“Je denkt misschien dat je alles over Patty al weet!”

We kijken op de redactie al máánden uit naar de nieuwe Videoland Original PATTY, een vijfdelige serie gebaseerd op het leven van showbizdiva Patty Brard. Winq-redacteur Martijn sprak met drie Patty’s: Holly Brood, die jonge Patty speelt, Eva van de Wijdeven die de oudere Patty speelt, en natuurlijk Patty zelf.

Een interview met-en-over Patty gaat precies zoals je verwacht (en hoopt): toch een beetje alle kanten op. Als ik de interviewkamer binnenkom zijn er net Snelle Jelle’s uitgedeeld, waarop Eva van de Wijdeven een anekdote inzet dat ze als tiener per ongeluk een stuk glas inslikte en de dokter adviseerde om een heel pak ontbijtkoek te eten om haar ingewanden te beschermen. Vervolgens haakt Patty in met een anekdote over de keer dat ze per ongeluk een glas Vanish Oxy Action opgelost in water achterover sloeg. “Daar heb ik later die slokdarmbloeding aan overgehouden” concludeert ze. “Toen moest ik ook ontbijtkoek eten!” De stemming zit er meteen in. Ik stel me voor, en vertel dat ik voor Winq schrijf. Patty, in 2014 door datingsite Gay.nl uitgroepen tot ‘homomoeder’, reageert met “Love it!”.

Patty, na meerdere autobiografische boeken én realityseries vraag ik me af: zijn er nog onderwerpen die off-limits zijn?

Patty: “Nou, niet echt, nee.”

Eva: “Na het kijken van de serie denk je daar misschien anders over.”

Patty: “Je denkt misschien dat je alles over Patty weet, maar zelfs als je deze serie hebt gezien, weer je nóg niet alles. Niet alles is aan bod gekomen. Ik ben altijd heel eerlijk geweest over het feit dat je verliefd kan worden op wie dan ook. Op een mens, niet alleen op een man of een vrouw. Ik vind het achterhaald om dat uit te moeten leggen, maar kennelijk is het nog steeds belangrijk om je over uit te spreken. Dat merkte ik vorige week weer, toen ik de transfobe opmerking van een bekende Nederlandse zangeres op Threads zag. Daar maak ik me boos over. Ik denk dat ik alles al gezegd heb. Ik vertelde ooit in een interview met Playboy: ‘Ik vind eigenlijk dat af en toe een lijntje coke moet kunnen’. Toen heb ik een jaar niet gewerkt! Ik vónd dat toen echt. Als je dan toch op een feestje zit… Maar het was niet zo dat ik bedoelde dat je zoveel coke moet gebruiken dat je drie dagen op kunt blijven en uiteindelijk naar een afkickkliniek moet. Ik bedoelde meer: het is nu 10 uur ‘s avonds, laten we daar 1 uur ‘s nachts van maken. Ik denk al snel dat mensen vrijer denken dan ze daadwerkelijk doen. Volgens mij heb ik alles wat ik kán zeggen, al heb gezegd. Ik heb zelfs net m’n Oxy Action-verhaal met je gedeeld. En ik heb ooit m’n poep [in een aflevering van haar realityserie Patty’s Posse nam Patty ooit een klysma - red.] gedeeld.”

Eva: “Oh ja. Jammer dat dat niet in de serie zit.”

Patty: “Daar was ik toen óók zo gechoqueerd over, dat iedereen poep zo shocking vond! Ik dacht toen: je zit het toch echt zelf allemaal naar binnen te vreten, misschien moet je een keertje achterom kijken als het er weer uit komt.”

Eva: “Patty heeft natuurlijk ook zoveel meegemaakt. Veel materiaal konden we niet gebruiken. Ze blijft maar geven. In de serie proberen we haar leven zo goed mogelijk te vertellen, van A tot Z.”

Patty is iemand die veel levens heeft gehad, ontzettend veel dingen heeft gedaan. Wat vonden jullie het leukste om te spelen?

Eva: “Dat vind ik lastig om te zeggen, want we filmden alles door elkaar heen. Voor mij was het meer het geheel, om Patty’s levensverhaal op deze manier te leren kennen, en om een transformatie in te gaan zonder mezelf te verliezen. Dat vond ik een uitdaging. Ik vond het hele verhaal met Patty’s dochter Priscilla heel inspirerend om te maken. Ik denk dat ze dat zelf ook heel tof vindt.”

Patty: “Ja, dat denk ik ook. Ze is er heel blij mee.”

Eva: “Priscilla’s verhaal is tot nu toe heel erg vanuit Patty verteld, maar in deze serie wordt het ook echt vanuit Priscilla verteld. We krijgen Patty te zien als moeder, en hoe het voor haar dochter was om op te groeien met een moeder als Patty.”

