“Mijn littekens herinneren me aan de ontdekkingstocht naar mijn identiteit”

Zes mannen vertellen tijdens hun scheerbeurt, oog in oog met hun spiegelbeeld, hoe ze van hun lichaam hebben leren houden.

Hidde Vochteloo (24)

Toegepast psycholoog bij een organisatie voor mensen met epilepsie

“Ik ben trans man, wat inhoudt dat ik ben geboren met vrouwelijke kenmerken. Ongeveer vier jaar geleden werd mij duidelijk dat dát hetgeen was waar ik al jarenlang mee worstelde. Ik werd onzeker door mijn lichaamskenmerken die door de maatschappij als vrouwelijk werden gezien, zoals mijn borsten, bredere billen en heupen. Ook mijn stem was vroeger vrouwelijker, hoger.

Door veel met mensen in gesprek te gaan en andere voorbeelden te zien, viel bij mij het kwartje dat ik trans ben en dat ik mij fijner zou voelen met mannelijke lichamelijke kenmerken. Zo ben ik bij de genderpoli terechtgekomen en ben ik hormonen gaan gebruiken. Daardoor veranderde al heel veel in mijn lichaam. Ik kreeg meer lichaamshaar, mijn stem zakte en mijn vetverdeling werd anders. Alsof ik steeds meer in mijn eigen lichaam belandde, het voelt voor mij als thuiskomen.

Vier maanden geleden heb ik een borstverwijderende operatie ondergaan. Dat was voor mij een van de belangrijkste punten, het was iets waar ik veel last van had. Dat je nu littekens bij mijn borstkas ziet, vind ik juist iets moois hebben. Het herinnert mij aan de ontdekkingstocht en de tijd die ik erin heb gestoken om mezelf te worden.

Sindsdien voel ik me erg goed in mijn vel. Ik voel me echt mezelf en kan trots zijn op mijn lichaam. Ik loop bijvoorbeeld thuis graag zonder shirt rond. Ik kijk er erg naar uit om te gaan zwemmen. De eerste keer dat ik een shirt aan had, naar beneden keek en het uitzicht plat was en voelde, voelde heel erg goed. Echt als een bevrijding.”