“Homo’s zijn in heteronormatief oog nooit echt mannelijk”

Met zijn afstudeerproject Queer Bliss: Properties of Imagination heeft Sharvin Ramjan de geschiedenis opnieuw geschreven. “Glas in lood werd vroeger al gebruikt om de geschiedenis beeldend te vertellen in kerken. Deze herkenbare methode wilde ik gebruiken om een verhaal te vertellen voor queer personen in een modern jasje.”

Je hebt onlangs je afstudeerproject Queer Bliss: Properties of Imagination tentoongesteld. Hoe was dat?
“De opening was geslaagd. Het was redelijk druk, ik denk dat er iets van honderd mensen zijn wezen kijken. Ik ben net afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie in de richting Fine Art. Mijn plan was een expositie buiten de academie te organiseren zodat ik me niet aan de regels van de academie hoefde te houden.”

Waarom wilde je dat niet?
“Ik vind de academie wat dat betreft een beetje oubollig. Ik merkte dat ik mezelf continu moest verantwoorden voor de kunstenaar die ik wilde zijn en de kunstenaars waar ik tegen opkijk. Ik miste een bepaalde commercialiteit in het promoten van mezelf als kunstenaar. Door het werk binnen de academie te presenteren, blijf je in een schoolse omgeving. Ik vond het belangrijk te laten zien dat het ook mogelijk was in een gallery.”

Is het niet gek dat je juist moet verantwoorden, juist in jouw vak?
“Ik kreeg vaak het gevoel dat de docenten vooral wilden laten zien hoeveel ze van een onderwerp wisten. Vervolgens gingen ze aan de haal met mijn visie, maar het was verder geen toevoeging op mijn persoonlijke profilering als kunstenaar.”

“We leven in een heteronormatieve samenleving, dat wil ik aan de kaak stellen"

Dat je dingen moest aanpassen?
“Ja. Een docent zei dat ik een beeld moest maken van twee Griekse goden die seks met elkaar hadden, maar dat was totaal niet relevant voor mijn werk op dat moment. Het ging over heteronormativiteit en een beeldtaal creëren voor queer personen.”

Hoe kwam die docent dan op die goden?
“Mijn werk bevat elementen uit de renaissance, barok en klassieke oudheid. Deze stromingen zijn vaak het uitgangspunt geweest voor de fundatie van onze westerse maatschappij. Waaronder schoonheidsidealen en sociaal-politiek gedrag.”

Hoe heb je dat aangepakt?
“Toen ik voor het eerste in de Wallgallery kwam was het uitzicht overweldigend. De gallery bevindt zich in een loft op de 37e verdieping van The Red Apple. Ik vond het grappig dat je vanuit de gallery de academie kon zien waardoor je een beetje erop neer kan kijken. De ruimte geeft een panoramisch uitzicht waarmee je moeilijk kan concurreren. Doordat ik deze strijdt niet zou kunnen winnen kwam ik op het idee om het uitzicht mee te nemen in het werk door iets voor op de ramen te maken. Hierdoor ben ik naar glas in lood gaan kijken en heb geprobeerd om op deze manier verhalen te vertellen waarin ‘Queer Aesthetics’ leidend zijn.”

Waarom heb je voor die stijl gekozen?
“Het bestaat al heel lang. Glas in lood werd in kerken al gebruikt om Bijbelverhalen te vertellen. Zoals wij die kennen, zijn die allemaal heteronormatief. Daardoor voelen queer personen zich vaak niet gerepresenteerd door die verhalen. Ik wilde de geschiedenis opnieuw schrijven in een moderne versie. Met herkenbare elementen zoals afbeeldingen van Disney, homo-erotiek en beelden uit de kunstgeschiedenis.”

Waarom heb je ervoor gekozen erotiek erbij te betrekken?
“In erotiek zitten verschillende aspecten die normativiteit blootleggen. Tenzij je op een bepaalde fetisj zoekt in homoporno, kom je vaak uit bij gespierde witte mannen die vaak een heel erg heteroseksueel uiterlijk hebben. Je kan je dan natuurlijk afvragen of dat een goede representatie is van de LHBTQ-gemeenschap. Daarnaast is uit mijn research ook gebleken dat bijvoorbeeld het ontvangen van anale penetratie als iets onderdanigs wordt gezien. Door de verschillende combinaties probeer ik een visuele taal te creëren over de mannelijke gelukzaligheid waarbij ejaculatie en anale penetratie beiden een handeling zijn van mannelijkheid.”

Heb jij daar zelf vaak last van, van die heteronormativiteit?
“Nou, ik speel daar wel veel mee. Ik ben naast kunstenaar ook performer onder de naam 

Tot slot: hoe wil jij jezelf de komende jaren neerzetten als kunstenaar?
“Het is als kunstenaar belangrijk om toegankelijk te zijn. Vaak wordt dat beschouwd als commercieel zijn, waar overigens ook niks mis mee is. De onderwerpen waar ik nu mee bezig ben, zullen altijd terugkomen in mijn werk, ook omdat het onderdeel is van mijn eigen identiteit. Binnenkort ga ik samenwerken met Rotterdam Pride waar ik als kunstenaar mee doe aan een expositie en als organisator twee feesten organiseer. Daarnaast ben ik gevraagd om de programmering te doen van een gallery omdat ze geïnteresseerd waren in mijn benadering van kunst.”

Meer zien van Sharvins werk? Check dan zijn

Coverbeeld: Lana Prins