Binnenkijken in het provinciale paleis van Stephan en Remco

Na een samenwoontest in een omgebouwde stacaravan kochten Stephan Stokman (47) en Remco Boerman (46) een statig pand in het Alkmaarse Emmakwartier. “Dit huis is een droom die uitkomt, al kost het schoonmaken ons een dag per verdieping...”

Televisiemaker Stephan en verpleegkundig specialist GGZ Remco ontmoetten elkaar twaalf jaar geleden via datingplatform GayRomeo. Pas na jaren chatten kwam het tot een eerste date. Remco: “Stephan hield de boot af en ik bleef er maar achteraan hobbelen. Op een gegeven moment was ik het spuugzat. ‘Gaan we nog afspreken?’ appte ik. ‘Anders hoeft het voor mij niet meer.’ Ineens kwam hij over de brug.”

Ze spraken voor het eerst af in een feestcafé in Alkmaar, tijdens een regenachtige gaypride. Stephan: “Naast ons was er geen hond, op Country Wilma na dan. Die was zo blij dat ze eindelijk publiek had, dat we nauwelijks aan een gesprek toe kwamen. Om de haverklap drukte ze haar microfoon in ons gezicht. Het was een onvergetelijke date.” Country Wilma loopt sindsdien als een rode draad door hun relatie. Stephan: “Een jaar later troffen we haar weer, toen we ons jubileum vierden in het plaatselijke COC-café. Ik heb haar ook een keer uitgenodigd op een thuisfeest, om Remco te verrassen. Ik deed net alsof ik hem ten huwelijk ging vragen. ‘Lieve Remco, wil je even bij me komen’, zei ik. ‘Ik wil je één ding vragen... ben je ook zo gek op Country Wilma?’ En daar kwam ze hoor. Wij in een polonaise erachteraan. De gasten lachten zich krom, al zag ik sommigen ook wat beteuterd kijken.”

Remco is geboren en getogen in Alkmaar; Stephan woonde toen de mannen begonnen te daten nog in Haarlem. Stephan: “Ik had al snel door dat ik de provincie in moest als ik wild samenwonen: Remco is erg honkvast. In eerste instantie dachten we aan Bergen, maar toen viel ons oog tijdens een wandeling op dit huis in het Emmakwartier, een van de meest chique buurten van Alkmaar. Ik dacht dat het ver boven ons budget zou zijn, maar bij een check op Funda bleken we het te kunnen betalen.”

De woning bleek al lang te koop te staan. Remco: “De vloer was van rechts naar links twaalf centimeter verzakt en de oude eigenaar wilde niet meewerken aan een funderingsonderzoek. Ik was sowieso niet gelijk overtuigd. De eerste keer dat we hier samen gingen kijken liepen we met de zaklamp van onze iPhone door het huis: de stroom was eraf gehaald en buiten was het al donker. Het pand was koud, muf en ik meende in de gang een entiteit te voelen – Philotes, onze poes, durft nog altijd niet langs de kelder te lopen. Uiteindelijk besloten we door te laten rekenen wat de renovatie ons in het ergste geval zou kosten.” Stephan: “Die kostenraming viel mee, dus we hebben getekend en zijn direct erna wezen kijken met een bouwkundig inspecteur en een aannemer. Het huis bleek gelukkig in rust te staan; het zou niet verder verzakken.”

geen concessies

Nog voordat de mannen het huis in Alkmaar op het spoor kwamen, kochten ze een stacaravan op Camping Bakkum in Castricum die ze verbouwden tot een state of the art vakantie woning. Stephan: “Daar hebben we getest hoe het ons verging, samenwonen. Het beviel erg goed.”

Ook het huis in het Emmakwartier kreeg een grote make-over. De mannen deden er maar liefst drie jaar over. Stephan: “Me ons startbudget bleken we maar een derde van onze plannen uit te kunnen voeren. Eerst hebben we de begane grond aangepakt, toen de tuin, voorgevel en zolder en eind vorig jaar pas de slaapverdieping.” Zelf stak het koppel ook flink de handen uit de mouwen. Remco: “Met behulp van YouTube-filmpjes hebben we onder meer de tuin, de lijsten op de wanden in de woonkamer en de bakstenen muur in de keuken gedaan.”

Stephan kreeg van Remco carte blanche wat betreft de inrichting van hun eerste gezamenlijke koophuis. Remco: “Van míjn interieur is nauwelijks iets overgebleven. Een paar meubelstukken wilde ik graag bewaren, zoals de witte Barcelona Chair die ik erfde van mijn moeder. Die staat nu in een hoekje op zolder.” Stephan: “De salontafel in de woonkamer is toch van jou?” Remco: “Ja, maar die heb jij ooit voor me uitgezocht, omdat je hem zo leuk vond. Ik heb er geen probleem mee. Stephan vindt het leuk en is er echt goed in. Nieuwe bezoekers zijn altijd onder de indruk van ons interieur en dat maakt me best een beetje trots.” Stephan: “Ik ben blij dat Remco er zo makkelijk in staat, want ik geloof niet in concessies op het gebied van interieur. Op zolder hebben we een soort snuisterijenwinkeltje met allemaal spullen waarmee we kunnen afwisselen. Die stoel van Remco’s moeder krijgt dus nog wel een keer een plekje.”

In bijna alle ruimtes van het huis is een stukje Aziatisch antiek te vinden. “Ik neig al mijn hele leven naar wit-, crème- en zandtinten: dat antiek brengt daar een beetje warmte in.” Voor de slaapverdieping liet Stephan zich inspireren door Amerikaanse jetsetters. “Ik maakte ooit het programma Nederlandse Hollywoodvrouwen. Zij hadden allemaal over the top slaapvertrekken. Die sfeer heb ik bij ons proberen na te bootsen. De badkamer grenst direct aan de slaapkamer en we hebben een gigantische inloopkast. Met Yolanda Hadid ben ik nog steeds bevriend. We kletsen regelmatig over het verbouwen en inrichten van huizen.”

schoonmaakdrama

Het huis lijkt af, maar schijn bedriegt. Remco: “Stephan wil de tweede verdieping opnieuw onder handen nemen.” Stephan: “Ik werkte ooit op een kantoor dat was ingericht door Piet Boon. Het pand had meerdere verdiepingen en hoe hoger je kwam, hoe donkerder het interieur werd. Dat principe heb ik bij ons ook toegepast, maar het is me boven toch te donker geworden.”

Het kan goed zijn dat de mannen het huis over een paar jaar weer van de hand doen. Remco: “Dit huis is een droom die uitkomt, maar het schoonmaken kost ons een dag per verdieping.... Ik zou ook wel vrijstaand willen wonen. Gelukkig hebben we ook een vakantiehuisje aan de Waddenzee, dus als een van ons alleen wil zijn, vertoeft die soms een weekje daar.” Stephan: “Volgens mij zou dit huis in no-time verkocht zijn: we vinden nu bijna wekelijks een briefje op de mat van een voorbijganger die ons vraagt of we er misschien van af willen.”

Beeld: Dario en Misja