“We hebben een nieuw vocabulaire nodig voor praten over pedofilie”

Toen Het Parool een foto van een regenboogvlag gebruikte bij een stuk over een akelige kinderpornozaak, keek columnist Bo Hanna daar vreemd van op. “Onze gemeenschap moet er alles aan doen nooit geassocieerd te worden met pedofilie.”

Verbaasd keek ik op toen Het Parool een tijd geleden een foto van een regenboogvlag gebruikte bij een stuk over een akelige kinderpornozaak. Die van Hans P., ex-hoofdredacteur van Gaykrant om precies te zijn. En ik was niet de enige. Onder het stuk zetten meerdere mensen hun vraagtekens bij de foto, want wat heeft de lhbtq-gemeenschap te maken met deze zaak?

In de reacties op artikelen over de zaak Hans P. zag ik nog een aantal dingen waar ik mij aan stoorde. Iemand schreef: “Je zou toch hopen dat pedofilie in progressieve kringen inmiddels als geaardheid gezien zou worden. Uitsluiting van deze groep maakt het alleen maar erger.” Een ander reageerde: “Hij hield vast van twinks.”

We kennen allemaal het misplaatste verband dat sommige homofoben leggen, namelijk dat homoseksualiteit en pedofilie onlosmakelijk verbonden zijn. Normaliseer je homoseksualiteit, dan zal pedofilie gauw volgen, menen zij. Volkomen onnozel, maar toch ben ik van mening dat onze gemeenschap er alles aan moet doen om nooit geassocieerd te worden met pedofilie. Vorig jaar nam het bestuur van Pride Amsterdam nog afstand van pedofielenorganisatie Kinderbevrijdingsfront, die tijdens de Canal Parade ‘Pedo Pride’-flyers uitdeelde. Dat een bekend figuur uit onze gemeenschap onlangs werd opgepakt voor het verspreiden van duizenden pornografische beelden van kinderen vind ik dan ook op z’n zachts gezegd ongemakkelijk.

Wel is het volkomen terecht; achter elk beeld gaat onvoorstelbaar veel leed schuil: mensenhandel, moord, marteling en seksueel misbruik. Ik vind het daarom verbazingwekkend dat Hans P. voor zijn daden slechts twee jaar gevangenisstraf kreeg, waarvan zes maanden voorwaardelijk.

“Dit incident zou voor onze gemeenschap wel een moment van bezinning moeten zijn”

De afgelopen tijd haalden de ‘Pedo Hunters’ veelvuldig het nieuws; groepen die pedofielen in chatrooms uitlokken om af te spreken met minderjarigen om ze vervolgens te confronteren, met een soms gewelddadige afloop. Zij nemen het heft in eigen handen met de redenering dat de Nederlandse rechtsstaat faalt en de politie te weinig doet om kinderen te beschermen tegen seksueel misbruik. Zo’n heksenjacht lijkt mij niet de oplossing, maar dit incident zou voor onze gemeenschap wel een moment van bezinning moeten zijn.

In veel berichtgeving wordt pedofilie een geaardheid genoemd. Ook de term ‘uit de kast komen’ wordt regelmatig in deze context gebruikt. Zo wordt volgens mij onbedoeld pedofilie keer op keer ten onrechte geassocieerd met homoseksualiteit. Ik vraag me dan ook af of er geen ander vocabulaire nodig is om pedofiele gevoelens te beschrijven.

“Het gesprek níét voeren, dringt mensen met pedofiele gevoelens alleen nog meer in een toch al benauwd hoekje”

Juist binnen onze community komen relatief veel jongeren, die vaak al jong op chatrooms naar lotgenoten zoeken, in gevaarlijke situaties terecht. Homoseksuele tieners zoeken hun toevlucht bij datingapps als Grindr, die niet altijd veilig zijn. Binnen enkele kliks heb je toegang tot chemseksfeesten, drugsdealers en andere grimmige zaken. Daarbij weten we allemaal dat er regelmatig dates plaatsvinden tussen oudere mannen en minderjarige jongens – zowel betaald als onbetaald. Dit moeten we als gemeenschap duidelijker afkeuren.

We moeten er daarbij wel voor waken duidelijk onderscheid te blijven maken tussen pedofilie (niet praktiseren) en pedoseksualiteit (wel praktiseren). Het gesprek helemaal níét voeren, dringt mensen met pedofiele gevoelens alleen nog maar meer in een toch al benauwd hoekje, waardoor zij mogelijk nooit uitkomen bij de juiste instanties en begeleiding.

Beeld: © Celso de Sanders