Queer artiest Stemin: “Muziek was mijn ontsnapping”

Zanger Stemin bracht onlangs zijn album Unspoken Dreams uit, waarop hij al zijn emoties de revue laat passeren. In een interview vertelt hij over zijn religieuze achtergrond en de scene die hem nu heeft omarmd. “Sinds ik naar Amsterdam ben verhuisd, ben ik onderdeel geworden van een zeer gastvrije queer-gemeenschap.” 

Stemin is een queer muzikant en artiest uit Amsterdam. Hij is geboren in Zwitserland, opgegroeid in Italië en woonde in Berlijn voordat hij naar Nederland verhuisde. Zoals veel mensen is hij een mengelmoes van culturen en behoort hij tot meerdere gemeenschappen tegelijk.

Het is moeilijk om hem te labelen, net zoals het moeilijk is om op zijn muziek één sticker te plakken: het is deels pop, deels electro, deels soul en deels R&B. Maar het is 100% Stemin en het is 100% een viering van queer liefde, zoals hij zelf zegt. Onlangs kwam zijn nieuwe album Unspoken Dreams uit. Tijd voor een interview!

Wat kun je vertellen over je achtergrond?

“Ik groeide op in een zeer religieus gezin (mijn vader is een gepensioneerde predikant) waar christelijke muziek centraal stond in het dagelijks leven en er geen ruimte was voor emotionele expressie die niet keurig paste bij een strikt christelijke levensstijl. Ik heb geleerd om naar religieuze geschriften te kijken om mezelf en de wereld om me heen te begrijpen. Maar als emotioneel persoon was het niet genoeg.

Toen ik seculiere muziek ontdekte - in het bijzonder Stevie Wonder en Donny Hathaway - werd het een plek waar ik kon schuilen en zoeken naar antwoorden op de gevoelens en emoties waarvan ik voelde dat ik ze niet bij anderen kon uiten. Ik kon niet meer zonder die muziek. Ik begon met pianoles toen ik 8 was en als tiener leerde ik saxofoon spelen. Muziek werd een wereld die ik eindeloos kon verkennen met een vrijheid en bevrijding die ik in mijn dagelijks leven niet had.”

Hoe belangrijk is muziek voor jou?

“Toen ik 24 was, ben ik getrouwd met mijn jeugdvriendin, deels om mezelf en anderen te bewijzen dat ik de persoon kon zijn die ik volgens anderen ik zou moeten zijn. Hoewel ik echt van haar hield en we tot op de dag van vandaag vrienden blijven, wisten we allebei tot op zekere hoogte dat we niet voor elkaar bestemd waren.

Gedurende mijn vier jaar huwelijk was muziek mijn ontsnapping. Ik studeerde muziek en compositie aan de universiteit in Rome. Om te slagen, had ik technische vaardigheden nodig om de muziek die ik wilde maken te arrangeren en te produceren.  Om de eindjes aan elkaar te knopen, speelde ik in een band genaamd The Mindertones, die voornamelijk covers speelde op bruiloften en evenementen.

Mijn eerste grote songwriting-project, een album genaamd Love Through My Eyes, volgde na mijn scheiding in 2017. Het is een donker en stemmig jazzalbum dat reflecteert op de pijn die ik voelde. Hoewel ik trots ben op het werk dat in dat album en de Europese tour in 2017-2018 is gestopt, identificeer ik me er niet meer zo veel mee.”

Hoe ging dit verder?

“Kort nadat de tour in 2018 ten einde liep, keek ik naar binnen en werd muziek iets totaal nieuws voor mij: een manier om mezelf authentiek te begrijpen en uit te drukken. Ik realiseerde me dat muziek voor mij een krachtige manier was om mijn stem te gebruiken om mijn ware verhaal te vertellen. Ik verhuisde naar Groningen om naar het Prins Claus Conservatorium te gaan en te werken aan een master in muziek. Daar begon ik aan mijn tweede project "#tellyourheart", een 12-track pop-R&B-album dat in augustus 2020, tijdens de pandemie, is uitgekomen.

