“Nederland heeft een grote mond over mensenrechten, maar vergeet soms naar zichzelf te kijken”

Aan de vooravond van de verkiezingen vroeg Winq zes uiteenlopende kandidaat-Tweede Kamerleden naar hun strijdplan voor de regenbooggemeenschap. Simion Blom (GroenLinks, plek 21) is gemeenteraadslid Amsterdam.

Je zat nog in de kast toen je het eerste homo-emancipatiebeleid ontwikkelde voor Amsterdam-Zuidoost.
“Dat was elf jaar geleden, ik zette net m’n eerste stappen in de politiek. Ik groeide op in een christelijke, Afro-Caribische, macho-omgeving. Pas veel later voelde ik de ruimte uit de kast te komen.”

Wat stond in dat beleid?
“Ik pleitte voor het actief aangaan van gesprekken met gemeenschappen, in kerken, scholen, op de lokale radio. En voor het trainen van sleutelfiguren in de wijk, hetero of homo, die de verbinding konden leggen. Ik hoorde later een meneer in een Ghanese kerk zeggen: ‘We willen toch niet dat een van ons wordt gediscrimineerd omdat die ongedocumenteerd is? Dan moeten we ook niet mensen met een andere seksuele oriëntatie uitsluiten.’”

Dat intersectionele komt terug in het verkiezingsprogramma van GroenLinks: jullie willen bij wetswijzigingen een verplichte toets op het effect ervan op allerlei groepen.
“Intersectionaliteit is onmisbaar om het verschil te maken. Als wij een wet gaan wijzigen wil ik, en GroenLinks, weten welk effect die wijziging heeft op jongeren, vrouwen, mensen die lhbti zijn, mensen met een beperking. Wat dat voor hun positie betekent.”

Heeft u een voorbeeld?
“Als we bijvoorbeeld gaan bezuinigen in de zorg, zal de werkloosheid onder vrouwen toenemen; zo’n 75 procent van de mensen in de zorg is vrouw. Een ander voorbeeld: welke invloed hebben wijzigingen in ons migratiebeleid op lhbti-asielzoekers? Verzwakken of versterken die hun positie? Zij zijn nu vaak slachtoffer van geweld. Nederland heeft een grote mond over mensen-rechten, maar vergeet soms naar zichzelf te kijken, specifiek naar de benarde positie van lhbti-asielzoekers in azc’s.”

Hoe gaat het nu met de lhbti-emancipatie in Amsterdam-Zuidoost?
“Ten opzichte van tien jaar geleden zijn lhbti’s meer zichtbaar. Er zijn meer rolmodellen. Ik had graag in deze tijd willen opgroeien. Maar we zijn er nog niet. Veel mensen hebben het gevoel terug de kast in te moeten omdat ze te maken krijgen met geweld. Op sociaaleconomisch en psychosociaal gebied hebben lhbti’s nog uitdagingen, en dan met name trans personen. Wij moeten laten zien dat zij niet alleen staan. Als queer community, maar ook in de politiek. Daarmee bevorderen we niet alleen de emancipatie van lhbti personen, maar die van de hele samenleving.”

* Binnen de politiek wordt de lhbtq-gemeenschap aangeduid met de letters lhbti. Politici die we spraken hanteerden allen deze afkorting. Daarom kiezen we in dit artikel consequent voor deze afkorting. 

Beeld: Oof Verschuren
Styling: Xaviera Aubri
Grooming: Chris Völkers