De coronakilo's te lijf met een driedaagse sapkuur

Winq-redacteur Martijn was er al jaren nieuwsgierig naar, en toen hij tijdens de coronacrisis 5 kilo aankwam wist hij het zeker: het is tijd voor een sapkuur. In dit dagboek deelt hij z’n ervaringen.

Dag 0

In Lissabon had ik ooit een vakantieliefde met zijn eigen sapjesimperium, en zijn huid was zó zacht, dat wilde ik ook. Daarnaast wil ik mezelf bewijzen dat ik het kan volhouden. Als ik ook nog een klein beetje van die extra coronakilo’s kan kwijtraken, is dat alleen maar mooi meegenomen. Aanvankelijk wilde ik gaan voor een vijfdaagse sapkuur, maar aangezien dit m’n allereerste is, wordt het een driedaagse. Ik heb geen afspraken de komende drie dagen, en heb mijn vrienden laten weten dat ik ze ook beter niet kan zien. We eten vaak samen, en ik denk niet dat ik sterk genoeg ben om anderen te zien eten als ik alleen maar sapjes mag. 

Ik koos voor de driedaagse sapkuur (€ 125 voor 6 sapjes per dag, plus een dagelijks gembershotje) van Juice Brothers. Zij hebben drie programma’s: Deep (voor beginners), Deeper (voor gevorderden) en Deepest (voor een écht intensieve detox). Aangezien ik, behalve het af en toe nuttigen van een glaasje jus of een fruitsmoothie, geen ervaring heb met sapkuren, besluit ik voor het instapprogramma te kiezen.

De kleurrijke sapjes worden geleverd in 18 (!) plastic flessen die je gelukkig na afloop weer kunt laten recyclen. In de bijgeleverde instructie wordt aanbevolen om 1-3 dagen van tevoren vooral groente en fruit te eten, en om tijdens de kuur niet te drinken of roken. Met dat niet drinken en roken komt het wel goed, maar verder dan een groentensoepje op de dag voordat mijn kuur begint, kom ik qua voorbereiding niet.

“Het eerste sapje heeft de onheilspellende naam Master Cleanse”

Dag 1

Je moet officieel beginnen met een glas warm water met citroensap, ‘om je spijsvertering op gang te krijgen’. Shit, denk ik bij mezelf, ik had citroenen moeten kopen. Ik lees op de bijgeleverde info dat je ook kruidenthee mag, dus ik begin maar met een kop venkelthee. Zonder suiker of zoetjes. Dát is al even wennen. Daarna neem ik eerst de Flu Shot: een shotje met alkalinewater, citroen, limoen, agave, gember, vitamine C, cayennepeper en oregano-olie. Ik was door vrienden al een beetje gewaarschuwd voor dit gembershotje, en het is inderdaad pittig! De tranen springen in mijn ogen en het voelt een beetje alsof ik een opvlieger heb. Ik ben wél meteen wakker.

Onheilspellende naam
Ongeveer een uurtje later neem ik het eerste sapje. Deze heeft de onheilspellende naam Master Cleanse. Er zit weer alkalinewater in, maar ook ahornsiroop, citroen en cayennepeper. Het is een licht sapje, met een peperige nasmaak. Prima te doen, al ben ik een beetje bezorgd dat ik straks, om het maar even ondubbelzinnig te zeggen, helemaal leegloop.

Ik heb voor mezelf een schemaatje gemaakt waarin staat dat ik elke twee uur een nieuw sapje mag. Zo ben ik tussen 11.30 en 21.30 uur onder de pannen, met daarvoor ‘s ochtends nog wat thee en dat gembershotje. Om 13.30 uur neem ik dus m’n tweede sapje: de Easy Going. De naam doet mij vermoeden dat dat het gezellige rood-roze sapje is, maar het blijkt het eerste groene sapje van de dag te zijn. Met appel, komkommer, spinazie, selderij, boerenkool en limoen, is dit een pittige. Wat sommige mensen hebben met koriander heb ik met selderij, dus dit sapje gaat er met iets meer moeite in. Ik vind het niet vies, maar zou dit niet per se ooit opnieuw bestellen.

Om 15.30 uur is het tijd voor Dragon’s Breath. Daar zitten peer, appel, wortel, grapefruit, citroen, gember en helaas ook bietjes in. Prima sapjes, maar ik vind bietjes qua smaak écht niet te doen. Dat zal ongetwijfeld nét weer het meest gezonde ingrediënt van dit sapje zijn, dus ik bijt maar even door. Gelukkig is de bietensmaak niet te overheersend. Het verrast me eigenlijk dat ik nog niet echt honger heb gekregen.

Twee uur later, tijd voor een nieuw sapje. Deze heet Dutch Spice en werd door een vriend omschreven als ‘goddelijk’. Daar ben ik wel aan toe! Ik moet toegeven, het sapje met ananas, sinaasappel, grapefruit, wortel, kurkuma, goji en cayenne bevalt wel, al had de cayenne van mij niet gehoeven. Ik kan me wel voorstellen dat ik dit sapje nog een keer aanschaf als ik op de gezonde tour wil gaan. Het begint me ook op te vallen dat ik wel heel erg vaak moet plassen.

Het is inmiddels 19.30 uur en ik mag het tweede groene sapje van de dag. In Sweet Green Basil zit ananas, komkommer, selderij, spinazie, boerenkool, basillicum en spirulina. Ik vraag me af wat ik het universum heb aangedaan dat ik ineens, na al die jaren vakkundig selderij te hebben ontweken, ineens zoveel selderij tot me moet nemen. Ik voel me er haast schuldig over, maar dit sapje drink ik toch echt met mijn neusvleugels dichtgeknepen. Dat schijnt de smaak wat minder heftig te maken.

