“Het duurde 20 jaar voordat ik uit de kast durfde te komen”

Sommigen weten al van zeer jongs af aan wat ze later willen worden. Wij spraken met drie lhbtq's die hun instinct hebben gevolgd en hun droombaan uitoefenen. Jeroen (37) werkt al bijna 22 jaar als vrijwilliger bij de brandweer Oud-Beijerland. Het duurde maar liefst 20 jaar voordat hij uit de kast kwam, maar na de nodige hobbels kan hij eindelijk zichzelf zijn.

Ik ontmoet Jeroen op de plek waar hij zichzelf het meest thuis voelt: de brandweerkazerne in Oud-Beijerland. Oud-Beijerland ligt nog net in Zuid-Holland en je zou bijna kunnen stellen dat het meer kerken dan huizen telt. Op vijftienjarige leeftijd sloot Jeroen zich aan bij het jeugdteam van de brandweer. Met een grote passie vertelt hij over zijn droombaan. 'Ik werd toen meteen enthousiast. Ik wilde verder naar de "grote" brandweer. Nadat ik had gesolliciteerd, werd ik op mijn achtiende aangenomen bij de vrijwillige brandweer.' 

'In mijn hoofd was homoseksualiteit bij het korps onbekend terrein'

Onbekend terrein
Jeroen is lid van Roze-Rood: het diversitetisnetwerk voor medewerkers van Brandweer Nederland. 'Toen ik bij de brandweer kwam, wist ik al dat ik homo ben. Ik durfde daar alleen nooit voor uit te komen en ben er heel lang mee blijven lopen. Dat komt tevens doordat ik de jongste bij de brandweer was en me tijdens mijn reguliere werk óók in een mannenwereld bevindt [Jeroen werkt in de elektrotechniek – red.]. In mijn hoofd was homoseksualiteit bij het korps onbekend terrein.' 

Op zijn dertigste vertelde hij aan zijn familie dat hij op mannen valt. 'Je kunt er niet mee blijven lopen. Er kwam een nieuwe commandant bij het korps, waarmee ik heel goed kon praten, ik heb het als eerste aan hem verteld. Hij heeft dat zo goed opgepakt, dat was echt een steun in de rug om ook bij de rest van mijn brandweercollega's uit de kast te komen.'

Het is inmiddels zeven jaar geleden, maar het ging niet allemaal even makkelijk. 'Ik was heel erg bang dat het niet goed zou vallen bij collega's, maar door de steun van mijn commandant wist ik dat ik in ieder geval altijd naar hem zou kunnen stappen. Het voelde alsof ik complete dekking had.' Die commandant bracht hem ook in contact met Roze-Rood. 'Hij was goed op de hoogte, maar het was voor mij nog een veel te grote stap op daarheen te gaan. Ik ben ze wel gaan volgen op social media.' 

'Homoseksualiteit was een nieuw fenomeen. We zitten hier immers in de Biblebelt' 

Hij gaat terug naar het begin van zijn coming-out. 'Ik vertelde eerst aan mijn naaste collega's dat ik op mannen val. Zij reageerden goed, maar ik merkte wel dat het een nieuw fenomeen was. Mensen hebben hier over het algemeen toch een christelijke achtergrond, we zitten immers in de Biblebelt.' Jeroen merkte dat het wel geaccepteerd werd, maar dat er niet over gesproken werd als hij erbij was. 'Ik denk dat het even moest indalen. Dat heeft zeker een jaar geduurd, maar uiteindelijk waarderen mensen je om wie je bent, en niet om wat je bent.'

In datzelfde jaar werd hij ook lid van het diversiteitsnetwerk van de brandweer. 'Ik merkte een enorme drang om toenadering te zoeken tot Roze-Rood. Tijdens Roze Zaterdag in Haarlem ben ik met twee vrienden naar ze toegegaan. Een van die vrienden is ook homo – hij werkt bij de brandweer in een naburig dorp. Het is grappig want we hebben eigenlijk allebei hetzelfde verhaal en wisten het van elkaar.' Het eerste contact met Roze-Rood voelde als een warm bad. 'Je weet dat je niet meer alleen bent, je ontmoet eindelijk mensen die net zo zijn als jij. Het voelde zo goed dat ik me een dag later meteen heb aangemeld bij het netwerk.'

'Mijn collega's ruilen graag een dienst met me als ik mee wil varen tijdens de Canal Parade'

Roze wat?
Jeroen heeft verschillende keren de vraag gehad waarom een roze netwerk bij de brandweer nodig is. 'Er zijn mensen die het niet begrijpen, maar dat snap ik wel. Een paar jaar geleden sprak ik Anton Slofstra, toenmalig directeur Brandweer van de veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid. Hij dacht dat homoseksualiteit wel geaccepteerd werd, en schrok toen ik vertelde dat ik niet voor mijn geaardheid uit durfde te komen.' In het personeelsblad schreef Slofstra eind 2012 over de ontmoeting met Jeroen. Hij sloot af met "Als directeur van onze mooie organisatie kan ik alleen maar zeggen dat de acceptatie van Roze-Rode collega's vanzelfsprekend zou moeten zijn". Bovendien gaf hij uitleg over het netwerk. 

Nu, zeven jaar na zijn coming-out ervaart Jeroen geen terughoudendheid meer bij zijn collega's. 'Ik heb me een aantal jaren heel erg onzeker gevoeld, heb zelfs een functie als leidinggevende afgewezen, maar mijn werk bij de brandweer heeft voor mezelf nooit ter vraag gestaan. Als ik nu bijvoorbeeld vraag of iemand een dienst kan ruilen omdat ik mee wil varen tijdens de Canal Parade, reageren ze heel erg positief.'

Lees ook de andere delen uit de serie 'Als ik later groot ben'

• 'Ik heb mezelf nooit als "typische" balletjongen gezien'
• 'Ik wil niet bekend staan als de gay chef'

^{Beeld: Roel Janssen}