“Ik heb het idee dat het Nederlandse publiek erg open-minded is”

De 78ste editie van het Holland Festival vindt plaats van 11 tot 29 juni. Ook dit jaar is er een rijkgevuld programma met kunst die je anders niet in Nederland zou zien. Winq sprak met Amerikaanse choreograaf Trajal Harrell, die dit jaar als associate artist bij het festival betrokken is.

Amsterdam was de eerste stad buiten de VS waar je als danser toerde. Wat kun je je nog uit die tijd herinneren?

“Ik weet nog goed hoe spannend ik het vond om voor de eerste keer op tournee te zijn buiten de VS. Ik was zelfs zó nerveus dat ik achteraf het idee had dat mijn performance niet zo goed was als ik had gewild. We tourden destijds met een klein budget, dus ik logeerde bij Amsterdamse vrienden. Ik ben trots dat ik na die eerste keer nog vaak in Nederland heb mogen optreden.”

Hoe hebben jouw eigen ervaringen met het Nederlandse publiek je rol als associate artist voor het Holland Festival beïnvloed?

“Ik heb het idee dat het Nederlandse publiek erg open-minded is over dans. Jullie hebben een lange geschiedenis met moderne dans, begrijpen goed wat er getoond wordt en kunnen er zowel met waardering als een kritische blik naar kijken. Het Holland Festival is erg speciaal en daarom is het een uitdaging om precies de juiste performances te vinden. De mensen achter het festival geloven er sterk in dat hun publiek openstaat voor een groot scala aan performances.”

Hoe belangrijk is het voor jou om, juist in deze tijd, queer verhalen te brengen naar het publiek van het Holland Festival?

“Dat is altijd belangrijk voor mij. Mijn werk draait in essentie om saamhorigheid. Ik doe m’n best om de mensen die op een avond op het podium staan en in de zaal zitten dichter bij elkaar te brengen. Niemand zou het gevoel mogen hebben dat-ie buitengesloten wordt. Dat komt voort uit mijn eigen ervaringen waarin ik me een buitenstaander voelde. Het is belangrijk dat we weer een taal vinden waarmee we met elkaar kunnen communiceren.”

Wat kun je ons vertellen over het project Welcome to Asbestos Hall, dat je voor Holland Festival creëert?

“In de twaalf jaar sinds ik Twenty Looks maakte deed ik veel research naar vroege moderne dans, en naar butoh, aan Japanse dans- en theatervorm. Een van de grondleggers van butoh, Tatsumi Hijikata, had een studio genaamd Asbestos Hall, een beroemde plek in Tokio waar kunstenaars uit verschillende disciplines samenkwamen – gewoon om bij elkaar te zijn, maar ook om werk te bekijken en tot diep in de nacht en vroege ochtend met een drankje erbij over kunst te discussiëren. Met Welcome to Asbestos Hall wil ik een experience creëren in de geest van die studio. We zullen op die plek twee dagen repeteren om vervolgens ons werk te presenteren, er zijn gastoptredens, workshops – ook voor niet-dansers overigens – en andere bijeenkomsten. Het moet tijdens het Holland Festival echt een hub worden waarin makers en publiek samenkomen. Ik vind het erg spannend, maar ik denk dat het voor het publiek een goede manier zal zijn om samen kunst te beleven.”

In de jaren 60 was de Judson Church in New York een broedplaats voor voornamelijk witte artiesten die nu worden gezien als pioniers op het gebied van postmoderne dans. In jouw reeks werken Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church verken je hoe het zou zijn geweest als iemand uit de vogueing ball scene in Harlem destijds ook zou hebben opgetreden in die kerk. Gaan we tijdens het Holland Festival elementen van vogueing zien?

“Ik ben zelf geen voguer of vertegenwoordiger van de ballroomgemeenschap. Die serie was ook niet zozeer een poging om ballroom en postmoderne dans met elkaar te mengen. Het ging meer over de strategie om je fantasie te gebruiken tijdens het creatieve proces, en de theoretische ideeën die daarbij komen kijken. Als je bijvoorbeeld kijkt naar realness, een van de ballroom categorieën, kun je dat vergelijken met de authenticiteit waarmee de postmoderne dansbeweging in hun uitingen bezig was. Walking maakte inderdaad deel uit van dat werk, en runway is een categorie binnen de voguescene. Runway is een vorm van lopen. Dus de link is duidelijk. Er zullen zeker aspecten van runway terugkomen in mijn voorstellingen tijdens het Holland Festival.”

trajal harrell tipt

about kazuo ohno

“Takao Kawaguchi, een van mijn beste vrienden uit Tokio, komt naar Amsterdam om het stuk About Kazuo Ohno te maken, over de andere oprichter van butoh.” 12 en 13 juni te zien in Frascati. (Beeld: Takuya Matsumi)

no change of freedom is a psycho-kinetic skill

“DD Dorvillier, een choreograaf die samen met mij carrière maakte in New York, voert een van haar stukken uit, No Change of freedom is a psycho-kinetic skill. Dat stuk heeft mijn eigen werk enorm beïnvloed.” 17 en 18 juni te zien in Frascati. (Beeld: Thomas Dunn)

blind date

“Op een van de avonden zal ik een blind date hebben met een van mijn favoriete muzikanten: componist Craig Taborn. Het is voor mij een droom die uitkomt. Hij is een jazzpianist en ik houd enorm van zijn muziek. We gaan van tevoren niets bespreken of repeteren – we zullen elkaar niet eens ontmoeten – en tijdens de blind date zal hij dan muziek improviseren terwijl ik dans. Ik kan bijna niet geloven dat dit gaat gebeuren, ik bewonder hem al jaren. Het wordt een heel bijzondere avond.” 17 juni te zien in Likeminds. (Beeld: Michael Hoefner)

De 78e editie van het Holland Festival vindt plaats van 11 t/m 29 juni. Kijk voor het volledige programma en kaartverkoop op hollandfestival.nl.