Matthijs is niet vies van een potje rimmen

Columnist Matthijs van Els laat iemands billen graag kennismaken met zijn gezicht, maar zelf voelt hij er niets voor gerimd te worden. “Op die momenten ervaar ik een mentaal conflict tussen genot en paniek.”

Rimmen is niets meer en niets minder dan het likken van een anus. Ik doe het met alle liefde van de wereld; met heel mijn ziel en zaligheid laat ik iemands billen kennismaken met mijn gezicht. Minder prettig vind ik het wanneer de rollen omgedraaid zijn.

Lange tijd dacht ik raar te zijn: wie vindt het nu lekker om een anus te likken? Het is en blijft een poepgat en poep vinden de meesten nu eenmaal vies. Tot mijn grote vreugde ontdekte ik tijdens een rondgang onder mijn Instagramvolgers dat er naast mij vele anderen zijn die het lekker vinden iemand uitgebreid te rimmen. In het dagelijks leven vinden we een anus vies, maar in bed is het ineens een plekje van plezier. Misschien is het ten dele juist dat element dat het zo spannend en geil maakt. Het hoort niet en dat maakt het zo opwindend.

Tegelijkertijd is dit een van de gedachtes die mij ervan weerhoudt me altijd diep en lang te laten rimmen. Een van mijn volgers verwoordde mijn gedachtegang perfect als “een mentaal conflict tussen genot en paniek”. Als iemand ook maar in de buurt komt van mijn billen, vraag ik me direct af: wanneer ben ik voor het laatst naar het toilet geweest? Is het wel schoon? Ben ik niet te behaard? Ik ben als de dood dat de rimmer geconfronteerd wordt met mijn potentieel vieze en onverzorgde billen.

Rimmen vind ik daarnaast iets heel intiems. Op zoenen na kom je met je tong bijna niet dieper in iemands lichaam en dat vind ik nogal wat. In het dagelijks leven doen we ons vaak anders voor dan we zijn. We zetten – bewust en onbewust – een bepaald imago neer. Maar als puntje bij paaltje komt zijn we (bijna) allemaal mensen die poepen. Ik durf te stellen dat iedereen toiletteert als zijn ware ik; zonder enige vorm van opsmuk en dat maakt je kwetsbaar. En precies dat deel van je lichaam is compleet blootgesteld wanneer je gerimd wordt. Je authentieke zelf ligt onder een vergrootglas en jij bent de enige die niet kan meekijken. Intiemer en kwetsbaarder dan dat wordt het niet.

Over wie de ‘macht’ heeft tijdens een rimsessie lopen de meningen uiteen, maar ik vind dat de rimmer absoluut de boventoon voert. Iemand door jouw toedoen laten genieten in een staat van totale kwetsbaarheid geeft een gevoel van controle. De ander moet letterlijk met de billen bloot. Vind ik het daarom misschien minder prettig wanneer iemand het bij mij doet? Wellicht.

Onlangs belandde ik opnieuw in een dergelijk mentaal conflict. Ik had seks met mijn corona-seksbuddy en al vrij snel kwam hij in de buurt van mijn anus. In eerste instantie kneep ik mijn billetjes uit een reflex stevig bij elkaar, maar ineens bedacht ik: nee, vandaag ga ik het anders doen. Ik ontspande en koos ervoor hem zijn gang te laten gaan. Alle gedachtes rondom hygiëne, beharing en macht liet ik deze keer los en ik gaf hem de volledige controle. Ik liet me likken op mijn meest kwetsbare plek en niet alleen hij genoot, ik ook. De seks die volgde was fijner en vertrouwder dan ooit tevoren. Niet eerder was het zo intens en geil. Waar een anus al niet goed voor kan zijn.

Ik acht een correctie dan ook noodzakelijk. Rimmen is wel degelijk meer dan slechts het likken van een anus; het is misschien wel de meest intieme en kwetsbare vorm van seks. En ja, het is ook gewoon superlekker, zowel geven als ontvangen. Rimming is… fundamental!