“Mijn vader probeerde me in het begin op een andere koers te brengen”

Terwijl de een zich bij al zijn spulletjes afvraagt: does this spark joy? Weet de ander: more is more! In de rubriek F*ck Marie Kondo spreken we Winq-lezers met een indrukwekkende verzameling.

Vandaag is Wanya Dop aan de beurt. Hij woont in Amsterdam en verzamelt barbies. 

“Het begon voor mij met de barbiepoppen van mijn zus. Op een gegeven moment werd ik te oud om met poppen te spelen, maar betrapte ik mezelf er toch op dat ik in speelgoedwinkels af en toe een mooie Barbie tegenkwam die ik niet kon laten staan. Toen ik ontdekte dat je ook verzamelbeurzen had, en dat er mensen actief barbiepoppen verzamelden, wist ik: ik ben gewoon een verzamelaar! Mijn moeder vond het geen probleem, maar mijn vader probeerde me in het begin wel een beetje op een andere koers te brengen met Playmobil. Uiteindelijk gaf hij het op, en kreeg ik een Ken-pop van hem; dat was immers een man.

Mijn familie in Italië had een klein winkeltje waar ze ook zwarte en latina barbies verkochten. Daar ging ik in de zomervakantie werken en aan het einde van de vakantie mocht ik er een uitzoeken. Daar heb ik goede herinneringen aan. De poppen van toen, zijn een beetje kapotgegaan, met klitten in het haar, maar ik heb ze later opnieuw gekocht. De échte vintage items uit de jaren zestig zijn bijna onvindbaar, heel kwetsbaar en vooral prijzig. Ik heb me gespecialiseerd in de mode- en designbarbies, zoals die van Yves Saint Laurent en Versace. Er is nu een nieuwe Barbie van het Met Gala, in roze lakleer van Moschino. Die staat héél hoog op m’n verlanglijstje.

Mijn huis is niet zo groot, dus als ik ooit ga samenwonen wordt het wel een probleem. Exen vonden mijn verzameling wel grappig, maar vooral omdat die zich niet hún huis bevond. Er heeft nog nooit iemand tegen me gezegd: ‘Barbie eruit, of ik eruit!’. Hopelijk gebeurt dat ook niet. Maar als het echt moet, kan ik m’n verzameling nog wel wat uitdunnen.”