Houston is een blauwe bubbel in een dieprode staat

Houston, Beyoncés bakermat, is een blauwe bubbel in een dieprode staat. “Hoe verder van het centrum, hoe conservatiever het wordt.”

“Ik heb hier weinig te klagen, al moet ik die cowboys soms wel op racistische trekjes wijzen.” Mijn nieuwe vriend Antique – “like the furniture” – is niet op z’n mondje gevallen. Ik heb hem zojuist leren kennen tijdens een queerbingo in woonwijk The Heights, waar voor de verandering geen flamingogieters en naaktkalenders, maar serieuze geldprijzen te winnen vallen. Al zien we die helaas stuk voor stuk aan onze neus voorbijgaan. 

Om de teleurstelling te verzachten, strijken we na afloop neer op een terras in de buurt voor een afzakkertje. Direct naast ons zit een forse blonde vrouw met dito labrador. Wanneer Antique het dier een aai over de bol geeft, onderwerpt de vrouw hem plots aan een kruisverhoor.

“Waar kom jij vandaan?”
“Hier om de hoek. We zijn net wezen bingoën.”
“Nee, waar je bent geboren bedoel ik.”
“Houston, Texas, mevrouw. Born and raised.”
“En je ouders?”
“Die komen uit Vietnam.”
“O, echt? Ik hou van jouw volk. Vooral jullie eten, ik ben dol op egg rolls.”
“U bedoelt spring rolls?”

1-0 voor Antique. 

Ik probeer mijn vooroordelen over de typische Texaan los te laten, maar dat wordt me niet altijd even makkelijk gemaakt. Om de haverklap ben ik getuige van dit soort haast karikaturale gesprekjes.

ROZE BOLWERK

Toch kun je het in Texas als queer persoon stukken slechter treffen. De staat is in handen van de Republikeinen, maar dankzij grote steden als Houston, Austin, Dallas en El Paso ging tijdens de presidentsverkiezingen van 2016 toch 43 procent van de Texaanse stemmen naar de Democraten. Veel queers zoeken dan ook hun toevlucht in een van deze blauwe bolwerken. 

De lhbtq-gemeenschap in Houston is groot en zeer actief. Zo is er een community centre, een speciale queer adviesraad die de burgemeester scherp houdt en een stevig aanbod aan bars, clubs, verenigingen en belangenorganisaties, waaronder The Dianas, de oudste nog actieve homo-organisatie van de VS. Ook telt de stad meerdere grootschalige queer evenementen, waaronder een filmfestival, benefietfeest Bunnies on the Bayou en een roze antwoord op de rodeo. Veruit de grootste jaarlijkse happening is echter Pride Houston, dat vorig jaar veertig kaarsjes uitblies.

Bestuurslid Jeremy Fain (34) heeft het evenement in de tien jaar dat hij in Houston woont alleen maar verder zien groeien. “Het begon in de jaren zeventig met een paar honderd activisten. Inmiddels is het zo uit zijn voegen gebarsten dat we de parade in 2015 hebben verplaatst van Montrose – het roze hart van de stad – naar het centrum. Dat besluit leverde flink wat gefronste wenkbrauwen op. Begrijpelijk, maar we konden niet anders. Er raakten letterlijk mensen gewond door de drukte. Vorig jaar kwam er dik 700.000 man op af. Vaak treden er ook bekende artiesten op, al hebben we Beyoncé, Houstons grootste trots, nog niet kunnen strikken. Daar is het budget niet toereikend voor...”

HOUSTON, WE HAVE A FEW PROBLEMS

Met al deze voorzieningen is het voor LHBTQ’s in Houston goed toeven, maar er is nog genoeg om voor te strijden. Zo mogen trans personen in Texas het geslacht op hun paspoort alleen wijzigen als ze eerst een geslachtsveranderende operatie ondergaan. Verder kunnen koppels van gelijk geslacht inmiddels trouwen en adopteren, maar zijn homoseksuele handelingen volgens de Texaanse strafwet nog steeds strafbaar. Redelijk bizar, gezien het Amerikaanse Hooggerechtshof die verouderde sodomiewetgeving in 2003 reeds ongrondwettelijk verklaarde, waardoor deze niet uitvoerbaar is.

