Joris Bengevoord: “Vroeger deed ik vaag over mijn homoseksualiteit, maar die tijd is voorbij”

Nederland mag zich gelukkig prijzen met meerdere LHB-burgemeesters. Met hun zichtbaarheid dragen zij bij aan een tolerant klimaat binnen de gemeente. Vandaag delen we het verhaal van Joris Bengevoord (37, GroenLinks). Hij is sinds 2017 burgemeester van Winterswijk (Gelderland) met 29.000 inwoners.

“Winterswijk kreeg in oktober een regenboogzebrapad. Bij de opening zei ik dat homoseksualiteit bij mij hoort, maar dat ik er niet dagelijks mee bezig ben. Ik draag het niet uit. Toen zei een jongen, die inmiddels in Amsterdam studeert: ‘Besef wel dat toen ik zeventien was het hielp een burgemeester te hebben die ook homo is.’ Daardoor werd ik mij nog meer bewust van het rolmodel dat ik kan zijn. In een reactie onder het krantenbericht over het zebrapad schreef iemand: ‘Dat pad komt er zeker omdat de burgemeester een flikker is.’ Dan zie je dat er nog een wereld te winnen is. Ons diversiteitsbeleid was dertig jaar oud en luidde ongeveer: iedereen is gelijk. Punt. Dat was aan een update toe.

Het zebrapad was het startschot voor Winterswijk en (buurgemeente) Oost Gelre om regenbooggemeentes te worden. Samen met een groep roze inwoners proberen we het programma op te stellen. Iemand wilde een netwerk voor roze ouderen opzetten. De eerste bijeenkomst daarvoor is inmiddels geweest.

“Toen ik 16 was, had ik nog een vriendin en dacht ik: misschien komt het toch nog goed”

Ik ga zelf actief naar onze middelbare scholen toe, zoals op Paarse Vrijdag [tweede vrijdag van december – red.]. Daar vertel ik mijn verhaal. Ook ik ben opgegroeid in Winterswijk. Toen ik 16 was, had ik nog een vriendin en dacht ik: misschien komt het toch nog goed. Ik had nooit negatieve reacties gehoord, toch kwam ik pas uit de kast toen ik in Tilburg ging studeren. Dat heeft denk ik te maken met sociale controle. Het maakt echt een verschil of je opgroeit in de anonimiteit van de grote stad of in een dorp waar op maandagochtend wordt uitgewisseld wie met wie heeft gezoend tijdens het uitgaan. Dat je als burgemeester die kwetsbaarheid toont, waarderen leerlingen enorm.

Ik kan ook mensen trouwen, vooral stellen uit de regenbooggemeenschap vragen naar mij. Dat vind ik eervol om te doen. Wij organiseren ook altijd een naturalisatiebijeenkomst als vluchtelingen officieel Nederlander worden. Dan zeg ik tegen de zaal: je krijgt rechten, maar ook plichten. Een van die plichten staat in Artikel 1: dat iedereen hier gelijk behandeld wordt. Ik vertel altijd dat ik op mannen val, en dat wij dat hier heel gewoon vinden.

Vroeger deed ik vager over mijn homoseksualiteit, maar die tijd is voorbij. Het belangrijkste is dat er een cultuur is waarin dat normaal gevonden wordt. Doordat ik daar zelf niet geheimzinnig over doe, draag ik daaraan bij – al zou ik niet gauw hand in hand lopen. Als burgemeester wil je toch een bepaalde afstand bewaren.”

Beeld: Chris & Marjan