Uit de kunst

"Dansen doet altijd pijn, maar dat hoort bij het vak"

Balletmeester Jorge Pérez Martínez van Introdans

Leestijd: < 1 min

De Spaanse danser Jorge Pérez Martínez (37) hing twee jaar geleden zijn balletschoenen aan de wilgen. Vanaf dit seizoen is hij balletmeester bij ‘zijn’ Introdans. Een ervaren coach die de dansers op het juiste pad houdt.

Begin september speelde Martínez in de voorstelling Kogelvis, een samenwerking tussen Het Gelders Orkest, Toneelgroep Oostpool en Introdans. Kogelvis gaan over Jeffrey Dahmer, een seriemoordenaar uit de jaren tachtig die jongens van de straat en uit homobars viste om ze vervolgens te verkrachten en op gruwelijke wijze te vermoorden.
“Wij speelden deze voorstelling al eerder en nu gaat-ie kort in reprise. Vanuit Introdans samen met een andere danser in deze voorstelling. De moordenaar wordt niet alleen door acteur Thomas Cammaert gespeeld maar ook door mij, verbeeld in dans. De moordenaar zei altijd dat hij geen gespleten persoonlijkheid had, maar hij was nooit zichzelf als hij de moorden pleegde. Best een slimme vondst van de regisseur om acteurs en dansers op één podium te combineren. De andere danser verbeeldt alle slachtoffers van Dahmer.”

Twee jaar geleden ben je gestopt met dansen. Waarom eigenlijk?
“Het was mijn tijd. Ik werd oud. En ik wilde stoppen op een moment dat ik zelf zou kiezen. Ik vind dat je moet stoppen als je nog houdt van wat je doet. Niet als je er al over aan het mopperen bent.”

Deed het ook allemaal te veel pijn?
“Dansen doet altijd pijn. Maar dat vond ik nooit echt erg. Dat hoort bij het vak.”

"Er is niet veel danscultuur in Spanje. Ik heb mijn land verlaten om te kunnen werken"

Hoe ben je de zomer doorgekomen?
“Ik gaf deze zomer danslessen op een privéschool in Valencia. Aan rijke kinderen, haha. Net als overal in de wereld, moet je in Spanje zelf je zomercursussen betalen, daar zijn geen subsidies voor.”

Je komt oorspronkelijk uit Spanje. Waarom ben je daar vertrokken?
“Er is helaas niet veel danscultuur in Spanje. Ik heb mijn land verlaten om te kunnen werken. Het liefst danste ik bij gezelschappen met een breed repertoire. Eerst ben ik naar Zwitserland vertrokken, omdat ze daar met neoclassicistische dans aan de gang waren en dat spreekt mij altijd heel erg aan. Wel met een moderne twist eraan, dus van choreografen als Kylián en Mašek. Toen ze daarmee ophielden, ben ik verder gaan kijken. En zo belandde ik bij Introdans, een gezelschap dat dans modern weet te brengen, maar altijd wel met een echt klassieke basis.”

Jarenlang was je een van de sterren binnen  dit gezelschap. En nu word jij er dus balletmeester. Gefeliciteerd.
“Ja, dat mag je inderdaad best als een promotie zien. De balletmeester ziet er namelijk op toe dat de voorstelling altijd op z’n best vertoond wordt. Zowel vóór als na de première. Bij Introdans zijn we nu met drie balletmeesters, want er lopen altijd veel balletten tegelijk. Officieel ben ik twee jaar geleden gestopt met dansen, toen startte mijn nieuwe carrière als choreograaf. Intussen heb ik al meerdere balletten gechoreografeerd. Maar ik vind het leuk om veel verschillende en ook veel nieuwe dingen te doen. Zolang mijn lichaam dat toelaat natuurlijk. Het project Kogelvis is daar een voorbeeld van. Maar ik geef ook veel les in bijvoorbeeld Amerika en Hongkong. Vorige seizoen ben ik vooral actief geweest als choreograaf. Nu, als balletmeester, ga ik weer veel tijd in de repetitiestudio doorbrengen, dat heb ik altijd heel erg leuk gevonden. Ik heb altijd gezegd dat ik een danser ben. Dat kan nu eigenlijk niet meer. Hoe ik mijzelf nu zou typeren? Ik weet het niet. En ik wíl ook niet kiezen.”

Even over het afgelopen seizoen. Wat is jouw hoogtepunt?
“Mijn hoogtepunt is toch wel Azul, een voorstelling die ik voor Introdans creëerde en onderdeel uitmaakte van het programma Mediteranne. Dat ballet werd ook gedanst voor de 75e verjaardag van prinses Margriet, de beschermvrouw van Introdans. Dat staat wel in mijn herinnering gegrift.”

En waar kijk jij enorm naar uit?
“In het komende seizoen concentreer ik mij vooral op mijn nieuwe rol als balletmeester. Quality time investeren in de dansers. Ik heb twaalf jaar in die studio gewerkt. Ik weet waar ik aan begin. Het grootste verschil met choreografie: ik ben nu bijna het hele seizoen aanwezig. Als choreograaf werk je slechts één maand of misschien anderhalve maand met de dansers. Nu ben ik veel meer een coach. En in de studio gebeurt het allemaal hè, vergis je niet. Ik herinner mij repetities die zó veel energie gaven. Als ik dan weer naar huis reed, realiseerde ik mij hoe ongelooflijk dit leven toch kan zijn. Op het podium gebeuren dat soort dingen bijna niet. Daar moet je goed opletten dat alles perfect wordt uitgevoerd, daar is geen ruimte voor improvisatie, voor ontdekking. En dat zoeken en creëren gebeurt natuurlijk vooral vóór de première, hè? Daarna veranderen we nauwelijks nog iets, dan verbeteren wij de performance en passen af en toe kleine dingen aan.”

Volg je de dansshows op de Nederlandse televisie?
“Ik kijk weinig televisie, maar ik ken ze wel. So You Think You Can Dance bijvoorbeeld. Vrienden van mij hebben er wel aan meegedaan maar het is niets voor mij. Ik ben niet geïnteresseerd in dat soort dans. Ik houd het liever bij het moderne neoclassicisme.”

Introdans start het dansseizoen met de voorstelling Moderne Meisjes (in de Nederlandse theaters vanaf 14 september) en de familievoorstelling Gekkigheid (voor neefjes en nichtjes vanaf 6 jaar, vanaf 20 oktober).

Fotografie: Hans Gerritsen

Powered by Labrador CMS