Uit de kunst

“Mensen denken dat racisme iets is dat van ras tot ras gaat, maar het gaat zoveel verder”

Danser en choreograaf Christiaan de Donder

Leestijd: < 1 min

Danser en choreograaf Christiaan de Donder blijft maar scoren. Samen met danspartner Sedrig Verwoert won hij dit jaar zowel de BNG Bank Dansprijs als de Leo Spreksel Award. Wij spraken met de danser over zijn talent.

Waar komt je liefde voor dansen vandaan?
“Toen ik zes jaar oud was begon ik met ritmische gymnastiek. Dat heb ik gedaan tot ik veertien was, toen vond mijn moeder het een beter idee dat ik ging dansen. Ik was helemaal niet zo into dansen, mijn liefde lag meer bij turnen. Dat veranderde toen ik op mijn zeventiende een geweldig ballet zag, toen ben ik écht mijn best gaan doen. Een jaar later schreef ik mezelf in voor het programma So You Think You Can Dance, jong en naïef dat ik was.”

Waarom jong en naïef? Dat is toch een grote kans?
“Ondanks dat ik de Nederlandse en Belgische versie van het programma wel kende, was mijn eerste aanraking met So You Think You Can Dance de Amerikaanse versie. Daar ging het meer over dans, in Nederland was dat niet zo. Hier ging het vooral om de drama achter de schermen.”

Je leerde wel Sedrig Verwoert kennen, de danser waar je nu vaak samen mee danst.
“Klopt. Hij deed aan hetzelfde seizoen mee. Vanuit het programma ben ik aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten gaan studeren. Tijdens mijn derde jaar ben ik naar Rotterdam verhuisd voor een stage Conny Janssen Danst. Na een stage van anderhalf jaar, ben ik twee seizoenen gebleven als professional en vanaf de zomer van 2016 ben ik gaan freelancen. Dat vind ik fijner, omdat je dan meer tijd en ruimte hebt nieuwe dingen te bedenken.”

christiaan de donder
Foto: Ussi’n Yala

Met Sedrig was je het afgelopen seizoen te zien in de dansvoorstelling They/Them. Kun je daar meer over vertellen?
“Toen ik als jong jongetje naar het theater ging, zag ik nooit twee mensen van kleur die werk hadden gemaakt dat mensen steunden. Zeker niet in de contemporary dance-scene in Nederland. Wij vonden het belangrijk dat daar vragen over gesteld werden. They/Them is eigenlijk een fysieke interpretatie van emoties die vrijkomen als je je bevindt in een bepaalde situatie. We zijn beiden queer, zwart en zitten in hetzelfde circuit. Tegelijkertijd is het niet alleen ons verhaal, maar het verhaal van heel veel mensen. We hebben gesprekken gevoerd met familie, vrienden en collega’s.”

“Op school wordt heel veel tijd besteed aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog, maar nauwelijks aan de slavernij”

Is daarin nu iets veranderd? Staan er nu vaker mensen van kleur op het toneel?
“Ik vind van niet. Dat is wat racisme institutioneel maakt. Als je gaat kijken hoeveel mensen er op bepaalde functies werken sinds het diversiteitsgesprek is losgebarsten, dan zie je wel dat er dingen veranderd zijn, maar het gevaar is dat mensen van kleur worden ingezet om te laten zien hoe divers een bedrijf is.
Mensen denken vaak dat racisme iets is dat van ras tot ras gaat, maar het gaat zoveel verder. Films, series en magazines zijn tegenwoordig meer divers, maar de bron waar ze gemaakt worden zijn nog steeds meestal wit. Veel van hen zijn zich niet bewust van hun witte privilege, terwijl ze dat wel zouden moeten zijn. Als je wit bent, is het moeilijk de andere kant te bekijken.”

Wat zou daaraan gedaan moeten worden?
“Mensen moeten er meer over leren. Op school wordt heel veel tijd besteed aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog, maar nauwelijks aan de slavernij.”

christiaan de donder
Foto: Nicky van Excel

Hoe belangrijk is de voorstelling They/Them in deze tijd?
“Ik denk dat het heel belangrijk is. Niet omdat ik Sedrig en mezelf wil neerzetten als een voorbeeld, maar het is wel een andere kijk op het voorbeeld. Ik denk dat de situatie beter wordt, omdat de discussie harder wordt. Niet omdat ik denk dat pijn belangrijk is, maar om te begrijpen wat de volledige impact is.”

Je laat vaak van je horen over dit onderwerp op Instagram. Hoe belangrijk is dat?
“Dat is ook heel belangrijk, denk ik. Ik krijg soms berichten van mensen die daar niet op zitten te wachten, die mij vervolgens ontvolgen. Uiteindelijk is Instagram een medium waar je heel snel met mensen contact kunt hebben en iets kunt leren.”

Het afgelopen jaar ontvingen Sedrig en jij zowel de BNG Bank Dansprijs als de Leo Spreksel Award. Wat doet dat met je?
“Dat geeft een bepaalde erkenning voor het harde werk, als maker en als danser. Sedrig en ik hebben dit stuk zelf gemaakt, niemand heeft het met ons gerepeteerd of iets dergelijks. Je krijgt daardoor het gevoel dat je op de juiste weg zit en dat mensen accepteren wat je doet.”

Christiaan is binnenkort ook te zien in verschillende panelgesprekken om te praten over racisme. Meer weten over Christiaan? Volg hem dan op Instagram

Coverbeeld: Ussi’n Yala

Powered by Labrador CMS