Dennis en Lody moesten naar een Canadese IVF-kliniek voor hun kinderwens

Afgelopen week kwam het nieuws naar buiten dat homokoppels vanaf 2019 terechtkunnen bij Nederlandse IVF-klinieken. Groot nieuws, ook voor Lody en Dennis. Zij kregen vorig jaar hun dochter Skye via een draagmoeder, maar moesten daarvoor wel naar een Canadese IVF-kliniek. “De deur gaat voor ons nu weer op een kier.”

Er waren twee crowdfundacties voor nodig om de kinderwens van Dennis en Lody in vervulling te laten gaan. Omdat homostellen nog steeds niet terechtkunnen bij Nederlandse IVF-klinieken, weken de wensouders uit naar het buitenland. “We wilden eerst naar Cyprus,” vertelt Dennis, “maar we twijfelden of dat de juiste weg was. We informeerden bij anderen en toen bleek dat ze bij een kliniek in Cyprus vier in plaats van twee embryo's hadden teruggeplaatst, omdat dat de kans van slagen groter zou maken.”

Zonder overleg?
“Zonder overleg inderdaad. Ze zeiden daar: jullie hebben een kinderwens, wij gaan er alles aan doen die te verwezenlijken. Jullie hoeven alleen nog voor een vrouw te zorgen. Dat vonden wij onwijs respectloos tegenover de draagmoeder. We besloten daarom niet naar Cyprus te gaan, ook al was het daar goedkoper dan in andere landen. Via een aantal omwegen zijn we in Canada terechtgekomen. Daar kozen we voor een open-donatie, zodat onze dochter er altijd achter kan komen wie haar eiceldonor is. Zij heeft het recht te weten waar de andere biologische helft vandaan komt.”

Jullie hebben destijds twee pogingen gedaan.
“Klopt. De eerste keer hebben we een crowdfunding opgezet waarmee we 40 duizend euro opgehaald hebben. Dat lukte met de hulp van heel veel mensen en acties. Daarna hebben we een eiceldonor gevonden. Lody en ik vlogen toen naar Canada om contact te leggen met de eiceldonor en een IVF-kliniek. Daar ondergingen we een psychologisch onderzoek en huurden we een advocaat in voor het juridische gedeelte. Tijdens diezelfde reis hebben zowel Lody als ik ons zaad laten invriezen. Uiteindelijk zijn we teruggevlogen en begon het traject met de eiceldonor.”

Hoe ging dat?
“Er waren elf eitjes. Zeven daarvan waren goed bevrucht. Wij hadden de pech dat er vervolgens maar één embryo was, meestal zijn dat er drie of vier, waardoor de kans groter is dat het lukt. We zijn, samen met de draagmoeder en haar man, terug naar Canada gegaan voor de terugplaatsing. Veertien dagen later kwamen we erachter dat ze niet zwanger was. Op dat moment leek het erop dat de wens waar we jaren voor gestreden hadden ophield.”

Was dat het moment waarop jullie een video maakten?
“Klopt, we waren sowieso al aan het bloggen en maakten toen een video. Die werd door de media opgepikt en aan de hand daarvan zijn er Kamervragen gesteld. Onze crowdfunding begon opnieuw te lopen en toen we vijftienduizend euro bij elkaar hadden, zijn we een tweede traject in Canada ingegaan. Op kerstavond in 2016 kregen we te horen dat de embryo was ingenesteld en onze draagmoeder zwanger was.”

Dat is wel een heel mooi kerstcadeau.
“Een mooier cadeau kun je niet krijgen. In Nederland werden we opeens wél geholpen, omdat er een vrouw zwanger was. We zijn overal bij geweest tijdens de zwangerschap, zelfs bij de bevalling. Skye is op 23 augustus 2017 geboren en sinds mei 2018 zijn wij juridisch de vaders.”

“Onze relatie heeft vijf jaar lang in het teken gestaan van onze kinderwens, dus we zijn blij met wat we nu hebben"

Tegen welke problemen liepen jullie in die maanden aan?
“Toen Skye drie maanden oud was, werd ze in het ziekenhuis opgenomen vanwege een virus. Op dat moment had de draagmoeder nog alles voor het zeggen, terwijl er biologisch gezien helemaal geen connectie was tussen de draagmoeder en het kind, maar voor de Nederlandse wet was zij wél de moeder. Skye heeft een week in het ziekenhuis gelegen en de draagmoeder moest overal toestemming voor geven. We mochten in eerste instantie niet eens op de kamer blijven slapen.”

Het nieuws dat homokoppels vanaf 2019 terechtkunnen bij Nederlandse IVF-klinieken, moet speciaal voor jullie zijn.
“Zeker. Het is super fijn dat het in Nederland eindelijk gaat lukken, het heeft allemaal veel te lang geduurd. Het zorgt ervoor dat veel wensouders niet meer dezelfde weg als wij hoeven af te leggen. Je kunt nu gewoon in Nederland blijven.”

En willen jullie een tweede kindje?
“Die vraag krijgen we heel vaak. Onze relatie heeft vijf jaar lang in het teken gestaan van onze kinderwens, dus we zijn heel blij met wat we nu hebben. Maar nu het in Nederland kan, sluiten we niets uit. De deur gaat voor ons misschien ook wel op een kiertje.”