Column Pim Nugteren

“Hoe mannelijker, hoe beter”

Op datingapps wordt alleen nog maar om je lichaamstype gevraagd

Leestijd: < 1 min

Als klein kind vond ik mezelf altijd te dik. Als puber vond ik mezelf juist weer te dun. Nu voel ik mezelf in mijn bovenbenen, kuiten, linker bovenarm en buik te dik, maar in mijn borstkas, onderarmen en enkels juist weer te dun.

Ik scroll door de tijdlijn van Instagram. Af en toe onderbroken door een overduidelijk gephotoshopte Kardashian derrière en de steeds schaarser wordende écht interessante content, valt me een rode draad op. Vrijwel alle mannen die ik volg op Instagram stampen hun profiel vol met hun dagelijkse dosis gym exercises

Gespierde torso’s, de één nog breder dan de ander, laten vol trots zien hoe ze de meest zware oefeningen in de sportschool uitoefenen. De opgezwollen aderen spatten nog net niet van het beeldscherm af. Ik kom zelf net terug van de sportschool en had net mijn koolhydraatarm bordje groenten op. Ik kijk weer naar mijn telefoon en twijfel even, maar laat me dan met een zucht op de grond neervallen voor honderd push-ups, gevolgd door honderd sit-ups en nog eens honderd squats. Maar helaas, ook daarna laat mijn spiegelbeeld mij nog lang niet hetzelfde zien als de tijdlijn op Instagram. 

Dat social media ons beïnvloeden is niet alleen door wetenschappelijk onderzoek bewezen, maar ook door de talloze reclames die onze tijdlijnen dagelijks vervuilen. Blijkbaar loont het de moeite en valt er wat te beïnvloeden en te verdienen. Of moet ik zeggen te ‘influencen’? Maar wat doen al die perfecte plaatjes met onze gevoelige hersentjes? Waar ouders zich vroeger druk maakten om de misschien nét wat te doorschijnende glitteroutfit van Britney Spears op MTV, lijken ze hun dochters (én zonen) tegenwoordig bijna niet meer in de buurt van hun iPhone te kunnen laten komen zonder dat hier een burn-out, eetstoornis of ander verstoord zelfbeeld uit ontstaat.

Op datingapps wordt alleen nog maar om je lichaamstype gevraagd.

En ook binnen de gay scene merk je dat ‘gewoon jezelf zijn’ al lang niet meer genoeg is. Kreten als “masc 4 masc” en “no fems” zijn aan de orde van de dag op de misschien al even oppervlakkige datingapps waar niet meer om hobby’s of hoogst genoten opleiding wordt gevraagd, maar enkel nog om een lichaamstype. Hoe mannelijker je als homo bent, des te beter je in de groep lijkt te liggen. Het klassieke heterobeeld zal ook hier, ondanks jaren emancipatie, nog altijd zegevieren. En helaas voor de meeste homo’s onder ons, zijn wij vaak nou juist nét even wat minder mannelijk. Maar zijn we daardoor minder waard? Gaat het niet langer om inhoud of karakter, maar moet je tegenwoordig enkel bulken van de spieren om interessant gevonden te worden? Zijn we met zijn allen dan echt tot dat niveau gezakt?

Gelukkig voor al die tienermeisjes (en hun ouders), die de hele dag bezig zijn met Instagram, ontstaat er ook een tegengeluid. Steeds meer artiesten en zelfs ‘influencers’ kiezen ervoor de problemen rondom social media, en het hierdoor vertekende zelfbeeld, aan de kaak te stellen en hiermee een eerlijker en realistischer beeld te creëren.

Artiesten als Lizzo en Adele bewijzen dat je, ook met een maatje meer, nog steeds een rolmodel kunt zijn. En onze eigen Nederlandse Merol brengt met haar satirenummer ‘Geen reet’ een einde aan de obsessie met de steeds groter wordende Kardashian booty's. Langzaamaan lijkt het tij dan toch onvermijdelijk te keren. Zullen we hier als homo’s dan, als aan die misschien nét wat te doorschijnende glitteroutfit van Britney Spears, ook maar een voorbeeld aan nemen?

Coverbeeld: Peter van der Wal 

Powered by Labrador CMS