“Mijn familie denkt dat de ‘ziekte’ voorbij is”

Journalist Manju Reijmer sprak voor Winq met acht vooraanstaande of uitgesproken queer moslimmannen over hún interpretatie van islam. Dit is het verhaal van Saïd, die onlangs op 30-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van epilepsie.

Ondanks de oneindige hoeveelheid discussie die er in Nederland over de islam gevoerd wordt, blijven LHBTQ-moslims veelal onbesproken. Extreemrechts zet de islam haaks op homorechten of vrijheid om te zijn wie je bent.

Organisaties als Secret Garden en Stichting Maruf, die een eervolle Jos Brink Prijs kreeg toegewezen, bieden LHBTQ-moslims een veilige plek tussen de problematiek in hun eigen bevolkingsgroep en die van de grotere niet-islamitische meerderheid.

Journalist Manju Reijmer sprak voor Winq met acht vooraanstaande of uitgesproken queer moslimmannen over hún interpretatie van islam. Dit is het verhaal van Saïd Boularouz.

“Als iemand het woordje ‘homo’ zei, dan voelde ik al woede en ook angst om buitengesloten te worden. Ik ben dat niet. Ik ben Saïd. Je wordt zo gehersenspoeld door dat woord alleen. Nu loop ik gewoon door. Respecteer jezelf, dan kom je er. Luister naar jezelf, niet naar anderen. Dat was mijn fout. Ik heb niet naar mijzelf geluisterd. Ik wilde een roze vestje aan, maar dat heb ik niet gedaan vanwege jou.

In Utrecht heb ik mezelf geleerd om me mannelijk te gedragen. Ik moest me elke keer beschermen om te overleven. Ik was bang en ik schaamde me, als ze lachten onderweg naar de tramhalte.

Ik weet nu wat ik niet moet doen. Nu wil ik vrijheid. Ik woon nog thuis, maar daar ben ik mezelf niet. Je moet een andere houding aannemen. Mijn familie denkt dat de ‘ziekte’ voorbij is. Eerst zag ik het wel als een ziekte. Ze gingen me genezen. Toen geloofde ik het.

Ik wist niets over homo’s. Niets geleerd op school, niets op televisie. Als we er meer voorlichting op school over hadden gehad, dan had ik tenminste nog één steunpunt gehad. Na alles nemen mijn ouders me nog steeds in hun armen. Maar je bent anders.

Ik was zestien toen iedereen het zag. Ik ben boos op het feit hoe ze me hebben gemaakt. Ik was agressief en ben door hen aan de drugs gegaan. Ik zocht verdoving. Dan maar dood door de drugs, dan ga ik tenminste niet dood door hen. Ze hebben me een ander persoon gemaakt.

Nu geniet ik wel van het leven. Ik ga naar homokroegen. Iedereen maakt me belachelijk omdat ik naar dragqueenshows ga. Vind ik mooi. Zij durven zich zo te kleden. Dat is vrijheid. Dat je doet wat jij wilt. Punt.”

Saïd overleed in het weekend van 16 mei op 30-jarige leeftijd aan de gevolgen van epilepsie. Negen jaar geleden belandde hij in het ziekenhuis nadat hij in elkaar werd geslagen. Sindsdien had hij last van zware epilepsie. 

Beeld: Armando Branco