“Nederland gaat het Songfestival groots aanpakken”

Charlotte Perrelli won het Eurovisie Songfestival in de jaren 90, een paar jaar later deed ze opnieuw mee en bereikte ze opnieuw de finale. Wij spreken haar tijdens Antwerp Pride waar ze haar grootste hits zingt. 

We gaan even terug naar het jaar 1999, met het nummer ‘Take Me to Your Heaven’ deed Charlotte mee aan het Eurovisie Songfestival in Jeruzalem. Het was het jaar nadat Dana International het festival als eerste transvrouw won. Ook Charlotte wist het festival te winnen en haar nummer werd een hit in heel Europa. Een jaar later deelde ze zelfs het podium met Paul de Leeuw tijdens het Nationaal Songfestival. 

In 2008 deed ze opnieuw mee aan het festival. ‘Hero’ was bijna net zo catchy als haar eerste hit en met dat nummer bereikte ze een 15e plaats in de finale. Het nummer werd wel het meest verkochte nummer van dat jaar in Zweden.

Charlotte deed later nog twee keer mee met de Zweedse voorrondes, maar werd niet meer naar het Eurovisie Songfestival gestuurd. Tijd voor een update met deze Zweedse diva. 

Het Songfestival komt na meer dan veertig jaar weer naar Nederland, heb je als ervaringsdeskundige tips voor ons?
“Dat zal ik je vertellen. Ik weet nog goed dat ik heel lang geleden in Nederland was. Het was tijdens het Nationaal Songfestival in 2000. Ik was co-host met die gekke man, Paul de Leeuw. Ik zong met hem ‘Ding-a-dong’ en daarna een aantal van mijn eigen liedjes. Het was een enorme show in Rotterdam Ahoy. Toen ik zag dat Nederland dit jaar het festival moest gaan organiseren, moest ik daar meteen weer aan denken: dat komt wel goed, als ze het twintig jaar geleden al zo groots aanpakken.”

Je hebt zelf twee keer meegedaan aan het festival en daarna nog eens twee keer aan de voorrondes. Wat is jouw mooiste herinnering?
“Dat zijn er teveel om op te noemen. Toen ik voor de eerste keer meedeed, was het compleet anders dan de tweede keer. In de Zweedse voorronde was toen alleen een finale, nu zijn er vier halve finales en nog een reserve kans, voordat je in de finale komt. Ook was er in 1999 nog sprake van een orkest in Zweden, toen ik naar Israël ging was dat niet meer. Het winnen in 1999 was natuurlijk speciaal, maar toen ik voor de tweede keer Melodifestivalen (de nationale voorronde red.) won, was dat nog specialer: niemand had verwacht dat ik het twee keer zou winnen.”

Ik heb gehoord dat jouw favoriete nummer ‘The Girl’ is, waarmee je in 2012 bleef steken in een van de halve finales. 
“Dat is mijn favoriete nummer! Als ik in het buitenland optreed, vragen mensen mij altijd of ik ‘The Girl’ zing. Best wel gek, want in Zweden werd het helemaal geen grote hit. Misschien komt dat ook wel omdat het niet lang na ‘Hero’ was, ik denk dat mensen er niet op zaten te wachten dat ik nog een keer zou winnen.”

De vierde keer pakte je het compleet anders aan. Je zong het rustige Zweedse nummer ‘Mitt liv’.
“Dat was voor mij, als een artiest, leuk om te doen. Als ik nog een keer met een zelfde soort nummer mee zou doen, denken mensen dat ik niets anders kan. Uiteindelijk vroegen mensen zich juist af waarom ik niet hetzelfde had gedaan, maar dat wist ik van tevoren ook niet.”

Afgelopen jaar zagen we je opnieuw, in een enorme jurk zong je een medley met Dana International.
“Dat was heel erg cool om te doen. De roze jurk was een knipoog naar de jurk die ik in 1999 aan had toen ik Dana voor de eerste keer ontmoette. Ik wilde eruit zien als een diva, omdat het nummer ook ‘Diva to Diva’ heet. Het was heel erg leuk.” 

Nu zijn we in Antwerpen tijdens Antwerp Pride. Wat betekent Pride voor jou?
“Het betekent heel veel voor mij. Ik heb onwijs vaak opgetreden tijdens prides in Zweden en ook in andere landen. Het is belangrijk dat we een dag hebben waarop we vieren dat mensen anders zijn, en hoe mooi dat is. Ik hoop dat mensen begrijpen dat ik het belangrijk vind om hier te zijn.”