Nancy uit Libanon: “Ik heb hier veel bereikt, maar dat heeft wel zijn tol geëist”

Nancy (29) uit Libanon is nu vijf jaar in Nederland. Voor de serie Een tweede vaderland vertelt zij hoe zij hier een bestaan heeft opgebouwd.

“Op mijn vijftiende begreep ik dat ik een trans vrouw ben, en vertelde dat aan m’n familie. Zij wezen mij af, en ik ging al snel op mezelf wonen.
Op sommige plekken in Beirut kon ik wel als vrouw leven, maar het was erg moeilijk. Veel trans vrouwen in Libanon worden aangevallen of zelfs vermoord. Ik wist dat ik op een gegeven moment zou moeten vluchten. Ik spreek Frans, maar uit gesprekken met belangenorganisaties werd me al snel duidelijk dat ik als trans vrouw beter in Nederland dan in Frankrijk asiel kon aanvragen.

Ik kwam hier op zoek naar vrijheid, maar trof nog steeds veel heteronormativiteit aan. Het leven in het azc was zwaar, ik was een lopend doelwit en werd regelmatig lastiggevallen. Toen ik bij het COA aangaf dat ik graag m’n studie wilde hervatten, werd ik meteen afgewimpeld: ik werd voorgehouden dat de bachelor die ik in Libanon had behaald niet goed genoeg zou zijn en ik zou helemaal opnieuw moeten beginnen.

“Ik spreek me graag uit als activist”

Ik besloot op den duur dat ik veel dingen, zoals het invullen van papierwerk voor de universiteit, ook heus wel zelf kon regelen. Daardoor lukte het me toch om een master te volgen en af te ronden. Daar ben ik supertrots op.

Binnen mijn studie medische antropologie deed ik onderzoek naar de transgender gezondheidszorg. Ik heb sinds ik in Nederland ben veel bereikt, al heeft dat op mentaal gebied ook z’n tol geëist. Desalniettemin vind ik het belangrijk om door te zetten en de geboden kansen met beide armen aan te grijpen

M’n sociale netwerk bestaat voornamelijk uit queer (ex-)vluchtelingen van kleur. Ik spreek me graag uit als activist. Zo gaf ik een toespraak tijdens de Conferentie tegen transfobie en ben ik actief bij Respect2Love, een programma van COC Nederland om de queer bipoc gemeenschap te empoweren en mobiliseren. Het heeft even geduurd, maar ik ben me in Amsterdam echt thuis gaan voelen. Het voelt hier veilig en vertrouwd.”

Beeld: Armando Branco / grooming: Emma Blok