“Homoseksualiteit is nog altijd een groot taboe binnen sommige kerken”

De 19-jarige Elise staat op het punt om gedoopt te worden, als haar kerkgemeenschap erachter komt dat ze een relatie heeft met Noa, een meisje uit dezelfde kerkgemeenschap. Elise komt ongewild voor de keuze te staan: kiezen tussen haar geloof of de liefde. Hierover gaat de musicalfilm Hier ben ik, die op scholen wordt vertoond. Winq sprak met een van de makers, Jonathan van Wieren.

Vanjelle Producties maakte vorig jaar de film Ik ben Levi, over homoseksualiteit binnen de kerk. Nu hebben ze opnieuw een film gemaakt over homoseksualiteit en het geloof, Hier ben ik. Regisseur en student Jonathan van Wieren heeft kwam op het idee voor Hier ben ik, een musicalfilm met in de hoofdrollen de actrices Juliëtte van Tongeren (The Prom) en Aniek Venhoeven (Charlie and the Chocolate Factory en De Fanfare).

De film gaat over de 19-jarige Elise, die op het punt staat om gedoopt te worden. Maar dan komt haar kerkgemeenschap erachter dat ze een relatie heeft met Noa, een meisje uit dezelfde gemeenschap. Ongewild komt Elise voor de keuze te staan: kiezen tussen haar geloof of de liefde.

Met de film gaan ze, net als bij Ik ben Levi, weer langs scholen om voorlichting te geven. Ook is de film te zien op Paarse Vrijdag op een aantal scholen in de Achterhoek, en in een kerk. Winq vroeg aan Jonathan van Wieren hoe Hier ben ik tot stand is gekomen. De foto’s bij dit interview zijn gemaakt tijdens de opnames van de film.

Hoe ben je op het idee gekomen voor Hier ben ik?

“Ik ben zelf christelijk opgevoed, dus geloof is altijd een groot onderdeel geweest van mijn leven. In de laatste jaren merkte ik dat homoseksualiteit binnen sommige kerken nog altijd een erg groot taboe is. Het is in sommige gemeenten niet geaccepteerd, maar het is ook een onderwerp waar niet snel over gepraat wordt. Ik vond dit erg confronterend. Als filmmaker wilde ik hier graag iets over maken. 

Het idee is ontstaan naar aanleiding van het nummer ‘Voilà’ van Barbara Pravi. Zij zong dit nummer op het Songfestival en het raakte me enorm. Het is een kwetsbaar nummer, maar straalt ook heel veel kracht uit. De dag na het Songfestival zat ik in de bus het nummer nog eens te luisteren en toen kwam dit idee ineens in mij op. Op dat moment wist ik al dat ik een musicalfilm wilde maken. Ik zag dit nummer ook bijna als slotnummer van de film voor me. Uiteindelijk hebben we alle nummers in de film origineel geschreven.”

Waarom heb je gekozen voor een musicalfilm?

“Mijn liefde voor musicalfilms is ontstaan nadat ik La La Land zag. Sindsdien is die liefde voor musicalfilms alleen maar gegroeid. Ik denk dat je met de combinatie van zang en beeld, emotie nog sterker over kan brengen. Zo kwam ik op het idee om een musicalfilm te maken.

Musicalfilm is een multidisciplinair filmgenre waarin een dans en zang in het verhaal worden verweven. De nummers worden gebruikt om het plot vooruit te helpen en ons een uniek inkijkje te geven in de binnenwereld van de personages. Als de emotie voor een personage niet meer in dialoog onder woorden te brengen valt, dan breekt die uit in zang. Hierdoor kom je dichter bij het personage. Je komt dichterbij hun eigen fantasiewereld. Een wereld waarin ze de ‘echte’ wereld even achter zich laten. Ik denk dat dit verhaal zich daar goed voor leent.

Omdat het onderwerp best wel beladen is, wilde ik dit door middel van een musicalfilm wat luchtiger maken. Daarnaast is de kerk ook een plek waar veel gezongen wordt, om je gevoelens te uiten tegenover God. In deze film wil het hoofdpersonage haar gevoelens uiten tegenover haar kerk.”

Elise moest kiezen tussen haar geloof of de liefde. Heb je daar zelf ook wel eens mee te maken gehad, of iemand in je omgeving?

“Ik gelukkig zelf nog nooit. Maar er zijn zeker mensen in mijn omgeving die hier mee te maken hebben gehad. Van de verhalen die ik heb gehoord, heeft iedereen wel eens te maken gehad met enige vorm van uitsluiting. Ik heb ter voorbereiding voor de film dan ook veel met deze mensen gepraat. Ik wilde namelijk een geloofwaardig verhaal neerzetten van iemand die zo’n vorm van uitsluiting meemaakt.

Ik wil daarbij geen sneer uitdelen aan de kerk of zeggen dat de kerk slecht is, maar ik wil wel laten zien wat deze uitsluiting met iemand kan doen. Daarin wil ik juist een heel kwetsbaar verhaal vertellen, waarmee ik hopelijk mensen kan raken. Op deze manier hoop ik dat de film meerdere doelgroepen aan het denken zet.”

Waar zal de film de komende tijd vertoond worden?

“De film is momenteel onderdeel van een campagne op middelbare scholen. De ‘Ik ben…’ campagne is een campagne over jezelf zijn. Leerlingen gaan de film kijken en het er daarna met elkaar over hebben, als onderdeel van een lespakket.

We willen de film graag ook in kerken laten zien om vervolgens daarna het gesprek aan te gaan met de gemeente. De film wordt op Paarse Vrijdag vertoond in een kerk en in diezelfde week ook in een aantal filmhuizen in de Achterhoek.”

Tot slot: waarom moet iedereen deze film gaan zien?

“Ik denk dat de film een realistisch en herkenbaar beeld geeft van hoe zo’n situatie zou kunnen gaan. Ik hoop dat mensen zich kunnen herkennen in de film en dat er op deze manier een gesprek op gang kan komen binnen kerken.

Daarnaast is het een musicalfilm. Een genre wat in Nederland bijna niet wordt gemaakt. Onze twee zeer getalenteerde hoofdrolspeelsters, Juliëtte van Tongeren en Aniek Venhoeven, zingen de sterren van de hemel in de film. Het is een prikkelende film in een uniek genre die je moet gaan zien!”