"Alles wat ik speel moet een boodschap uitdragen"

Leendert de Ridder is voor het witte doek in de wieg gelegd. Hij begon op negenjarige leeftijd bij het jeugdtheater in zijn dorp omdat dat volgens zijn moeder ‘echt iets voor hem’ zou zijn. Nu, twintig jaar later, speelt hij de hoofdrol in de bioscoopfilm Mees Kees in de Wolken. Tijd voor een gesprek! 

Ik ontmoet Leendert in een café in Amsterdam als de nieuwste film Mees Kees in de Wolken net de Gouden Film-status heeft gekregen. Leendert, die sinds 2016 de rol van Mees Kees vertolkt, verklapt al snel dat binnenkort het tweede seizoen van de populaire gelijknamige serie van start gaat. 

Goud! Dat moet goed voelen.
“Absoluut. Het is de tweede Mees Kees-film die ik doe. De rol nam ik over van Willem Voogd, die vroeger Mees Kees speelde. De film doet het heel erg goed, dus daar ben ik blij mee.”

Moesten de kijkers wennen aan de nieuwe Mees Kees?
“De kinderen die toen naar Mees Kees keken zijn inmiddels rond de 16, 17 jaar. Nu is er een nieuwe generatie die kijkt en hoor ik er niets meer over. Ik bén gewoon Mees Kees. Zo’n beetje alle kinderen kijken naar de serie en die voelen zich vrij genoeg mij aan te spreken als ze me zien.”

Ook op Instagram?
“Daar krijg ik best vaak berichtjes van kinderen die spreekbeurten moeten houden en advies willen.”

Reageer je daarop? Dat is vast een dagtaak. 
“Soms. Ik doe het niet zo vaak, want als ik op de één reageer, vind ik dat ik dat ook op de ander moet doen en dat is inderdaad een dagtaak. Maar soms komen er best wel heftige verhalen voorbij en dan besef ik wel dat ik in een positie zit waarin ik iets voor iemand kan betekenen.”

Wat sturen ze dan?
“Ik heb weleens berichtjes gehad van iemand wier nichtje ziek was. Ze wilde graag een filmpje van Mees Kees, om het meisje een hart onder de riem te steken. Dat doe ik dan natuurlijk wel. Zo iemand voelt zich vrolijk door een berichtje van Mees Kees terwijl ze in een rotsituatie zit. Dat vind ik bijzonder om te kunnen doen.”

Je steekt je homoseksualiteit op social media niet onder stoelen of banken. Krijg je ook berichtjes van jongens die in de kast zitten en om advies vragen?
“Dat valt eigenlijk wel mee. Soms vragen ze wel of ik een relatie heb en of ik nou op jongens of meisjes val. En er was een keer iemand die om advies vroeg, omdat hij die dag uit de kast kwam op school, maar dat bericht las ik veel te laat. Toen voelde ik me erg schuldig.”

Liep het goed af voor hem?
“Gelukkig wel, iedereen reageerde er goed op.”

Vind je dat je daarin een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebt?
Na een korte stilte: “Dat weet ik niet. Als acteur probeer ik wel rollen te kiezen waarbij ik achter de boodschap van de film, serie of het toneelstuk sta. Mees Kees is eigenlijk een pleidooi voor zachtheid. Het gaat er nooit over dat je stoer moet zijn en dat vind ik heel erg bijzonder. In het programma en de film hebben kinderen nooit ruzie met elkaar, ze helpen elkaar juist. En Mees Kees doet dat ook, op een klunzige manier. Maar ik herken natuurlijk wel dat gevoel van die jongens die mij een berichtje sturen. Ik vond het zelf ook spannend om uit de kast te komen. Als ik zo'n soort bericht krijg, wil ik de afzender daar wel bij kunnen helpen.”

Hoe was die periode voor jou? 
“Op mijn achttiende besloot ik vanuit Krimpen aan de Lek naar Amsterdam te verhuizen. Ik wist dat ik mijn leven anders wilde gaan invullen. Daarvoor wist ik ook wel dat ik gay was, maar toch twijfelde ik altijd. Ik was ook nog wel verliefd op meisjes.”

Verliefd? Of wilde je verliefd zijn?
“Misschien wel. Er was dan een echte klik en ik vroeg mezelf af of dat verliefdheid was. Uiteindelijk leerde ik op de toneelschool in Amsterdam mijn eerste vriend kennen. Ik ging dingen uitproberen en besefte dat ik toch wel echt gay ben.”

“De toneelschool heb ik ervaren als een machowereld”

Was de toneelschool daar een veilige plek voor?
“Ik zou niet zeggen dat de toneelschool heel erg gay is.”