“Als queer persoon loop je in Texas het risico een woning, werk en tal van diensten geweigerd te worden”

In de Municipal Equality Index van lhbtq-belangenvereniging Human Rights Campaign, die de inclusiviteit van dik vijfhonderd Amerikaanse gemeentes in kaart brengt, scoort Houston zeventig van de honderd punten. Niet slecht. Bovengemiddeld zelfs, ten opzichte van Texas en de VS als geheel. Tegelijkertijd is Houston de enige grote stad in Texas zonder perfecte score. Dat heeft alles te maken met het gebrek aan antidiscriminatiewetgeving. 

De staat Texas kent geen verbod op discriminatie op basis van seksuele oriëntatie en genderidentiteit. Desalniettemin hebben grote steden als Dallas, Austin, Fort Worth en San Antonio maatregelen getroffen om hun queer inwoners te beschermen. Houston loopt op dit gebied achter. Hier loop je als queer persoon nog altijd het risico een woning, werk en tal van andere diensten geweigerd te worden. Sommigen kiezen daarom voor een dubbelleven. Zo ontmoet ik in queerbar JR’s dertiger Adam, die opgroeide in een dorpje net buiten Houston. Hij vertelt me enkel onder vrienden uit de kast te zijn. “Mijn ouders spreek ik al lang niet meer en mijn collega’s in het verzorgingshuis waar ik werk, weten van niets. Of ik ze daarmee niet de kans ontneem om de ware ik te leren kennen? Hahaha, welkom in Texas, honey. Ik riskeer mijn baan liever niet.”

ANNISE EN DE TOILETWET

Vraag lhbtq personen in Houston naar hun held en ze steken bijna unaniem de loftrompet over Annise Parker. Deze lesbische vrouw was van 2010 tot 2016 burgemeester van Houston. Het was de eerste keer dat een grote Amerikaanse stad een openlijk homoseksuele burgemeester verkoos en dat leverde verbazingwekkend weinig ophef op.

Helaas gold dat niet voor al haar acties. Eind 2014 voerde Parker een wet door om het eerdergenoemde gebrek aan antidiscriminatiewetgeving op het gebied van seksuele oriëntatie en genderidentiteit aan te pakken. Deze wet, de Houston Equal Rights Ordinance (HERO), kwam al snel bekend te staan als de ‘Bathroom Bill’. Dit had te maken met het feit dat HERO er onder meer voor zorgde dat transpersonen eindelijk zelf mochten kiezen welk toilet zij wilden gebruiken. Boze tongen beweerden dat mannen de wet zouden misbruiken om vrouwentoiletten te bestormen. Jeremy Fain herinnert zich die periode nog goed: “Het was schokkend om te zien hoeveel haat deze wet losmaakte. Ik dacht juist dat-ie het heel goed zou doen. Het blijft me verbazen hoeveel energie mensen steken in zaken die hen geen reet aangaan.” 

Eind 2015 leidde de aanhoudende kritiek op HERO tot een referendum, waarbij de wet met een flinke meerderheid werd weggestemd. “Ik vrees dat dit Houstons reputatie als een tolerante, verwelkomende, wereldse stad heeft besmeurd”, reageerde Parker destijds.

“Annise Parker benadrukte altijd dat ze geen gay burgemeester was, maar een burgemeester die toevallig gay is”

Ze wordt nog steeds gemist. Fain: “Annise benadrukte altijd dat ze geen gay burgemeester was, maar een burgemeester die toevallig gay is. Dat gezegd hebbende heeft ze onze gemeenschap echt verder geholpen, alleen al door als openlijk lesbische vrouw die positie zo lang te bekleden. Ze was tijdens haar studietijd al actief als lhbtq-activist, heeft zich als burgemeester hard gemaakt voor haar community en doet dat nu nog steeds. Onze huidige burgemeester, Sylvester Turner, is ook geen slechte vent, maar het liefst zou ik Annise zien terugkeren.”

MEGAKERKEN

Voor ik naar Houston vertrok, stelde ik me bij de doorsnee Texaan een zwaarlijvige, ietwat kortzichtige, strenggelovige cowboy voor. Toegegeven, zowel de porties als de mensen vallen vaak groot uit, maar met die kleingeestigheid valt het, zeker in het centrum van de stad, alles mee. Het aantal cowboyhoeden valt me zelfs ronduit tegen. De kerk is echter alomtegenwoordig. 

Texas maakt grotendeels deel uit van de Amerikaanse biblebelt en dat is ook in het relatief liberale Houston goed te merken. Uit onderzoek van de Kinder Institute for Urban Research uit 2018 bleek dat 70 procent van de inwoners van Houston zichzelf als christen ziet, van wie het grootste deel (31 procent) het conservatieve evangelische christendom aanhangt. 

