“Toen ik zijn lievelingsgerecht een keer voor iemand anders maakte, werd hij boos”

In deze nieuwe rubriek vragen we onze lezers welk gerecht zij op tafel zetten wanneer ze écht indruk willen maken. Bijvoorbeeld bij een eerste date, als ze voor het eerst gaan koken voor hun schoonouders, of wanneer ze gewoon goede culinaire sier willen maken. Georges (33) is cardioloog in opleiding en kookt vaak. Het lievelingsgerecht van zijn vriend Steve is pasta met gehaktballetjes. 

“Mijn moeder kookte vroeger altijd en met veel plezier, maar ze was er niet per se van gecharmeerd als wij zelf ook iets op tafel wilden zetten. Ik mocht wél cakes bakken, dat vond ik heel leuk. Op zaterdagochtend keek ik vaak kookprogramma’s op de BBC en ik verslond kookboeken. Ik vind eten heel leuk, en als je écht lekker wil eten, moet je gewoon zélf koken.

Jaren geleden deed ik mee aan het eerste seizoen van Heel Holland Bakt. Sinds ik op mezelf woon, kook ik bijna elke dag. Doordeweeks maak ik vooral gerechten die ik al heel vaak gemaakt heb en nu dus binnen een half uur op tafel kan zetten. In het weekend heb ik meer tijd, dan probeer ik graag nieuwe gerechten uit of kook ik iets heel uitgebreids.”

Pasta met gehaktballetjes

(voor 2 personen)

“Dit is het lievelingsgerecht van mijn vriend Steve. Ik heb het door de jaren heen geperfectioneerd door eigenlijk steeds meer dingen weg te laten. Het is simpeler maar ook beter geworden. Steve wil het eigenlijk minimaal één keer per week eten. Toen ik het een keer voor iemand anders maakte, werd hij boos en moest ik beloven dat het niet van zíjn frequentie gehaktballetjes af zou gaan. Hij nodigt ook vaak mensen bij ons uit om deze gehaktballetjes te eten.

Je zou kunnen zeggen dat het controversieel is, want Italianen vinden spaghetti bolognese écht niet kunnen, omdat gehakt – laat staan een gehaktbal – niet blijft kleven aan je spaghetti. Maar in Amerika is het een begrip, en ik vind het gewoon heel erg lekker. En ik laat me natuurlijk niet shamen om wat ik lekker vind!”

Ingrediënten

Voor de gehaktballen:
1 ei • 1 teen knoflook • 1 eetlepel worcestershiresaus • 2 theelepels venkelzaad • 1 theelepel zout • 1 theelepel peper • 1 theelepel gerookt paprikapoeder • 300 gram varkensgehakt* of half-om- halfgehakt • 20 gram paneermeel (broodkruimels zijn íets lekkerder)

en:
1 blik gepelde tomaten • 1 eetlepel tomatenpuree • 150-200 gram linguine (ik gebruik no 7 van de cecco) • parmezaanse kaas (hoeveel je lekker vindt)

Bereidingswijze

verwarm de oven voor op 200 graden, of 180 graden voor een heteluchtoven.

Pers de teen knoflook en combineer met alle kruiden, de worcestershiresaus en het ei. Meng het een beetje en laat de smaken in elkaar trekken. Roer voorzichtig het gehakt erdoorheen en daarna het paneermeel. Als je het vlees te veel kneedt of roert, gaan de eiwitten zich ontwikkelen en worden de balletjes taaier (met een frikandelachtige structuur), net als bij brood. Probeer dat dus zo min mogelijk te doen. De bedoeling is dat ze nét bij elkaar blijven. Het helpt ook om met koud vlees te werken, zodat het vet niet gaat ‘smeren’.

Verdeel het geheel in acht ongeveer even grote ballen en bak ze kort rondom bruin op hoog vuur. Je missie is niet om de ballen gaar te bakken, het gaat alleen om een bruin korstje. Doe de ballen in een ovenvaste schaal.

Trek het blik tomaten open en zet het in de gootsteen. Pureer de inhoud met een staafmixer. Roer de tomatenpuree erdoorheen. Giet het over de ballen heen. Zet de schaal in de oven. Na twintig minuten zijn ze gaar.

Gebruik die tijd om de pasta volgens instructies op de verpakking al dente te koken. Als de ballen klaar zijn (haal ze iets voor het einde van de kooktijd van de pasta uit de oven), haal je ze uit de saus. Leg ze even apart. Dresseer de pasta in de tomatensaus, leg op een bord en leg de ballen daar weer bovenop. Strooi daaroverheen de vers geraspte parmezaanse kaas.

* varkensgehakt is het lekkerst. Dat heeft iedere fatsoenlijke slager wel. Als ze het niet voor je willen maken, moet je sowieso een andere slager zoeken, want dan doen ze dus níéts zelf.

Foto: Bete Photography