Boodi Kabbani: een van de eerste Syrische acteurs in een homorol

Boodi Kabbani behoort tot ’s werelds eerste openlijk homoseksuele Syrische acteurs. Hij was vorig jaar tijdens de Roze Filmdagen te zien in de Finse film A moment in the reeds. “Mijn familie dwong me om me mannelijker te gedragen: een rechte rug, diepe stem, en mannelijke lichaamstaal.”

Voor zijn rol in A moment in the reeds wilde Boodi het stereotype van de ‘Arabische powertop’ doorbreken: “Toen ik met [regisseur] Mikko over mijn rol sprak, vertelde ik hem dat ik niet wilde dat mijn personage een stereotype macho, behaarde Midden-Oosterse man zou zijn, die alleen maar top is. Ik vond het belangrijk om te laten zien dat hij helemaal oké is met zijn seksualiteit, en dat hij versatile is.”

Kabbani groeide op in Damascus, waar machogedrag van hem verwacht werd. “Ik werd in Damascus veel gepest”, bekent hij. “Ik droeg make-up en verkleedde me met de jurken van mijn moeder, al van jongs af aan. Ik was zo blij toen mijn schoenmaat eindelijk matchte met die van mijn moeder, en ik haar hakken kon dragen!” Dat nam zijn moeder hem overigens niet in dank af. “Als ze me betrapte ging ze door het lint. Mijn familie dwong me om me mannelijker te gedragen: een rechte rug, diepe stem, mannelijke lichaamstaal. Ik moest met jongens spelen, in plaats van met de Barbiepoppen van mijn nichtjes. Dat wilde ik niet, dus trok ik maar in m’n eentje op.”

Op zijn zestiende kwam Boodi in aanraking met een ondergronds queer netwerk. “Die ondergrondse scene in Syrië is erg verborgen. Toen de oorlog in Syrië uitbrak, openden er ineens twee gayclubs, want het kon niemand meer wat schelen. Toen die clubs uit hun voegen groeiden, werden ze toch weer gedwongen om te sluiten.”

Nadat hij tijdens een stil protest werd gearresteerd, twaalf dagen werd vastgezet en werd geschopt en geslagen, wist hij dat het tijd was om Syrië te ontvluchten. “Nadat ik vrijkwam werd ik paranoïde. Ik voelde me nergens meer veilig. En als ik in Syrië zou blijven, zou ik over niet al te lange tijd het leger in moeten.” Hij vluchtte naar Beirut, maar werd daar niet goed ontvangen. Een LHBTQ-organisatie raadde hem aan om asiel aan te vragen via de VN. “Ik werd allerlei vreemde en persoonlijke vragen gesteld, zoals: hoe heb je seks? In welke positie? Hoe vaak? Met hoeveel partners?”

Op een dag kreeg Boodi een telefoontje waarin hem werd medegedeeld dat Finland overwoog om hem op te nemen. Hij wist niets over het land, maar begon te googelen. “Het klonk erg koud en klein, maar veel dingen klonken goed.” Niet lang daarna belandde hij in een voorstadje van Helsinki. “Het was de eerste keer dat ik het idee had dat ik even ruimte had om te ademen, dat ik eindelijk mezelf kon zijn.”

Hij sloot zich aan bij Finse LHBTQ-organisaties en begon met performen. Via via ontmoette hij regisseur Mikko, die hem een rol in A moment in the reeds aanbood. “Het voelde zo bevrijdend om die rol te spelen.” Met die rol was Boodi een van de eerste Syrische acteurs die een homoman in een film speelde. Het personage was tevens een van de eerste Syrische queer personages in een film.

Boodi’s ouders weten niet van het bestaan van de film af. “Ik zag ze in december weer, en het was heel raar om ze weer te spreken. Maar mijn twee jaar jongere broertje weet dat ik gay ben, en hij heeft me enorm gesteund. Hij wil de film graag zien.”

Tekst: Patrick Cash
Beeld: Markus Bidaux