“Ik had het makkelijker willen maken voor mijn dochter”

In Confettiregen beschrijft Splinter Chabot de worsteling met zijn homoseksualiteit. Hij werd overspoeld door reacties. De mooiste bundelde hij in een nieuw boek: Roze brieven. Briefschrijver Marcel (50) over de impact die een coming-outverhaal anno nu nog kan hebben.

Marcel van der Weijden (50) is servicedesk Engineer bij DPG Media en woont in Vlaardingen.

“Als er ergens geen wolkje aan de lucht is, is het wel bij de familie Chabot, dacht ik. Maar op tv zag ik dat de coming-out voor Splinter toch een gevecht was geweest. Dat verbaasde me. Niet lang daarna kwam mijn dochter uit de kast. We luisterden zoals zo vaak samen een avondje muziek. Aan het eind van de avond vertelde ze dat haar voorkeur meer uitging naar vrouwen. Ik viel even stil. Waarom had ik dat niet eerder gezien? Ik nam het mezelf kwalijk. Ik had gehoopt dat ik haar daarin had kunnen steunen. Hoe had ik het voor haar makkelijker kunnen maken? Op Instagram zag m’n dochter de oproep om brieven te schrijven naar aanleiding van Confettiregen. We besloten om allebei een brief te schrijven. Ik ben de enige die zich daaraan heeft gehouden.

De echte trigger was de documentaire Pisnicht: The Movie van Nicolaas Veul. In een scène zei een vader dat hij er niet welwillend tegenover zou staan als zijn zoon uit de kast zou komen. Dat vond ik zo liefdeloos. De zoon stond ook in het shot; je zag bij hem de benauwdheid. Diezelfde nacht ben ik in de pen geklommen.

Als tiener in de jaren tachtig dacht ik al dat we van homoseksualiteit geen punt meer zouden maken. Toch blijf je op je eigen vierkante meter. Twintig jaar geleden had ik nog ‘nee’ gezegd op de vraag of een homostel kinderen zou moeten kunnen krijgen. Kinderen moeten een vader en moeder hebben, vond ik. Mijn dochter heeft me daarin veranderd. Splinter schreef terug dat het goed is als kinderen sommige ontwikkelingen in hun eentje doormaken, “hand-in-handloos” noemde hij dat. Dat vond ik mooi. Ouders willen hun kinderen graag bij de hand nemen, maar dat hoeft niet altijd. Mijn dochters gedachten moesten zich ook uitkristalliseren voordat ze ermee naar buiten kon. Soms is dat goed.”

Beeld: Chris en Marjan