Holly: “Het zijn inderdaad bijna veertig levens in één. Tijdens het opnemen linkte ik het moment in Patty’s leven dat we gingen filmen, aan de pruik die ik op had. Ik vond de periode dat ze in LA woonde met Carlo Nasi woonde erg leuk.”

Patty: “Ik ook! Hahahaha!”

Holly: “Daar zat erg veel jus en flair aan. Het was ook een periode met serieuze liefde, een volwassen periode met veel zelfverzekerdheid. Of eigenlijk zou ik het niet zelfverzekerd noemen…”

Patty: “Nee… Grappig dat je dat zegt: het lijkt misschien alsof ik in die periode heel zelfverzekerd was, maar dat was ik juist helemaal niet. Het was de enige periode in m’n leven dat ik backup had. In die tijd wist ik zeker dat als ik zou vallen, iemand me op zou vangen. Dat is waarom ik, bijna tegen het nuffige aan, heel kordaat overkwam. Want ik had altijd nog Carlo [Nasi, Patty’s ex waar ze in de jaren tachtig mee getrouwd was - red.] – tot hij er niet meer was. In de serie wordt wel wat gespeeld met de werkelijkheid, want ik heb Carlo bijvoorbeeld nooit gevraagd om me tijdens mijn faillissement te helpen. Ik hoopte destijds wel dat onze relatie een tweede kans zou krijgen. Dat gevoel heeft Will Koopman, de regisseur, heel mooi in beeld gebracht.”

Holly: “Ik denk niet dat Patty in de serie aan Carlo vraagt of ze hem financieel wil helpen, maar ze vraagt wel: ‘is er nog iets mogelijk tussen ons?’. Wel jammer dat Carlo vond van niet. Ik vond de periode met Eric Peute [de ex waarmee Patty het blad Brard! startte, dat uiteindelijk tot hun faillissement leidde - red.] ook mega-interessant om te spelen. Je ziet Patty al in elkaar zakken als ik z’n naam noem. Als je dat ziet, denk je de hele tijd: ‘dit kán niet!’.”

Patty: “Het is dat ik het meegemaakt heb! Anders zou je het bijna niet geloven.”

Er zijn niet veel mensen wiens leven wordt verfilmd terwijl ze zelf nog leven. Welk moment in de serie vond je zelf het leukst om terug te zien?

Patty: “Ik vind dat we vaker een film of serie moeten maken over mensen die nog in leven zijn. Waarom is iemand pas een icoon als iemand dood is? Terwijl ze bij leven eigenlijk al legendarisch zijn. Ik vind bijvoorbeeld het doorzettingsvermogen van een Patricia Paay, waar zij ooit is begonnen, hoe dat later is misgelopen en hoe zij zich nog steeds staande houdt, best een verhaal. En wie nog meer? Hans Klok! Die willen we gewoon als een soort Harry Potter in z’n kindertijd zien! Maar wat ik heel tof vond om te zien, is de visie van mijn dochter, hoe zíj alles beleefd heeft. Ze zag de trailer en zei: ‘mama, wat is dit heftig! Het líjkt zo!’. Ik vond het heel mooi om de scène te zien waarin Holly in bed ligt met mijn dochter. Daar zie je precies de eenzaamheid die ik toen voelde, hoe ik dacht dat ik alleen nog háár had en hysterisch op haar gefocust was. Dat deed Holly echt heel goed. Bij Eva vond ik het heel goed hoe ze me speelde toen ik ‘plus sized’ was, maar ook de periode erna, bijvoorbeeld bij Jeroen Pauw aan tafel. Je ziet al haar mimiek in een emotie veranderen. Holly en Eva hebben het zó goed gedaan, daar heb ik ontzettend veel waardering voor. De voice-over die Eva voor de hele serie heeft gedaan vind ik ook sterk.”

Holly: “Ja! Heel mooi om te zien hoe bepaalde scènes heel mooi en kwetsbaar zijn, en dan komt er een voice-over en die haalt met wat zelfspot alles weer onderuit.”

Patty: “Ja! Op het moment dat je als kijker bijna zou huilen, zegt Eva in de voice-over iets grappigs, en als vice versa.”

Was het voor jullie als acteur moeilijk om een bestaand iemand te spelen, in plaats van een fictie personage?

Eva: “We vroegen ons wel af wat Will Koopman precies voor ogen had. Al snel bleek dat we ons vooral op haar verhaal wilden focussen. Dus we hebben geen trekjes nagedaan. Het ging er vooral om dat we qua uiterlijk goed lijken, en dat het verhaal goed verteld wordt.”

