“Ik ben er klaar voor mijn nek uit te steken voor de jongere generatie”

Zestien dragqueens gingen afgelopen weekend de strijd met elkaar aan voor de titel Miss Travestie Holland. De Rotterdamse drag Chrystal Conners ging er uiteindelijk met de titel vandoor. “Ik heb voor het eerst in mijn leven genoten van een optreden.”

De Rotterdamse club Villa Thalia wordt jaarlijks omgetoverd tot de grootste dragbar dat ons land rijk is. Achter de schermen vliegen je de veren en stenen om de oren, in de zaal is het genieten van meer dan zestien acts. Roy den Burger (wacht! Die naam kennen we ergens van, maar daar komen we later op terug.) kwam met een wel erg bijzondere act. Als Chrystal Conners vroeg hij aandacht voor geweld tegen homo’s. Even later ging hij met de titel en een enorme kroon, ontworpen door Aster Lab, naar huis.

Tijdens Roys optreden kwamen eerst acht dansers op het podium. Zij moesten de zaal het gevoel geven alsof ze geweld tegen homo’s meemaakten. Even later kwam Chrystal vanuit de lucht naar beneden en gaf een optreden op een nummer van KDA. “Iedereen dacht dat het voorbij was, maar toen kwam het echte optreden pas. Ik danste op het nummer ‘What About Us’ van P!nk om aandacht te vragen voor antihomogeweld”, zegt Roy als ik hem een dag na de winst spreek. Zijn keukentafel bezwijkt bijna onder de pruiken en jurken en op zijn hoofd staan nog afdrukken van de tape om zijn pruik recht te houden.

In de zaal stond een geëmotioneerde Monique de la Fressange. Zij ondervond aan de levende lijve hoe het is om homofobie mee te maken. “Tijdens het nummer waren foto’s te zien van mensen die antihomogeweld hebben meegemaakt. Op de laatste foto was Monique te zien. Vanaf het podium keek ik haar aan. Daar zag ik haar staan huilen, net zoals MayDay. Toen hield ik het zelf ook niet droog. Je hebt je optreden zo vaak gerepeteerd, maar op zo’n moment heb je je emoties niet onder controle. Alle spanningen kwamen eruit.”

Het publiek én de jury gaven Chrystal een staande ovatie. Even later kreeg hij van Miss Travestie Holland 2017 Patty Pam-Pam de titel overhandigd.

Gewone jongen uit Rotterdam-Noord
Mensen entertainen heeft hij altijd gedaan. Zijn moeder noemde het een gave. Nieuwe dingen bedenken en uitwerken. Hij groeide op in een arbeiderswijk in Rotterdam-Noord. “Tien hoog, achterin een flat. Niet eens een appartement. Ik vergeet nooit waar ik vandaan kom.” Zijn moeder werkte als fitnessinstructeur, zijn vader was ingenieur.

Op zeventienjarige leeftijd startte hij aan een modeopleiding in Den Haag. Daar vroegen een paar ouderejaars hem mee te doen aan een dansvoorstelling. “Ik was destijds helemaal niet bewust bezig met dansen. We moesten na schooltijd naar een zaaltje komen om de dans te oefenen. Na een kwartier zat de choreochrafie er bij mij wel in. Niemand snapte er iets van: ze deden er zelf weken over om het te oefenen.”

“We deden vier grote voorstellingen waar duizenden mensen kwamen kijken. Daar werd ik ontdekt.” Hij ging werken voor een club als gogo danser en werd achtergronddanser. In de gaybar waar hij werkte, kwam een travestiet niet opdagen. Aan Roy werd gevraagd of hij haar plek niet kon overnemen.

“Dat vergeet ik nooit meer. Carly Brunny gaf me twee muiltjes en daarop liep ik weg. Toen heeft mijn dragmoeder, DeeDee Janssen, me onder haar vleugels genomen. Ik noemde mezelf Desiree. Had nog helemaal niet nagedacht over een concept, maar ik vond het zó leuk dat het dansen me gestolen kon worden.”