Maar was het een plek waar je vrij kon ontdekken wie je bent en op wie je valt?
“Het voelde wel vrij en als het érgens kon, dan was het daar wel. Maar ondanks dat is de toneelschool ook een machowereld. Dat verwachten mensen meestal niet.”

Macho?
“De klas werkt heel nauw samen, maar je zit toch in een groep van twintig ijdele mensen die allemaal de beste willen zijn. Er is veel concurrentie en nog steeds zijn de meeste acteurs hetero, zowel in Nederland als in het buitenland. Ik merkte ook dat veel jongens in de klas graag stoere rollen speelden, maar het voelde wel vrij.”

Je ontmoette er je eerste vriend.
“Klopt. Ik kreeg ook een hechte vriendengroep en al snel vroeg iemand aan mij of ik op jongens viel. 'Misschien wel', zei ik toen. In diezelfde periode heb ik het aan mijn ouders verteld; dat vond ik wel heel erg spannend. Mijn ouders vroegen zich vooral af waarom ik het toen pas vertelde.”

Hoe oud was je toen?
“22, terwijl ik dus al best wel lang een vriend had.”

Mees Kees is hetero, probeer je weleens queer verhaallijnen in de serie te krijgen?
“Ik ga geen queer dingen toevoegen aan Mees Kees. Als acteur wil ik de rol zo goed mogelijk spelen en ben ik gebonden aan het verhaal van de film en serie.”

Je zou het er met de scriptschrijvers over kunnen hebben.
“Klopt, ik sluit het ook niet uit. Ik kan me goed voorstellen dat een van de kinderen twee vaders zou kunnen hebben. Wat ik heel goed vind aan Mees Kees, is dat het de problemen van kinderen laat zien. Iemand die zich schaamt voor zijn vader omdat die vuilnisman is, bijvoorbeeld. Of iemand die een ander niet durft te vragen voor een feest. Problemen die voor ons klein lijken, maar voor kinderen heel groot zijn. Mees Kees maakt dat bespreekbaar, ook al gaat het dan niet over queer onderwerpen. Het gaat over 'kleinere' dingen die een wereld van verschil kunnen maken.”

Je bent op je negende begonnen met acteren.
“Klopt. Op de jeugdtheaterschool, waar misschien wel duizend jongeren op zaten. Ze hadden elk jaar een grote productie die op tournee ging en er werd mij geleerd altijd na te denken over het verhaal dat je met de voorstelling wilt vertellen, niet zomaar iets te spelen. Daar heb ik nu nog steeds veel aan. Ik groeide er eigenlijk door op. Dat heeft me ook mijn puberteit door geholpen. Ik kreeg er veel zelfvertrouwen door.”

Ging dat ook goed op school?
“Mijn klasgenoten vonden het vooral stoer voor mij, omdat ik al op het toneel stond en op tournee ging. Het was een lieve school en ik zat op het gymnasium, dat hielp misschien ook wel.”

En toen ging je naar de toneelschool in Amsterdam.
“Klopt. Ik deed auditie in zowel Maastricht als Amsterdam, maar werd in Amsterdam aangenomen. Dat wilde ik ook het liefst. Toen ik afstudeerde, had ik mezelf voorgenomen de eerste vijf jaar álles te doen. Dat heb ik ook gedaan. Presenteren, acteren, musical, theater, het maakte me niet uit. Één ding heb ik geweigerd: een filmpje waarvoor ik mijn haar moest afscheren. Dan ben ik toch te trots op mijn kuif.”

Nu sta je op het toneel in jeugdvoorstellingen en speel je in een jeugdserie- en film. Hoe is dat zo gekomen?
“Dat was eigenlijk gewoon toeval. Ik ben begonnen bij VRijland, een kindersoap. Daarna deed ik nog wat dingen voor RTL Telekids en Studio 100 en toen kwam die auditie voor Mees Kees. Dat leek me altijd al leuk om te doen. Alle acteurs van mijn leeftijd die ik kende deden auditie. Uiteindelijk werd ik het. Ik voelde wel een bepaalde verantwoordelijkheid: Mees Kees was al heel erg populair en die kar moest ik nu gaan trekken.”

Wil je in de kinderwereld blijven werken?
“Dat weet ik nog niet. Ik merk gewoon dat ik wil acteren en het maakt mij niet zoveel uit of dat voor volwassenen of kinderen is. Als het maar een boodschap uitdraagt. Ik wil dit jaar wel meer zelf gaan schrijven, we zullen zien hoe dat gaat.”

Mees Kees in de Wolken draait nu in de bioscoop. 

Foto's in tekst: WW Entertainment / Coverbeeld: PV Pictures