Kylie Minogue over hits, queers en ‘baby Kylie’

Na haar gigahit ‘Padam Padam’ verscheen vorig jaar Tension, het zestiende studioalbum van Kylie Minogue. Winq-redacteur én Kyliefan Martijn Tulp sprak haar via zoom over haar favoriete Kylie-era, optreden voor een queer publiek en… haar pensioen?

Vanaf het moment dat ik in 1994 de videoclip voor ‘Confide in Me’ op MTV zag, was ik verkocht. Tot die tijd zag ik Kylie vooral als popsterretje dat catchy maar eenvoudige hitjes maakte met behulp van producerstrio Stock, Aitken & Waterman. Maar toen Kylie na vier albums eindelijk de creatieve controle van haar carrière in eigen handen wist te nemen, groeide ze uit tot een volwaardige artiest die inmiddels meer dan 35 jaar in de muziekbusiness zit. Dit jaar scoorde ze voor het eerst sinds ‘All The Lovers’ uit 2010 een top 10 hit in de Britse hitlijsten met ‘Padam Padam’ – in Nederland is ‘Padam Padam’ Kylies best scorende single sinds ‘Wow’ uit 2008. Na een album met country-invloeden (Golden uit 2018) en Disco uit 2020 maakte Kylie nu een album dat weliswaar geen duidelijk thema heeft, maar waarvan elk nummer als catchy achtergrondmuziek voor je nieuwste filmpje op Insta of TikTok kan werken. Critici noemen Tension dan ook Kylies beste album in tijden.

Een deel van je liedjes op Tension schreef je zelf. Merk je een verschil wanneer je zelfgeschreven nummers zingt, ten opzichte van liedjes die door een ander werden geschreven?
“Zeker. In het begin van mijn carrière werden álle liedjes voor mij geschreven en moest ik regelmatig verdedigen dat ik dat niet zelf deed. Maar ik ben toch de persoon die het nummer vertolkt? Iemand moet het toch zingen? Bij nummers die ik zelf heb geschreven heb ik echt nagedacht over de manier waarop ik iets wil zeggen, of de tekst is op een bijna onbewuste manier bij me opgekomen. Soms ben ik in een songtekst opener dan ik in persoonlijke gesprekken ben. Toen ik ‘Padam Padam’ [geschreven door Britse producer Lostboy en Noorse singer/songwriter Ina Wroldsen – red.] in mijn inbox kreeg, wist ik meteen dat ik het wilde zingen. Dan zie ik het als mijn taak om het nummer op de best mogelijke manier de wereld in te brengen. Dat doe ik met net zoveel liefde als nummers die ik zelf heb geschreven. Ik vind het allebei erg valide.”

Je zit nu meer dan 35 jaar in de muziekbusiness, wat is eigenlijk jóúw favoriete Kylie-era?
“O! Hmm Het is dit jaar inderdaad 35 jaar geleden dat m’n eerste album uitkwam, dus het voelde wel even nostalgisch, om ‘Baby Kylie’ weer te zien. Maar verder… Wat een moeilijke vraag! Toen mijn album Fever uitkwam in 2001, dat was ook een mooie tijd. Wat is de jouwe?”

Impossible Princess, uit 1997.
“O ja, als ik terugdenk aan die tijd, dan denk ik vooral aan het afknippen en donker verven van mijn haar. Ik kleedde me toen als een soort BMX-tiener. Dat was een ontdekkingstocht. Ik heb warme herinneringen aan die tijd.” 

Impossible Princess kwam eerder dit jaar eindelijk uit op vinyl en scoorde in de Britse hitlijsten een betere plek dan in 1997. Je zal wel supertrots zijn?
“Ja, ik was echt verbijsterd. Het is verbazingwekkend om te zien dat men nog steeds zo erg van dat album houdt. Luisteren naar mijn eigen muziek doe ik niet zoveel. Meestal ben ik op tournee, of bezig met nieuwe muziek. Dus dat album had ik al jaren niet meer beluisterd. Voordat de plaat opnieuw werd uitgebracht heb ik alles nog een keer gehoord en dat bracht veel herinneringen teweeg. Vooral verbazing over de teksten die ik voor dat album schreef, die zijn erg persoonlijk.” 

Solide gay icoon

Kylie is altijd een gay icoon geweest. Wat de artiest ook deed in haar carrière: de queer gemeenschap volgde haar. Zelfs toen Kylie midden jaren 90 wat meer experimentele muziek maakte zonder grote hits te scoren, bleef de community haar trouw. Kylie weet haar fans vooral aan haar te binden door extravagante outfits, sexy dansers en hits die gedraaid worden in elke gaybar. 

Ik zal je niet vragen waarom de queer gemeenschap en jij al jarenlang zo’n sterkte band hebben…
“Nee? Gelukkig. Dat wordt me echt héél vaak gevraagd.” 

