Matthias is Mister Gay Belgium en zet zich in voor queer voetballers

De 26-jarige Matthias de Roover werd afgelopen zomer uitgeroepen tot Mister Gay Belgium 2019. Sindsdien zet hij zich in voor voetballers in België. “De eerste profvoetballer die uit de kast komt is automatisch rolmodel, dat moet je wel aankunnen.”

De buurjongen van Matthias’ oma zorgde ervoor dat hij zich inschreef voor de Mister Gay Belgium-verkiezing. Tot die tijd was hij nog nooit een gaybar binnengestapt, laat staan dat hij een pride had bezocht. Was ook niet nodig, want hij had zijn  vrienden van het voetbal waar hij zich prima mee vermaakte. Tot hij zich toch, door druk van zijn teamgenoten, inschreef voor de verkiezing. Uiteindelijk won hij de zevende editie van de wedstrijd en kreeg hij de titel van de Antwerpse burgemeester Bart de Wever.

Hoe komt een jongen uit het stadje Lokeren terecht bij de Mister Gay-verkiezing?
“Ik dacht dat het niets voor mij zou zijn, wilde ook niet meedoen. Maar mijn teamgenoten deden mij beseffen dat het juist heel goed zou zijn. Zo zouden jonge homo’s zien dat er ook voetballers zijn die wél geaccepteerd worden door hun teamgenoten. Toen besloot ik mezelf in te schrijven en dan zou ik wel zien hoe het zou lopen.”

Een beetje uit de hand.
“Inderdaad, in juni werd ik uitgeroepen tot Mister Gay Belgium. Sinds die tijd heb ik de kans gekregen belangrijke mensen te ontmoeten en naar heel veel toffe events te gaan.”

De winnaar van de Mister Gay Belgium-verkiezing zet zich een jaar lang in voor een bepaald thema, bij jou was dat voetbal.
“Klopt. En we hebben al heel veel gedaan ondertussen in België. Ik heb bijvoorbeeld met de voetbalbond van België om tafel gezeten. Die samenwerking verloopt goed. Voetbal blijft een machowereld en het is lastig dingen te bereiken, maar we doen ons best. Zo hebben we een jeugdprogramma opgesteld tegen discriminerende spreekkoren op het voetbalveld.”

In Nederland is homo het meest gebruikte scheldwoord, hoe zit dat bij jullie?
“Bij ons ook, al wordt in België ook veel het woord 'Jeanet' gebruikt, van oudsher een scheldwoord tegen homo’s. Ik denk dat het goed is dat we nu een handleiding hebben hoe clubs daarmee moeten omgaan. Of het werkt, dat kunnen we later natuurlijk pas zien.”

Je bent zelf op je vijfde begonnen met voetballen en zat altijd in dat wereldje. Hoe heb je jouw coming-out ervaren? 
“Mijn moeder had het er in het begin heel erg moeilijk mee, omdat ze het niet had verwacht. Ze was bang dat ik het moeilijk zou krijgen omdat we in zo’n klein stadje woonden. Het was een soort bezorgdheid, maar het is niet wat je wilt horen als je uit de kast komt op 18-jarige leeftijd.”

Dat moet lastig zijn geweest.
“Ze vroeg zich af of ik er wel zeker van was en of het geen fase zou zijn. Daarna heb ik twee jaar lang een vriendin gehad, totdat ik erachter kwam dat ik toch écht gay ben. Hoe ouder je wordt, hoe meer je beseft wie je bent. Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen mezelf te zijn.”

Hoopte je door die vriendin dat je moeder gelijk had?
“Misschien wel. Toen ik achttien jaar oud was, stond ik nog niet zo sterk in mijn schoenen als nu. Ik hechtte veel belang aan wat mensen van mij dachten, zeker mijn familie. Het was inderdaad moeilijk.”

“Als er een Rode Duivel uit de kast komt, heeft niemand het meer over Matthias”

Wanneer ben je bij je voetbalclub uit de kast gekomen?
“Ik denk toen ik 22 jaar oud was. Hun reactie was gelukkig heel erg positief. Ik vertelde het eerst aan mijn beste vrienden en zij zeiden meteen dat de rest van de club er geen problemen mee zou hebben. Ik twijfelde er lang over, maar er viel een enorme last van mijn schouders toen ik het vertelde.”

En zijn er meer mensen uit de kast gekomen sindsdien?
“Tot nu toe ben ik de enige.”

Hoe kan dat?
“Er zijn in Europa geen voorbeelden van profvoetballers die uit de kast zijn gekomen, terwijl er natuurlijk wel gay voetballers zijn. Het kan zijn dat ze bang zijn voor reacties vanuit hun ploeg of van de supporters, of dat ze bang zijn voor de homofobe spreekkoren. Als je nu uit de kast komt als profvoetballer, ben je ook meteen een rolmodel. Dat moet je maar aankunnen.”

Maakt het je boos dat niemand het durft?
“Het maakt mij vooral boos dat die mensen zichzelf niet durven te zijn. Als ze dat wel zouden zijn, durf ik te wedden dat ze veel beter spelen. Dan hoeven ze niet meer te worstelen met hun geaardheid.”

Voor de competitie was je nog nooit in een gaybar geweest. Inmiddels heb je ze zo’n beetje allemaal wel gezien. Hoe heb je de afgelopen tijd als Mister Gay Belgium ervaren?
“Ik moet eerlijk zeggen dat ik dacht dat het niets voor mij zou zijn, maar ik vind het geweldig.”

Je hebt ook meegedaan aan de Mr Gay Europe-verkiezing.
“Klopt, helaas heb ik daar net niet gewonnen.”

Nu heb je nog een half jaar te gaan voordat een nieuwe Vlaamse jongen de titel krijgt, wat hoop je na te laten?
“Ik hoop dat ik een topvoetballer heb kunnen inspireren de stap te maken als rolmodel uit de kast te komen. Iemand die er klaar voor is het boegbeeld te worden en zo jongens te helpen. Als er een Rode Duivel uit de kast komt, heeft niemand het meer over Matthias, maar dat hoeft ook niet. Dan kan iemand nog veel meer bereiken.”

En ga jij zelf nog veel naar je voetbalclub?
“Het is wat minder. Niet alleen door de verplichtingen die bij Mister Gay Belgium horen, maar ook omdat ik een blessure heb opgelopen. De laatste twee weken ben ik weer aan het trainen.”

Fotografie: Dries Verstreepen / Make-Up: Yasmine Schiettecatte / Haar: Populhair