Houston huist een aantal van de grootste orthodox-protestantse kerken van heel de VS, waaronder Lakewood Church, de megakerk van wereldberoemde ‘televangelist’ Joel Osteen. Meestal nemen deze instituten geen duidelijk standpunt in over queer personen, maar blijkt de grens te liggen bij het in de echt verbinden van homokoppels of het benoemen van openlijk homoseksuele geestelijken. Dit heeft bij de nodige mensen die ik spreek in queerbars en -clubs geleid tot een beschadigde familieband. 

NIEUWE FAMILIE

Pride-bestuurslid Fain, die opgroeide in Midland, Texas, heeft nog altijd een moeizame relatie met zijn ouders. “Ze zijn beiden Southern Baptists. Hun kerk ziet homoseksualiteit als zonde. Ik kwam op mijn zestiende uit de kast en direct daarna richtte mijn moeder een gebedsgroep op met een aantal andere moeders, om kinderen te helpen hun homoseksualiteit weg te bidden. Heel pijnlijk allemaal. De bom barstte pas echt toen ik voor het eerst met haar deelde dat ik met een jongen datete. In eerste instantie ging ze daar niet echt op in, maar een paar weken later stuitte ik op haar computer per ongeluk op een mailwisseling met vriendinnen, waarin ze hen smeekte te bidden dat mijn relatie stuk zou gaan. Daarna heb ik het contact twee jaar verbroken.”

Uiteindelijk verhuisde Fain naar Houston, om dichter bij zijn broer in de buurt te wonen, die ook op mannen valt. “Met hem heb ik gelukkig een zeer sterke band en daarnaast heb ik hier een nieuwe familie opgebouwd. De queer community in Houston is gigantisch en heeft mij met open armen ontvangen. Op die manier ben ik zo actief betrokken geraakt bij Pride.”

“Direct na mijn coming-out richtte mijn moeder een gebedsgroep op om kinderen te helpen hun homoseksualiteit weg te bidden”

Naar de kerk gaat Fain niet meer, maar hij gelooft nog wel. “Ik heb vaak het gevoel dat mijn ouders hun reputatie binnen de kerkgemeenschap belangrijker vinden dan onze relatie en mijn gevoelens. Ze willen zo graag als vrome christenen worden gezien. Voor mij is het geloof iets persoonlijks, ik probeer het niet op anderen te forceren. Het speelt niet meer zo’n grote rol in mijn leven als vroeger, maar telkens als er iets heftigs, pijnlijks of engs gebeurt, keer ik toch terug naar het gebed.”

Fains band met zijn ouders is inmiddels iets verbeterd. “Ze hebben flinke stappen gezet. Mijn broer is nu 3,5 jaar getrouwd met zijn man. Zo’n beetje direct toen homo’s hier eindelijk mochten trouwen, zijn ze naar het gemeentehuis gehold. Hun relatie heeft heel erg bijgedragen aan het acceptatieproces van mijn ouders. Misschien dat ik ze over een aantal jaar een keer durf te vragen om te komen kijken tijdens pride, al word ik al misselijk van die gedachte. Ik weet niet eens zeker of ze wel naar mijn bruiloft zouden komen als ik ooit met een man trouw.”

Coverbeeld: English Blackwell - Bunnies on the Bayou / Met dank aan Visit Houston - www.visithoustontexas.com.

United Airlines’ toegangspoort naar Latijns-Amerika
Houston wordt dagelijks rechtstreeks aangevlogen door United Airlines vanuit Amsterdam. Vanuit Houston (IAH) biedt United doorverbindingen naar bijna vijftig bestemmingen in Mexico, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Op alle trans-Atlantische vluchten geniet je in United Economy® van een driegangenmenu met gratis frisdrank, bier en wijn. Alle stoelen zijn daarbij uitgerust met een individueel videoscherm voor gratis on-demand entertainment. Als United Economy Plus® passagier geniet je van extra beenruimte. Download vóór de vlucht de nieuwe United-app om vast online in te checken. De app geeft je ook toegang tot een mobiele instapkaart, up-to-date informatie over je vlucht en United Wi-Fi®.
www.united.com

In de vierdelige serie Queer in tijden van Trump verkennen we in een aantal grote Amerikaanse steden de lusten en lasten van de lokale queerscene. In de volgende editie van Winq het laatste deel: Chicago.