uit onze archieven
“De gaybar is voor mij een tempel”
Tofik Dibi over zijn eerste keer in een gaybar
Elke maand vragen we een gay celeb naar zijn eerste keer in een homobar. Dit keer is schrijver Tofik Dibi (1980) aan de beurt.
“Ik zat diep in de kast toen ik voor het eerst naar een gaybar ging. Wanneer ik de Reguliersdwarsstraat in Amsterdam passeerde, liep ik er altijd met een grote boog – en een groot verlangen – omheen. Ik was als de dood dat een van de Marokkaanse taxi-chauffeurs in de straat me zou herkennen.
Voor mijn eerste ervaring in een gaybar vloog ik daarom naar de andere kant van de oceaan. In New York bezocht ik The Warehouse – volgens mij had bijna iedere stad in die tijd een gaybar die zo heette. Ik had van tevoren goed gegoogeld, maar toen ik er eenmaal voor stond, twijfelde ik toch of ik niet verkeerd zat; de mannen in de rij zagen er mannelijker uit dan ik had verwacht.
“ik had gelijk sjans; je weet hoe het gaat als je de new kid on the block bent”
Eenmaal binnen was ik als een kind in een snoepwinkel. Ik zag alles waar ik altijd over gefantaseerd had en het was ook nog eens een gemengd publiek, met veel latino’s en zwarte jongens. Voor een deel dus mannen die op mij leken. Ze dansten, dronken en schuurden en waren bovenal heel vrolijk. Ik had gelijk sjans; je weet hoe het gaat als je de new kid on the block bent. Ik was net 21 en nog jong, fris en fruitig. Ik moest overal mijn paspoort laten zien omdat ze dachten dat ik 16 was. Ik heb die avond niet gezoend, maar wel een jongen mijn nummer gegeven. Dat voelde al blasfemisch. Uiteindelijk heb ik nog een zoete bioscoopdate met hem gehad.
Ik zeg altijd: als je het kunt zien, dan kun je het zijn. Die avond plantte het zaadje dat ik nodig had om mezelf verder te ontwikkelen. In mijn middelbareschooltijd zag ik overal vrienden tongen: in een hoekje van het zwembad, in een botsauto op de kermis, op het schoolplein. Al die tijd kon ik alleen maar aanschouwen, voor mij is die periode één groot zwart gat. Die avond in New York was de allereerste keer dat ik iets van die vlinders en verliefdheid kon proeven. Het was life-changing. Ik heb lang geteerd op mijn herinneringen aan die avond.
“de eerste keer naar de gaybar ná mijn coming-out voelde onwerkelijk en fantastisch”
Toen ik terugkwam, durfde ik steeds meer risico’s te nemen en grenzen op te zoeken. De geest was uit de fles. Ik had geproefd van de verboden vrucht en er was geen weg meer terug. De eerste keer naar de gaybar ná mijn coming-out voelde onwerkelijk en fantastisch. Ik kon niet geloven dat ik hier na al die jaren zorgeloos een drankje stond te doen. Het was de gelukkigste periode uit mijn leven tot nu toe.
Ik ben nog steeds regelmatig in de gaybar te vinden, al druisen de coronamaatregelen wel in tegen de essentie van zo’n plek: anderen zoals jij ontmoeten. Het is voor mij een tempel. Een plek van de community waar de buitenwereld ons niet kan raken. Waar we volledig onszelf kunnen zijn. Een plek waar je liefde en zelfliefde kunt vinden.”
Tofik Dibi was van 2006 tot 2012 Tweede Kamerlid voor GroenLinks. In 2015 verscheen zijn autobiografische debuut Djinn. Zijn tweede boek heet Het monster van wokeness.
