Dook van Dijck duikt in nieuwe serie onder in subculturen

Dook van Dijck was al te zien in De Marathon, Het Pauperparadijs en Soldaat van Oranje. Afgelopen maand kwam hij met iets nieuws: Dook duikt in, een serie op YouTube waarin hij in de subculturen van zeemeerminnen, furries en dragqueens duikt.

Zeemeerminnen, furries en dragqueens. Vertel, wat ga je met ze doen?
“Ik heb altijd al een grote fascinatie gehad voor mensen die bij een bepaalde subcultuur horen. Hoe is het om daarbij te horen? En waarom wil je dat in hemelsnaam?
Bij zeemeerminnen bijvoorbeeld: hoe kom je tot die fascinatie en vervolgens: hoe vind je mede-zeemeerminnen? Daar ben ik heel nieuwsgierig naar.”

Hoelang ben je met een zeemeermin op pad gegaan?
“Ik ben met iedereen één dag meegegaan. Een aflevering duurt namelijk maar acht minuten en aangezien ik alles zelf doe - zowel de regie als de research, productie en montage - heb ik het bij één dag gehouden. Meestal ontmoet ik op zo’n dag een groot deel van die community. Ik ben bijvoorbeeld een dag meegegaan met een furrie, dat zijn mensen die mascottepakken dragen. Het meisje dat ik volgde, heeft een eigen bedrijfje die furriepakken maakt en krijgt verzoeken van over de hele wereld om pakken te maken.”

“Ik ben ook naar een meisje van zeventien gegaan die ASMR-video’s op YouTube maakt. Naar die video’s kijken duizenden mensen en ze krijgt daar enorm veel reacties op. Het zijn vaak mensen die ‘anders’ zijn, maar als je met ze gaat praten, kijk je er heel anders tegenaan.”

Hoe zorg je ervoor dat je mensen in hun waarde laat?
“Dat was eigenlijk de insteek van het hele project. Het belachelijk maken van mensen is heel makkelijk, dat is al vaker gedaan. Ik probeerde te begrijpen waarom zij doen wat ze doen.”

“Ik ging er ook bewust met een open blik in en moest in het begin de mensen die ik volgde echt overtuigen van mijn insteek, want er waren veel vooroordelen over ze die niet klopten en die ze niet bevestigd wilden hebben. Mensen in dierenpakken, dat moeten wel rare mensen zijn. Dat terwijl ze naar bejaardentehuizen en kinderziekenhuizen gaan om mensen blij te maken. Zelf sta ik ook op het podium om mensen blij te maken, zij doen dat op een andere manier. Die furries hadden hele vriendengroepen van mede-furries. Het schept een enorme band.”

“Met hakken, wimpers en een enorme pruik kreeg ik opeens veel meer zelfvertrouwen”

Draait het daar niet bij alle subculturen om? Dat je ergens bij hoort?
“Vaak wel. Al ging ik ook mee met een dragqueen en toen werd ik juist weer een heel ander persoon. Met hakken, wimpers en een grote pruik kreeg ik opeens veel meer zelfvertrouwen.”

Je werd een ander mens.
“Ik werd opeens heel sassy.”

Ging het in drag allemaal goed?
“Nou, dat was dus heel gek. Aan de ene kant kregen we heel veel leuke reacties, mensen die met ons op de foto wilden. Maar toen we een Uber wilden aanhouden, werden we tot drie keer toe geweigerd. Dan sta je daar toch wel te trillen op je hakken. Je bent enorm kwetsbaar als je daar staat. Ik denk dat de meeste dragqueens daarom niet in drag over straat gaan, maar zich op locatie opmaken.”

Wat vind je daarvan, dat ze dat niet durven?
“Ik snap het. Helemaal als je alleen bent. Ik was samen met iemand, dan kun je nog een grote mond geven.”

Wat is je het meest bijgebleven?
“Ik was elke draaidag bloednerveus. Werkt het wel? Vinden ze mij niet stom? Willen ze wel meewerken? Maar doordat ik er met een open houding in ging en ze vragen stelde uit nieuwsgierigheid, was iedereen heel erg open. Het zijn gewoon leuke mensen die een bepaalde hobby hebben. Voor mij is het heel normaal dat ik geen vaste baan heb en nooit weet wat ik ga doen. Dat is een soort normale werkelijkheid, voor hen is wat zij doen normaal.”

Tijd voor beeld bij het verhaal! Dook duikt in...

Daarnaast gaat hij met Gerda naar een voetbalwedstrijd. 

Komt hij erachter of ASMR iets voor hem is. 

En rent hij rond in Furries-pakken. 

En waar we natuurlijk allemaal op gewacht hebben: Dook als Dragqueen. 

Coverbeeld: Eke Salome