aangeboden door mini
Kleine MINI’s worden groot
Hoe de nieuwe MINI Cooper Cabrio weemoed oproept naar mijn MINI van weleer
Oprichter van Winq, Edwin Reinerie, schrijft graag over dans en over auto’s; voor het ongeoefende oog misschien een uitzonderlijk samenspel, maar niets is minder waar. De details van het stalen ros kunnen het oog net zo goed bekoren als de bewegingsesthetiek van Hans van Manen.
Niet eens zo lang geleden, reed ik zelf in een MINI Cabrio. Een ‘One’: het instapmodel – een gekke term voor een auto, eigenlijk – en dus geen Cooper en al helemaal geen Cooper S, maar ik was er wat blij mee. Zij was overigens wél voorzien met een John Cooper Works-pakketje – een afwerking die de auto wat sportiever deed lijken. Mijn MINI was gelakt in gebroken wit en had een zwarte kap. Ik zag haar voor het eerst staan bij een tweedhandsautoverkoper en ik was meteen verkocht.
Theo
Als liefhebber van auto’s rijd ik niet graag een eeuwigheid in dezelfde auto. Mijn MINI Cabrio had ik weliswaar zelf gevonden, maar daarvóór vertrouwde ik op de smaak en kennis van mijn goede vriend Theo – ik kende Theo al tientallen jaren voordat hij een jaar geleden plotseling kwam te overlijden. Theo handelde in gebruikte auto’s en verkocht je nooit een auto die niet goed was. Ook de MINI Cabrio moest eerst door Theo worden gezien. Hij kocht ’m voor mij, checkte the essentials en deed hem in bad. Ondanks dat mijn nieuwste aanwinst net haar tiende verjaardag had gevierd, heb ik er nog nooit één probleem mee gehad.
“toen in 2004 ook de mini cabrio aan de familie werd toegevoegd, wist ik het zeker: hier ga ik zelf ook een keertje in rijden”
Nostalgie zal meegespeeld hebben bij mijn wens om deze auto te gaan rijden. Niet de nostalgie naar de klassieke Mini's, zoals je weleens ziet bij sommige autofanaten. Nee, dit is eerder een particuliere herinnering, ik schrijf al over het Britse automerk sinds in 2000 de New MINI op de markt kwam, als opvolger van de klassieke Mini uit 1959. En toen in 2004 ook de MINI Cabrio aan de familie werd toegevoegd, wist ik het zeker: hier ga ik zelf ook een keertje in rijden.
All you need is… ruimte
Het sportieve gevoel van MINI komt bij de Cabrio nog sterker naar voren dan bij de modellen zonder open dak. Misschien is dat wel omdat je in één ogenblik kunt zien wat er binnenin de auto allemaal te beleven valt. En wat de verhoudingen van deze auto eigenlijk zijn. Want voor een niet al te grote auto, heeft de MINI Cooper Cabrio verrassend veel ruimte – het was een van de eerste cabrio’s waar je, met de kap open, ook prima achterin kon zitten. En dan is er nog de bagageruimte van 215 liter… Dit allemaal is onder meer een gevolg van het feit dat de wielen op de hoeken van de carrosserie staan waardoor je ook, optisch, meer binnenruimte overhoudt.
Always Open
Fascinerend vond ik het klokje op het dashboard: MINI Always Open timer. Hiermee kon je aflezen hoe lang je met het dak open hebt gereden. Die timer is er nog steeds. En net als bij mijn MINI van weleer, levert ook dit model weer het befaamde Go-Kart gevoel: het gevoel dat je in een kart zit in plaats van in een grotemensenauto. Dat gevoel komt door de krachtige motor, het wendbare stuurgedrag en natuurlijk door de grote wielen (620 mm!) die zover als mogelijk op de hoeken staan. Het geweven stoffen dak is verkrijgbaar in zwart en is optioneel met een grijze Union Jack-decor leverbaar; een verwijzing naar de Britse herkomst van deze auto.
Deze nieuwe MINI Cooper Cabrio is natuurlijk een heel stuk verder ontwikkeld dan de One waar ik in reed. Likkebaardend zie ik het Head-up Display achter het stuurwiel, het kenmerkende, centrale OLED-scherm, de luxe stoelafwerking van gerecycled polyester en de twaalf carrosseriekleuren – terwijl zoveel nieuwe automerken je alleen nog maar uit zwart of grijs laten kiezen… Misschien moet ik maar gauw terug naar mijn oude liefde: de MINI Cooper Cabrio. Als Theo nog geleefd zou hebben, zou hij het daar zeker mee eens zijn geweest.
Zelf spelen met de configuratie? Klik hier.