“Wanneer ik naar bed ga, hoop ik vooral dat ik de volgende morgen in een droog bed wakker word”

Om 21.30 uur heb ik voor mezelf het laatste sapje ingepland. Dit is eigenlijk een ‘mylk’. Als ik de ingrediënten zo lees, zal deze wel de meeste caloriëen bevatten: amandelmelk, kokosbloesemsuiker, vanillepoeder en Hymalayazout. Ik hou normaal gesproken niet zo van zout in zoete producten, startte ooit zelfs een – onsuccesvolle – Facebookpagina om de ‘ver-caramel-zeezoutisering van de maatschappij een halt toe te roepen’, maar dít sapje vind ik echt lekker. De Vanilla Sky zou ik op een doodnormale dag misschien omschrijven als ‘ietwat waterige Chocomel’, maar na een hele dag met alleen maar sapjes is dit een heerlijke traktatie waar ik echt van geniet. En dat er een beetje zout in zit, stoort me totaal niet. Ik had de laatste paar uur toch al zin in iets hartigs om op te kauwen, en dit kleine snufje zout helpt iets om die hunkering te verminderen. Het zorgt er misschien ook wel voor dat ik 's nachts wat beter vocht vasthoud?

Ik kan me voorstellen dat ik deze ‘mylk’ vaker ga drinken, bijvoorbeeld in plaats van de keren dat ik mezelf trakteer op Chocomel. Op de site van Juice Brothers staan helaas nergens de voedingswaarden en calorieën van hun producten aangegeven, maar ik kan me goed voorstellen dat Vanilla Sky een stuk lichter is dan twee glazen Chocomel. Ondertussen ben ik nog steeds ongeveer elke twintig minuten aan het plassen, en wanneer ik naar bed ga, hoop ik dat ik de volgende morgen wel gewoon in een droog bed wakker word.

Dag 2

Het is gelukt! Ik heb niet in mijn bed geplast, al moet ik zodra ik wakker word wel heel nodig opnieuw plassen. Ik begin weer met thee, en de Flu Shot daarna is iets minder heftig dan de eerste dag. Misschien omdat ik me vooraf mentaal heb kunnen voorbereiden op de heftigheid ervan. Weer heb ik de hele dag geen honger, maar ik blijf wel snakken naar een hartige snack. Ook kijk ik uit naar de Vanilla Sky waarmee ik de dag mag afsluiten. Er zijn momenten dat ik me eventjes wat slap voel, maar ik herken me totaal niet in de verhalen dat je tijdens een sapkuur alleen maar lamlendig op de bank kunt liggen. Ik voel me prima. Op mijn zwakste moment vervloek ik alle keren in mijn leven dat ik mákkelijk mijn favoriete kostje had kunnen nuttigen (een pistoletje met filet americain van een goede slager), maar het niet deed. Gelukkig lukt het me om de verleiding te weerstaan om iets te eten. Het ziet ernaar uit dat ik nu eindelijk de spreekwoordelijke vruchten pluk van het feit dat ik meestal niets in huis heb behalve – bij wijze van spreken – een fles ketchup en een gealfabetiseerd kruidenrekje. Het plassen blijft overigens maar doorgaan, ik heb van de nood een deugd gemaakt en een boek op het toilet gelegd.

Dag 3

De vlaggen mogen uit: ik heb het wéér droog gehouden. Ook ben ik opgelucht dat dit mijn laatste sapdag is. Het is niet alsof ik het onmogelijk zou vinden om dit nog een paar dagen vol te houden, maar het snakken naar iets hartigs kan ik denk ik niet veel langer onderdrukken. Ik ben dan ook blij dat ik niet voor de vijfdaagse sapkuur ben gegaan. Wel bevalt de sapkuur dusdanig goed dat ik met collega’s – die de updates over mijn sapkuur geïnteresseerd volgen – plannen maak om binnenkort een eendaagse sapkuur te doen, en over een paar maanden zelfs weer een driedaagse. Als we tegen die tijd met z’n allen weer op kantoor zitten kunnen we elkaar daar ook prima in steunen. Of ik dan misschien kies voor een 'gevorderde' sapkuur, moet ik nog even bedenken.
Aan het eind van de laatste avond geniet ik weemoedig van de laatste keer dat ik Vanilla Sky drink. Die ga ik zeker nog eens halen.

Dag 4

De kuur is voorbij! Ik mag weer ‘normaal’ eten en drinken. Op de bijgeleverde informatie wordt overigens wel geadviseerd om dat met enige terughoudendheid te doen: het is beter om vlak erna vooral plantaardige producten te nuttigen. Dat is in mijn geval moeilijk, want ik heb die avond een diner met vrienden gepland. De eerste keer dat ik na mijn sapkuur weer iets hartigs eet, ervaar ik wel een intens genot.

Als ik terugkijk ben ik blij dat ik de sapkuur heb gedaan. Het was echt goed vol te houden, en ik ben een beetje trots op mezelf. Goed, ik heb niet de Mount Everest beklommen of zo, maar voor een ‘Bourgondiër’ als ik is een driedaagse sapkuur best een dingetje, en ik blijk het te kunnen. 

Die ochtend geeft de weegschaal een gewichtsverlies van iets meer dan drie kilo aan. Leuk, maar ik denk bij mezelf: zou dit voornamelijk vochtverlies zijn? Twee dagen later is één van de verloren kilo's er alweer aan. Of het lukt om ook de overige twee kilo eraf te houden, moet nog blijken.

Meer info over de sapkuren van Juice Brothers vind je op juicebro.com.