren voor mij uit zitten staren, in shock.”

SR: “Toen Frankee ons de volgende ochtend belde, schrokken we ontzettend. Nog nooit hadden we zoiets gehoord. Die avond hadden we nog samen staan dansen en lachen, en opeens hoorden we dat hij op straat was aangevallen. Ik weet nog dat we dachten: waren we nu maar samen met hem teruggefietst.”

FH: “De man heeft mij niet beroofd, wat me wel aan het denken zette. Was ik gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek, zoals veel mensen beweren, of stonden mijn roze fiets en mijn bomberjack met bloemen die man niet aan? Was ik misschien té gay in zijn ogen, ik zal het nooit weten. Na twee weken ging ik weer halve dagen aan het werk, thuis kwamen de muren op me af. Ik vond ook dat ik niet zo moest zeuren, maar ik had wel degelijk een trauma opgelopen. Focussen lukte me nauwelijks. Ik durfde niet meer alleen in het donker over straat, was angstig. In die moeilijke periode heb ik heel veel steun gehad aan Sill en Nona. Niet alleen op het werk, maar ook privé stonden ze altijd voor mij klaar.”

“Sill en Nona namen de tijd om er écht voor mij te zijn en naar mij te luisteren. Iedere dag weer, tijdens de lunch op het werk, of thuis”

NvO: ΅We checkten iedere dag even hoe het met Frankee ging en als het nodig was, gingen we ’s avonds bij hem thuis langs met een reep Tony Chocolonely en een wijntje om samen op de bank een serie te kijken.”

SR: “Als hij wil praten, kan hij zijn ei altijd bij ons kwijt en als-ie gewoon lol wil maken ook. Want plezier maken kunnen wij heel goed met zijn drietjes.”

FH: “Sill en Nona namen de tijd om er écht voor mij te zijn en naar mij te luisteren. Iedere dag weer, tijdens de lunch op het werk, of thuis. Toen ik weer voor het eerst de deur uit durfde om samen een hapje te gaan eten, boden Sill en Nona aan om mij na afloop weer thuis te brengen. De omgekeerde wereld, eigenlijk zou ik als man van 33 jaar juist met deze twee jonge meiden naar huis moeten fietsen.”

SR: “Vorig jaar tijdens de Gay Pride stond ik samen met Frankee op de boot van Philips, het was heel bijzonder om samen mee te maken. Ik stond nóg meer stil bij de betekenis ervan.”

"Wat Frankee is overkomen, wens je niemand toe"

FH: “Het meevaren op de Philips-boot raakte mij enorm. Ik voelde zo veel liefde en support, van collega’s en van alle mensen langs de kant. Door wat mij het afgelopen jaar is overkomen, weet ik nu nog beter dat je als LHBTQ niet zomaar jezelf kunt zijn op straat, zelfs niet in Amsterdam. De Gay Pride is nog steeds heel erg nodig en belangrijk. Dit jaar staan we gelukkig met z’n drietjes op de boot.”

NvO: “Bij ieder steegje en onder iedere brug ben ik op mijn hoede sinds de aanval op Frankee. Het heeft ons alle drie wakkergeschud, we fietsen nu vaak samen naar huis.”

SR: “Wat Frankee is overkomen, wens je niemand toe. Hij zal het altijd bij zich dragen, maar hopelijk lukt het hem om het uiteindelijk een plekje te geven. “

FH: “Ik werd vroeger veel gepest op school en ik heb vaker dit soort incidenten meegemaakt. Wat mij vorig jaar is overkomen, voelde als de druppel. Ondanks het feit dat ik het nog niet helemaal heb verwerkt, gaat het inmiddels wel stukken beter. Ik ben weer volledig aan het werk, ik sport en onderneem ook weer leuke dingen. Dat was allemaal niet mogelijk geweest zonder de aandacht en steun van Sill en Nona. Zij zijn mijn twee superhelden, ze hebben mij er echt doorheen gesleept.”

Fotografie: Bete Photography