Ryan Murphy over Jeffrey Dahmer-serie: “Aanklacht tegen racisme en homofobie”

Voor Netflix maakte Ryan Murphy een tv-serie over seriemoordenaar Jeffrey Dahmer. Die werd met lof ontvangen, maar er kwam ook kritiek: er zou te weinig rekening worden gehouden met de slachtoffers. Nu pareert Murphy die kritiek.

Dahmer — Monster: The Jeffrey Dahmer Story brak in de eerste week van de release op Netflix alle streamingrecords. In tien afleveringen is te zien hoe Jeffrey Dahmer, een homoseksuele seriemoordenaar zedendelinquent zeventien jongens en mannen mishandelt, misbruikt, vermoordt, in stukken snijdt en in sommige gevallen deels opeet.

Zijn eerste moord pleegde hij in 1978, de laatste in 1991 waarna hij werd opgepakt en tot de doodstraf werd veroordeeld. Zover kwam het niet: Dahmer werd in de gevangenis vermoord.

Wit privilege

Evan Peters zet een gruwelijk monster neer dat overal mee lijkt weg te komen. Zijn slachtoffers zijn veelal van kleur en komen vaak uit wijken waar de politie nauwelijks naar ze omkijkt. De serie speelt bovendien in een tijd waarin de politie weinig opheeft met de lhbtq-gemeenschap.

Met de serie wilde Murphy laten zien hoe racisme en homofobie ertoe leidden dat Dahmer hier als witte geprivilegeerde man jarenlang mee wegkwam.

Voorbeelden

In de tien afleveringen is te zien hoe de politie een van zijn slachtoffers die is ontsnapt, gewoon weer aflevert bij Dahmer nadat die heeft gezegd dat het slachtoffer zijn vriend was die te veel had gedronken.

Ook komt een fictief personage in beeld die is gebaseerd op een bestaand persoon, die de politie regelmatig had ingeseind omdat ze Dahmer niet vertrouwde. Die vrouw werd tot op het einde niet geloofd en gehoord. 

Ook kun je je afvragen of dingen echt zo gebeurd zijn als in de serie wordt voorgespiegeld. Had Dahmer er echt bij die vrouw op aangedrongen om een meegebracht broodje (mensen?)vlees op te eten?

Label verwijderd

Vanwege het grove geweld klaagden kijkers bij Netflix over het feit dat het streamingplatform het label ‘lgbtq’ aan de serie had toegevoegd. De serie zou lhbtq’s in een negatief daglicht stellen, waarop Netflix de tag heeft verwijderd.

Hierover zegt Ryan Murphy nu in de New York Times: “Dit vond ik niet leuk. Toen ik vroeg waarom ze dat deden, kreeg ik te horen dat mensen boos waren omdat het een schokkend verhaal was. Maar het is een verhaal over een homoseksuele man en, veel belangrijker nog, zijn homoseksuele slachtoffers.

Volgens Murphy hoeven niet alle lbhtq-verhalen vrolijke verhalen te zijn. “Want dan kunnen we ook nooit meer verhalen laten zien over bijvoorbeeld tirannen.”

Trauma's

Een ander aspect van de kritiek betreft de manier waarop de slachtoffers in beeld worden gebracht. Zo is er een rechtbankscène waarin een van de getuigen zich niet langer kan beheersen en Dahmer probeert aan te vliegen, iets wat letterlijk is nagespeeld. Door dergelijke details zouden mensen die het drama van dichtbij hebben meegemaakt, hun trauma’s kunnen herbeleven.

Eric Perry, neef van Dahmer-slachtoffer Errol Lindsey, wees hierop: “Ik weet dat true crime populair is, maar wij zijn kwaad omdat de trauma’s van de betrokkenen keer op keer opnieuw worden opgerakeld. Hoeveel films, series en documentaires zullen er nog komen?”

Slachtoffer van racisme en homofobie

Murphy zegt dat hij de slachtoffers van Dahmer juist recht had willen doen, door te laten zien dat ze niet alleen slachtoffer zijn van Dahmer, maar ook van racisme en homofobie.