Tijdens de scène waar Patty trouwt met Ron Brandsteder ziet Holly er inderdaad bijna precies hetzelfde uit als Patty!

Patty: “Ja, dat is ziek!”

Eva: “Dat visuele doet al heel veel. Het is als acteur interessanter om je te richten op het verhaal, haar emoties en wat ze heeft meegemaakt. Als ik heel erg op haar mimiek of stem zou gaan zitten, blijft het toch een beetje op de oppervlakte. Dan gaan we haar nadoen. Dat moet je gewoon niet willen.”

Patty: “Dat waardeer ik ook erg. De serie begint niet met het in beeld brengen van de hysterie, maar laat juist zien waar alles wat ik doe op gebaseerd is. Hoe m’n vader de rechtvaardigheid erin timmerde, hoe ik rebelser werd toen ons gezin naar Nederland kwam, hoe m’n zusje gefrustreerd raakte omdat ik van alles durfde en zij niet, hoe m’n moeder zich aan wilde passen aan haar nieuwe omgeving… Al die kleine boodschappen verklaren dat rebelse, waardoor ik af en toe ineens linksaf sla waar iedereen zou verwachten dat ik eigenlijk rechtsaf zou gaan.”

Heb je je heel erg tegen de serie aan bemoeid?

Patty: “Nee, ik heb het heel erg op z’n beloop gelaten. Ik heb me wél heel erg met het schrijfproces bemoeid, daar was ik nauw bij betrokken. Op een gegeven moment hing m’n hele leven op allerlei verschillende kleuren post-its aan de muur op een productiekantoor. Toen dacht ik: ‘zo, ik denk dat ik me hier maar even buiten houd’. Dat is echt voer voor psychologen, als je je hele leven uitgestippeld ziet.”

Holly: “Ik vind het ook zo knap dat je alles nog wéét!”

Patty: “Ik weet heel veel niet meer, hoor.”

Holly: “Het blijft natuurlijk ontzettend raar dat je naar je eigen leven kunt kijken. Los van het feit dat het gedramatiseerd is en een andere kleur heeft gekregen. Dat is natuurlijk heel gek.”

Patty: “Aan het begin van de Luv’-periode is er een scène waarbij ik Marga en José voor het eerst ontmoet en vraag: ‘zijn dat mijn achtergrondzangeressen?’. Zoiets zou ik nóóit hardop gezegd hebben, maar wél gedacht. Je ziet daar wel die brutalerik. Marga was het sekssymbool van de groep, maar was áltijd bang dat iemand haar in d’r ondergoed zou zien. Terwijl Marga in de serie zomaar haar borsten aan iemand laat zien. Dat is het Will Koopman-sausje, ze maakt in korte tijd heel veel duidelijk. Op het ene moment doe ik een zelfmoordpoging, even later heb ik alweer spijt. Plus het feit dat we beschikten over deze twee fenomenale actrices, die in heel korte tijd precies kunnen laten zien hoe ik me voel.”

Hoe denk je dat je familie en vrienden naar de serie gaan kijken?

Patty: “Er zullen mensen zijn die bepaalde dingen niet hebben meegekregen. Hans van Hemert [de man die de Luv’-hits produceerde - red.] komt heerlijk naar de première, Marga wilde ook. José is boos. Tja, dan zit je boos op de bank. Wat heb je dán aan je leven? Kom eraf! Kom gezellig kijken, dan vertel je me erna wat je van de serie vond. Of niet, maar dan ben je in elk geval een avond uit geweest. Ik vind het zo zonde van je tijd?”

Holly: “Los van het feit dat José er hartstikke goed uitziet in de serie.”

Patty: “Hartstikke! We willen allemaal háár zijn! En dan is ze zó boos, loopt ze met juridische dingen te dreigen. Dan denk ik: ‘schat, je moet me kússen!’. Dat denk ik al mijn hele leven lang, hahaha! Maar even serieus: ik vind het mooi om te zien hoe mijn moeder in de serie geëerd wordt. Mijn dochter had een sleutelpositie binnen de familie, zij heeft gezorgd dat ik op het laatst mijn moeder weer kon zien. Dat is in het echt overigens niet precies zo gegaan zoals het in de serie wordt verteld, maar die scène hakte er wel echt in toen ik het zag.”

Elke aflevering opent met een flinke disclaimer. Gaan we nog dingen leren die het publiek nog niet wist?

Patty: “Weet je wat het lekkere is aan altijd de waarheid vertellen? Dat je nooit iets hoeft te onthouden. Dat vind ik zó bevrijdend.”

De vijfdelige serie PATTY gaat zondag 18 februari feestelijk in première op de Huishoudbeurs en is vanaf 17 uur in één keer te zien op Videoland.