Mijn favoriete nummer van het album is ‘Shine Bright’, omdat dit gaat over innerlijke kracht en ons vermogen om op te staan ​​uit ontberingen en te schitteren. Hoewel het niet openlijk queer is - ik was mezelf nog volop aan het ontdekken – nodigt de song luisteraars uit om dieper te graven en eerlijk te zijn tegen zichzelf. In veel opzichten was het schrijven van het album mijn manier om in het reine te komen met mijn seksualiteit en seksuele identiteit.”

Op mijn nieuwste album, Unspoken Dreams, dat in februari uitkwam, haal ik alles uit de kast. Het is heel, heel gay.”

Vertel eens wat meer over Unspoken Dreams?

“Ik schreef Unspoken Dreams nadat ik mijn vriend eind 2020 in Amsterdam had ontmoet. Het was mijn eerste relatie met een man, dus het was nieuw en opwindend... En ook eng. We ontmoetten elkaar in november, werden vriendjes met Kerstmis en woonden samen in januari. Het was een wervelwind en het album weerspiegelt alle complexe emoties die gepaard gaan met verliefd worden.

Op het album onderzoek ik de dissociatie van het verborgen houden van gevoelens en de bevrijding om ze eindelijk hardop uit te spreken. Het is een muzikaal universum waar onuitgesproken verlangens tot leven komen; waar spanning en opwinding botsen met kwetsbaarheid; en waar een caleidoscoop van liefde - in al zijn vormen - licht in duisternis schijnt. Bij de productie heb ik dromerige synthesizers, scherpe vocale harmonieën en sterke synth-baslijnen gebruikt om een ​​galactische sfeer te creëren - iets wat stuitert, zweeft en explodeert als de geboorte van een nieuwe ster.

We creëren allemaal geheime universums voor onszelf vol onuitgesproken dromen en verlangens. Anderen in die ruimte toelaten is moeilijk omdat het kwetsbaar voelt. Maar dit universum delen is de enige manier om anderen te laten weten wie we werkelijk zijn en wat we voelen. Dit is vooral moeilijk om te leven in een samenleving die nog steeds worstelt met het begrijpen en waarderen van queer liefde.”

Waar haal jij je inspiratie vandaan?

“Queer mensen zijn mijn grootste inspiratiebron: het uiteenvallen van dogma's, tradities en vooropgezette denkwijzen inspireert me echt. Ik ben echt van drag gaan houden als een kunstvorm. Drag heeft een rijke geschiedenis als vehikel voor activisme en sociale rechtvaardigheid, is gelaagd en bevat elementen van comedy en performance art en laat veel verschillende perspectieven en stemmen zien.

Sinds ik naar Amsterdam ben verhuisd, ben ik onderdeel geworden van een zeer gastvrije queer-gemeenschap, met name de drag-gemeenschap. Veel van de queens zijn vrienden en medewerkers geworden, onder wie Patty Pam-Pam die enkele van de kledingstukken heeft gemaakt die ik tijdens mijn shows draag.

Er zijn veel muzikanten die me blijven inspireren. Dat zijn artiesten waarvan ik mijn hele leven heb gehouden, zoals Stevie Wonder en Donny Hathaway, maar ik vind steeds meer inspiratie in krachtige vrouwenstemmen. Alicia Keys, Dua Lipa, Whitney Houston, Diana Ross, Celine Dion, H.E.R. - deze vrouwen doorbraken barrières. Pas na mijn coming-out voelde ik me genoeg op mijn gemak om ze echt te waarderen.

Over het algemeen raak ik geïnspireerd door iedere artiest die een grote passie heeft voor de muziek die ze maken en die me met een sterke groove aan het dansen krijgt!”

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

“Nog verder gaan. Als onafhankelijke artiest kan het moeilijk zijn om het allemaal alleen te doen. Mijn topprioriteit is dus om een label en management te vinden die begrijpen wat ik aan het creëren ben en die me vooruit kunnen helpen. In de tussentijd blijf ik nieuwe muziek schrijven. Ook heb ik plannen om in Amsterdam op te treden met mogelijke tourdata in Europa en de VS later dit jaar. Volg mij op social media voor updates!”

Stemin op social media:

- Volg Stemin op Instagram
- Bekijk zijn Facebook-pagina
- En dit is de website van Stemin