Een originele Vengaboy
Maar dat liep even anders. Roy werd gevraagd voor een project waar hij zeven jaar lang exclusief aan zou gaan werken. Hij werd de eerste cowboy van de Vengaboys. Nummer één-hits volgden en hij tourde jaren de hele wereld over. “Het was heel onwerkelijk. We hadden bodyguards om ons heen, ik woonde in New York, Australië en Nieuw-Zeeland. Het streelt je ego om voor volle zalen te staan, maar ik bleef altijd onthouden dat ik gewoon die jongen uit Rotterdam-Noord was.”

Na zeven jaar besloot hij uit de groep te stappen. “Ik kreeg aanbiedingen om solo te gaan. Een album in Amerika op te nemen, maar ik wilde dat helemaal niet. Ik vond de druk te zwaar om solo te gaan. We deden het altijd met z’n vieren, dan zou ik het nu in mijn eentje moeten doen. Dat zag ik helemaal niet zitten.”

Roy besluit als steward bij KLM aan het werk te gaan en drag weer op te pakken. “Ik heb heel erg goed nagedacht over het concept van Chrystal Conners”, vertelt Roy met een glinstering in zijn ogen. “En dat kwam eigenlijk door mijn moeder. Ik kwam op een avond bij haar en toen was ik aan het klagen over een slechte drag die ik had zien optreden. ‘Wel heel makkelijk van je’, reageerde ze op mijn verhaal. ‘Als je denkt dat je het beter kan doen, doe dat dan.’ Ze had ook nog gelijk.”

“Chrystal Conners moest een powervrouw worden. Zoals Maleficent en Alexis Colby uit Dynasty. Het zijn vrouwen die van de buitenkant heel anders overkomen dan ze in werkelijkheid zijn. Ze lijken intimiderend, maar thuis zijn ze juist heel erg onzeker. Daarnaast hebben ze beiden een heel duidelijk doel voor ogen. Dat is iets dat ik ook heb met Chrystal: ze wil altijd het beste van zichzelf laten zien.”

Streven naar perfectie. Iets waardoor Roy zichzelf soms op een tweede plek zet. “Ik leg de lat heel erg hoog voor mezelf. Dat zit me soms wel een beetje in de weg. Tijdens Miss Travestie Holland heb ik voor het eerst genoten van de show.” Hij geeft een recent voorbeeld. Met The Headquarters deed hij mee aan Superball, het grootste dragevent van Europa in Amsterdam. “Ik was enorm nerveus. Ik was zó erg gefocust op het winnen van de show, dat ik niets heb meegekregen van Superball. Achteraf is dat heel erg zonde. Als ik de filmpjes kijk, zie ik dat we het heel goed hebben gedaan, maar ik heb er helemaal niet van genoten.”

Oudere meiden
Roy heeft het vak geleerd van DeeDee Janssen, maar heeft het ook maar wat graag over andere queens waarvan hij veel heeft opgestoken. “Ik kijk op naar de oudere meiden die er voor mij waren en er nog steeds zijn: Dusty, DeeDee, Tabitha, noem maar op. Dat zijn de meiden die tegenwoordig onderschat worden. Het gaat er tegenwoordig vooral om hoe fierce je bent en hoe mooi je eruitziet. De RuPaul's Dragmeisjes van deze tijd. Zo noem ik ze, want als je naar ze kijkt, kun je ze allemaal vergelijken met iemand uit RuPaul's Drag Race. Niemand heeft zijn eigen identiteit. Toen ik op mijn zeventiende met drag begon, was ik ook vooral met mezelf bezig. Dus ik snap het ook wel. Drag was gewoon nog niet zo hyped als nu.”

Met de winst van Miss Travestie Holland zijn de ogen op Roy, maar vooral op Chrystal gericht. De komende weken gaat hij nadenken wat hij met de titel gaat doen. “Toen ik negentien was, liep ik met mijn vriend hand in hand over straat. Ik besef nu dat we dertig stappen hebben teruggenomen. Het is waanzin dat je niet jezelf kan zijn. Dat iedereen alles maar raar vindt. Ik ben er klaar voor mijn nek uit te steken voor de jongere generatie.”