Compensatiedrang

Nu de lente is aangebroken, ziet Pim de ene na de andere opgepompte Tarzan in zijn feed. Hij vraagt zich af: "Wat proberen deze testosteronreuzen te verhullen met hun kilo’s spiermassa?"

“De lente staat voor de deur! De tijd dat menigeen weer obsessief in de ban raakt van zijn eigen spiegelbeeld en dat een scheut aan puberale hormonen, overweldigend als een tsunami, door je lichaam giert. Er moet weer gesjanst, geflirt en gescoord worden. Wanneer straks hopelijk (*kuch*, *nies*) de terrasjes weer vol zitten met zon aanbiddende, uitgedoste figuren van elk pluimage merk ik dat ik al steeds meer ‘in the zone’ kom.

De primaire behoeftes beginnen het weer te winnen van de ratio en steeds vaker betrap ik mezelf erop dat ik val voor foto’s van opgepompte types die hun gym work-outs, vaak in nét iets te strakke broekjes, op mijn timeline laten passeren. Waarom? Heb ik dan niets geleerd?

“Zou er een causaal verband zijn tussen intellect – dan wel het gebrek daaraan – en spiermassa?”

Je kent ze vast wel, het type zelfbenoemde ‘alpha male’, de zilverruggorilla die de troep leidt. Of dat althans denkt te kunnen doen. Want de realiteit is vaak heel anders – geloof me, ik ben inmiddels ervaringsdeskundige. De omtrek van hun biceps is vaak het veelvoudige van die van hun hersenpan. Zou er een causaal verband zijn tussen intellect – dan wel het gebrek daaraan – en spiermassa? En wat zegt dit over deze mannen? Is het compensatiedrang?

Eén ding is zeker, in de sportschool zijn ze koning. Een scharminkel als ik waant zich er met het schaamrood op de kaken tussen de potige soldaatjes. Als zij in de buurt zijn, durf ik de halters bijna niet op mijn maximale stand te zetten. Gelukkig lijken ze er vrij weinig oog voor te hebben. In plaats daarvan zijn ze vooral bezig met hun eigen spiegelbeeld. Iets waar ikzelf dan juist weer zo min mogelijk naar probeer te kijken.

“Het gesprek loopt dood zodra het onderwerp verschuift naar iets anders dan het aantal push-ups, sit-ups, benches of squats dat hij per dag doet”

En toch fascineert het me. Want eerlijk toegegeven, ik ben ook maar een mens. Zou het simpelweg hun goddelijke lichaam zijn dat me zo aantrekt, of is het toch hun torenhoge zelfverzekerdheid? Of is het een façade en proberen die Tarzans hun onzekerheid te verhullen met kilo’s spiermassa? Want op intellectueel vlak zijn ze vaak zeker geen koning. Niet dat ik me aan Einstein kan meten, maar mijn ervaring leert mij dat een gemiddeld gesprek met zo’n krachtpatser vaak al doodloopt zodra het onderwerp verschuift naar iets anders dan het aantal push-ups, sit-ups, benches of squats dat hij per dag doet.

Ik wil niet iedereen over één kam scheren, zeer zeker niet. Arnold Schwarzenegger heeft de staat California immers veel goeds gebracht (grapje). Maar soms is het gewoon lekker om even flink af te geven op dat wat jij zelf nooit zult zijn. Want met mijn tengere figuurtje zal ik, hoe hard ik ook mijn best doe, nooit in de buurt komen van deze testosteronreuzen. En het is goed te beseffen dat dat ook niet hoeft. Ik heb weer andere dingen waar ik in uitblink. En wanneer er soms toch een man tussen zit die zowel de spiermassa als de hersencapaciteit heeft, dan is dat – laten we eerlijk zijn – vooral heel erg oneerlijk.

Foto: Peter van der Wal