Dit zijn alle ergerlijke hotelstruggles voor queer koppels in het buitenland

Je hoeft echt niet naar homofobie-paradijs Brunei om als queer koppel zwetend aan een buitenlandse hotelbalie te staan uit angst om ontmaskerd te worden. Ook op dit continent kun je nog altijd een zure en/of onwetende hotelmanager treffen die jullie maar wat graag z’n luxe herberg uittrapt als-ie wist dat jullie geen neven van elkaar zijn. Hier een overdreven opfrisbeurt van hoe verdomd lastig het concept ‘hotelletje pakken’ soms nog kan zijn.

Jullie gaan haastig op zoek naar dat regenboogkeurmerk op Booking.com

Nou ja, haastig, haastig. Voor een weekendje Lissabon concluderen jullie toch al vrij snel dat prijs en locatie doorslaggevend gaan zijn. In Lissabon heb je Pride, Bairro Alto en je kunt er trouwen. De Travel Proud-badge is eerder een jofele bijkomstigheid dan een vereiste om je Rabo Scanner uit de kast te grissen. Daarom gaan jullie voor een regenboogloos maar uiterst schattig hotelletje op een heuvel iets buiten de stad. Op de omslagfoto van de website van het hotel zie je zelfs een aandoenlijke oma met een bakplaat vol pastel de nata’s. Wat kan er in godsnaam misgaan?

De receptionist vermoedt dat jullie beste jeugdvrienden zijn

Met broeierige en reeds vuurrode Hollandse vakantiekoppen stappen jullie het hotel binnen. De oma van de omslagfoto staat achter de balie en wat ís ze blij om jullie te zien. “Ricaaardo! Thomas! Weeelcome!!! Let me take your bags!” Ze knijpt nog net niet in jullie wangen, al zie je gewoon in de schat d’r ogen dat ze zin heeft om jullie te voeden. Er wordt een formuliertje ingevuld en voor je het weet staat ze gretig met een sleutelbos te ringelen om jullie naar je kamer te begeleiden. “Ricaaardo, you and your friend follow me!” Wacht, friend? Eenmaal in de kamer staat jullie een nog grotere verrassing te wachten.

Jullie krijgen niet precies wat er in de offerte stond, maar dan ook nét niet

Jullie krijgen namelijk een stapelbed. Een mooi uitzicht over de stad, maar die zwoele zomernachten mogen jullie spenderen in een sta-pel-bed. “Enjoy!” De Portugese oma dept nog wat stof van een oude tv en beent rustig de kamer uit. Je rent achter haar aan en tikt op haar schouder. Nog voor je kunt zeggen dat je dit wel heel erg typisch vindt, draait ze zich om en zie je een levensgroot kruis tussen haar borsten bungelen. “Is there any problem Ricardo?”, zegt een inmiddels fronsende onze-lieve-vrouwe. Van binnen beroep je je op je zwijgrecht en begint langzaam te accepteren dat jullie op korfbalkamp zijn.

Jullie moeten uitleggen waarom je echt samen wilt slapen

Als tieners boven elkaar slapen is geen optie, dus besluiten jullie toch maar naar de receptie te lopen en als een malle op dat belletje te rammen. Verrassing, naast de Portugese oma stapt ook een twaalfkoppige Russische familie de lobby in die zich ongeduldig achter jullie schaart. “We eh, we booked a double bed, eh, because… Thomas has problems with his back, you know?”, fluister je terwijl je zelf ook wel doorhebt hoe stupide dit klinkt. Hoewel je het gevoel hebt dat je je relatie verloochent en er 24 Russische ogen in je rug branden, krijg je gelukkig wel de sleutel van een nieuwe kamer met tweepersoonsbed. Of twee eenpersoonsbedden die je tegen elkaar kunt schuiven wat ineens als luxe voelt.

Vrijuit neuken voelt toch ook niet helemaal prettig 

Net wanneer jullie elkaar eens goed willen betasten blijkt het pand rete-gehorig. Jullie nieuwe oma wandelt constant door de gangen terwijl ze wat valse fado ten gehore brengt. Ook krijg je plots een flashback van een TripAdvisor-recensie over een hotelschoonmaker in Porto die verhaal kwam halen nadat ze gebruikte condooms aantrof in een kamer waar twee ‘vrienden’ verbleven. Verder dan een nachtelijke kus komt het dit weekend niet.

Jullie mogen eindelijk uitchecken 

Tot jullie verbazing zit er iemand anders achter de balie. Een jongen van een jaar of 20. In bretels. Met een flinke lik foundation op. Terwijl hij naar Madonna luistert en verveeld door Grindr scrolt. “Boys, you are leaving already?! Nooo, and only now you meet my favourite grandson João!”, galmt er vanuit de gang. “Isn’t he adorable?” Hoewel er vast wat oude nonnen met fundamentalistisch nonnengedachtegoed hotels runnen, hebben jullie je weer eens ouderwets verkeken op de medemens.