Regisseur Aaron Rookus: “Ik ben geen pamflettistische maker”

In Goodbye Stranger, het bioscoopdebuut van Aaron Rookus, volgen we de worstelingen van een biseksuele twintiger met een topfunctie in de muziekindustrie. "Ik wil in mijn film een samenleving schetsen die ik zelf nastreef: een wereld waarin iedereen kan en mag zijn wie hij wil, zonder dat iets daarvan geproblematiseerd wordt."

Tot nu toe beperkte het oeuvre van regisseur Aaron Rookus (1983) zich tot korte films. Zijn hoogtepunt was Een goed leven, een tv-film over de vriendschap tussen een weduwe en een jonge gay escort. De tragikomedie leverde hoofdrolspeler Ariane Schluter een Gouden Kalf op en de maker zelf een nominatie. Nu is er zijn eerste speelfilm Goodbye Stranger, met als belangrijkste thema de doorlopende druk waar veel young professionals onder gebukt gaan.

“Er zijn volgens ons nog nauwelijks films gemaakt over dat specifieke onderwerp”, stelt Rookus. “De druk om te presteren, om te leveren, om te voldoen aan een ideaalbeeld dat anderen jou hebben opgelegd. En dat terwijl het zo alomtegenwoordig is. We leven in een wereld waarin we enorm worden geleefd door bepaalde verwachtingen die niemand waar kan maken. Je kunt niet anders dan slagen, anders lijk je mislukt te zijn.” In de film wordt playlist curator [iemand die professioneel playlists maakt voor een streamingdienst – red.] Paul gedwongen de vraag te beantwoorden of hij gelukkig is in zijn geprivilegieerde leventje.

Tekst gaat verder onder foto.

Ontdekkingstocht

Hoofdrolspeler Martijn Lakemeier draagt Goodbye Stranger als de succesvolle maar weifelende Paul. “In de eerste ronde wist ik eigenlijk al dat hij het moest worden, hij wist direct alle finesses in het personage te raken. Maar ik wilde toch verder kijken omdat ik niet per se voor de ‘bekende kop’ wilde gaan”, vertelt Rookus. “We hebben in Nederland zo enorm veel talent rondlopen dat over het hoofd wordt gezien. Maar Martijn is gewoon ontzettend goed en de juiste persoon voor dit personage. Paul is in het begin van de film niet likeable. Maar toch moet hij het publiek meevoeren in zijn ontdekkingstocht en de verandering die hij doormaakt. Martijn heeft dat charisma dat je toch weet in te pakken.”

Het hoofdpersonage identificeert zich als biseksueel; de succesvolle twintiger twijfelt onder meer of hij bij zijn ex-vriend gelukkiger was dan bij zijn huidige vriendin. “Ik ben geen pamflettistische filmmaker”, beklemtoont Rookus. “Ik ben meer queer op een tussen-neus-en-lippen-door manier. Ik wil in mijn film een samenleving schetsen die ik zelf ken en die ik ook nastreef: een wereld waarin iedereen kan en mag zijn wie hij wil, zonder dat iets daarvan geproblematiseerd wordt.”

Zo wordt de biseksualiteit van Paul bijna terloops genoemd. “Scenarist Wander Theunis heeft de bewuste keuze gemaakt om dit in onze film als thema op te nemen”, vertelt Rookus. “Het viel me na het maken van de film op dat biseksualiteit nauwelijks in films en series wordt gedefinieerd.”

Impertinente vraag

De regisseur besprak dit element van het personage wel met de hoofdrolspeler, maar vraagt bij castings nooit naar de geaardheid van auditanten. “Ik vind dat een rare, bijna impertinente vraag: ik vraag een acteur omdat hij goed is, niet omdat hij een bepaalde geaardheid heeft. Als maker koppel ik de seksuele voorkeur van een acteur niet aan de seksuele voorkeur van de rol die hij speelt.” Rookus quote graag Call Me by Your Name-regisseur Luca Guadagnino, die stelde dat biseksualiteit zich in het leven fluïde kan ontwikkelen. “Ik denk dat dat ook geldt voor Paul in de film. En Martijn kon zich daar ook wel in vinden.”

“Ik ben queer op een tussen-neus-en-lippen-door manier”

Tegelijkertijd is de cast van Goodbye Stranger bovengemiddeld divers te noemen. De regisseur vroeg heel bewust actrice Tessa Jonge Poerink, die de botgroeistoornis achondroplasie heeft, voor een rol die helemaal niets met haar lengte te maken heeft. Acteur Flip Zonne Zuijderland, wiens transitie bewust werd benoemd in de serie Anne+, speelt in Goodbye Stranger een personage waarvan de genderidentiteit niet wordt benoemd. “Zij stonden allebei op mijn wensenlijstje omdat ik ze goed, oprecht en ontwapenend vind”, legt de filmmaker uit. “Maar als maker denk je vanuit de wereld die je zelf kent.” Daarbij speelt niet alleen zijn queer achtergrond een rol, maar ook zijn Indische roots. “Ik ben me er bijvoorbeeld heel bewust van dat je in Nederlandse films nauwelijks Nederlands-Aziatische mensen ziet. Mijn leven wordt gekenmerkt door een grote mate van diversiteit en daar voel ik mij goed bij. Er is niets vreemd of lastig aan diversiteit: ik zie alleen maar voordelen, voor mijzelf en voor de wereld. Maar ik snap ook dat die manier van denken voor veel anderen niet de norm is.” 

Bekijk de trailer hieronder. Goodbye Stranger draait nu in de bioscoop.

Beeld: Topkapi Films - Ton Peters