Weet ik, en het lijkt me onmogelijk  voor je om dat goed te beantwoorden. Maar als ik naar je concerten kijk, denk ik soms bij mezelf: zou ze voor deze performance ‘onze’ doelgroep in gedachten hebben gehad? Bijvoorbeeld toen er tijdens ‘Red Blooded Woman’ allemaal schaars geklede sexy mannen in hun onderbroek op het podium stonden te douchen…
“Dat komt vooral door William Baker, mijn creative director en beste vriend waar ik destijds mee samenwerkte. Dat was superleuk om te bedenken! Dus ja, soms doen we dat inderdaad. Maar ik probeer zo inclusief mogelijk te zijn. Toen ik vroeger weleens optrad in G-A-Y [gayclub in Londen – red.] deden veel andere artiesten dat niet echt. Mijn team en ik hadden goed door dat dat uitstekende promo was. En zo is het verder gegroeid. Dus ja, het komt zeker voor dat we iets maken met een knipoog naar de queer gemeenschap, maar niet expliciet.” 

Voel je, in tijden waar de wereld steeds minder tolerant wordt, de behoefte om je hierover uit te spreken? Niet alleen voor de queer gemeenschap maar voor minderheden in het algemeen?
“Het is niet zozeer een behoefte: mijn hoofd en mijn hart willen gewoon dat iedereen geaccepteerd wordt, en kan leven zoals die wil, zonder bang te zijn om geïntimideerd te worden. Dus ik spreek graag m’n steun uit.” 

Na de Aphrodite: Les Folies Tour in 2011, een show met een Griekse tempel als podium, Kylie die op de rug van een als engel verklede danser door de zaal vloog én een waterballet plus aerial act, deed Kylie het jaar erop iets totaal anders. De Anti Tour bestond uit zeven shows waarbij Kylie zonder dansers en lichtshow liedjes zong waar menig fan van zou gaan watertanden. Geen ‘Locomotion’, geen ‘Can’t Get You Out of My Head’, en geen ‘Spinning Around’, maar zeldzame b-kantjes en niet eerder uitgebrachte nummers. 

Denk je dat je in de toekomst meer zal doen met de zeldzame en onuitgebrachte nummers die nog ergens in een kluis liggen?
“Nou, ik ben super trots op de Anti Tour. Ik vond het een logische volgende stap na de Aphrodite: Les Folies Tour, want dat was zó gigantisch en ik had vrij weinig vrijheid tijdens die show, bijna elke minuut was strak gechoreografeerd. Ik had geen flauw idee hoe ik die show zou kunnen overtreffen. Daarom bedacht ik de Anti Tour, zodat ik de minder bekende nummers in de spotlight kon zetten. Ik weet niet of die nummers even sterk zijn als m’n grootste hits, sommigen kwamen nooit verder dan demovorm, maar soms kun je dat soort nummers in een live-setting, met wat kleine tweaks, nieuw leven inblazen. Of de originele Anti Tour uit 2012 ooit uitgebracht zal worden? Geen idee, maar misschien zou een vervolg op de Anti Tour een goede reden zijn om de originele Anti Tour uit 2012 uit te brengen. Ik kan niks beloven, maar ik zal m’n best doen!” 

Heb je ooit overwogen om er de brui aan te geven, geen muziek meer te maken en ergens op een wijngaard te gaan wonen?
“O, zeker! Ik denk dat m’n ouders dat idee enorm zouden toejuichen. Zij willen vooral dat ik doe waar ik gelukkig van word. Maar mijn vrienden en de mensen waar ik mee samenwerk rollen collectief met hun ogen als ik zoiets zou opperen. Die weten dat het heel snel weer bij me zou gaan kriebelen. Op dit moment zou ik eerlijk gezegd al blij zijn met twee dagen vrij. Soms is het zó druk dat ik echt op mijn fysieke en mentale gezondheid moet letten, en dan denk ik weleens dat het verstandiger zou zijn om het veel rustiger aan te doen. Maar dit is niet het juiste moment. De eerste single van mijn nieuwe album (‘Padam Padam’) was een groot succes en de tweede single ‘Tension’ (tevens de albumtitel) doet het ook verrassend goed. Het hele album wordt erg goed ontvangen. Het is momenteel een te gekke tijd in m’n leven en carrière. Dus ja, soms droom ik ervan om op een wijngaard wat rozen te snoeien, maar voorlopig niet.” 

Je hebt al veel verschillende dingen gedaan in je carrière, heb je nog iets op je bucketlist staan?
“Súperveel dingen! Ik heb al veel gedaan, maar er zijn veel meer dingen die ik nog níet heb gedaan. Ik besteed weinig tijd aan terugkijken, ik kijk vooral naar de toekomst. Weet je, er zijn altijd liedjes die nog niet geschreven zijn. Geloof me, ik zou dolgraag weer de studio induiken. Dat klinkt misschien gek omdat Tension nog maar net verschenen is, maar ik zit in een goede flow met de schrijvers waar ik veel mee samenwerk, en we zouden graag snel weer samenkomen om meer te schrijven. Zelfs als het alleen voor de lol is. Ik overweeg ook om met Tension weer op tour te gaan. Er zijn ook wat kansen om weer te gaan acteren… Er is nog zóveel om te verkennen.”