Zo gaat iedere coming out bij een nieuwe baan

Uit de kast komen voelt gelukkig voor velen van ons inmiddels als een prehistorisch jeugddingetje, zo in het rijtje tussen zindelijk worden en je eerste joint. Je hele omgeving weet het al jaren en niemand zal er ooit nog een domme vraag over stellen. Maar wat nou als je van baan verandert en ineens weer met onbekende Nico’s en Gerwins een flexplek moet delen?

1. Het besef dat uit de kast komen ook voor jou nog steeds een ding is
Je hebt totaal geen moeite om onbekenden te vertellen dat je gay bent. Maar eigenlijk gebeurt dat alleen maar wanneer je met vrienden bent, wanneer je maar één nieuw mens tegenover je hebt, of wanneer je geen verpletterende eerste indruk hoeft te maken op een kantoor vol competitieve nieuwelingen waar je iedere dag mee in een ruimte moet gaan zitten. En hoe infantiel het ook is, pesten en roddelen komt veel voor op de werkvloer. O ja, dit kan toch nog wel eens vies gaan tegenvallen.

“Monica Geuze zeg je, ja wát een mooi figuur heeft zij. En allemaal op superfoods hè?”

2. Het dilemma of je het überhaupt moet zeggen
Waarom is je seksualiteit relevant voor Wilbert van HR? Die nieuwe stagiaire Veronique gaat toch ook niet op een tafel staan om te zeggen “even voor de goede orde, ik val dus op pik! Dat jullie het weten, en nu snel weer aan de slag met die Excel-sheets!” Men zou denken dat ze psychotisch is geworden. Je besluit niks te zeggen tenzij iemand ernaar vraagt. En als iemand je dan naar je liefdesleven vraagt, ga je uit onzekerheid waarschijnlijk het genderloze (en passieloze) ‘partner’ gebruiken. Handig!

3. De onwennige hetero-gesprekken waar je in betrokken wordt
Na de eerste paar weken ontspant iedereen een beetje rondom jou, inclusief jijzelf. “Een klap geven op targets die teruggekoppeld moeten worden”, maakt plaats voor informele gesprekken over vrouwenborsten. En hoe mooi die wel niet zijn. Jij weet daar verdomd weinig vanaf en daarnaast doet het je natuurlijk niets. Maar omdat je nieuw bent en niet in je eentje wil lunchen, knik je vrolijk mee: “Monica Geuze zeg je, ja wát een mooi figuur heeft zij. En allemaal op superfoods hè?” Wat ben je nou aan het doen? Dit gedrag heb je al zo lang niet meer vertoond! En je speelt niet eens een geloofwaardige hetero, ik bedoel, “een mooi figuur”? “Superfoods”?

4. Het besef dat je mogelijk toch een momentje moet gaan inlassen
Hoe langer je wacht, des te spannender het wordt. André van marketing blijft praten over bekende vrouwenborsten, Evert de projectmanager floept er nog weleens “valse nicht” uit als jullie het over een bepaalde klant hebben en jij, jij zit je steeds meer op te vreten. Dit gedoe zou toch voorbij zijn nadat heel Enschede je zag tongen op de Oude Markt? In 2006?

5. Je gooit het er maar uit, fuck it
Je gaat verdomme niet weer met zo’n groot geheim leven als vroeger. Als iemand nog een keer over die oude naaktfoto’s van Katja Schuurman begint, ga je door het lint. Je besluit het maar in de oren te fluisteren van de grootste roddelqueens van het bedrijf. Alleen in tegenstelling tot vroeger reageren ze totaal ongeïnteresseerd met een “Oké Danny, maar hoe laat begint de meeting straks?” − je hebt je weer druk gemaakt om niets.

Coverbeeld: Hanna Whittle