Lekkere muziek: de ‘indie-jaren’ van Kylie Minogue

Kylie Minogue brak eind jaren tachtig door met lekker in het gehoor liggende popdeuntjes die haar werden toegediend door vaste producers. In 1994 was ze het zat om alsmaar aan de leiband te lopen en koos ze voor zichzelf. De hits droogden al snel op, maar er zaten pareltjes tussen. Hier zijn ze, alle acht!

‘confide in me’

Na gezellige liedjes als ‘The Locomotion’, ‘I Should Be So Lucky’ en ‘Hand on Your Heart’ en vier albums met tracks die vrijwel allemaal waren geproduceerd door Stock, Aitken & Waterman (die ooit opbiechtten dat het ongeveer één kopje automatenkoffie duurde voor ze er weer een liedje hadden uitgefloept voor Kylie), besloot Kylie het over een andere boeg te gooien. Ze verliet het platenlabel van Peter Wateman en tekende bij Deconstruction, een onafhankelijk (= independent = indie) label. Kylie had zich voor haar vierde SAW-album al een minder tuttig imago aangemeten (zie bijvoorbeeld de video’s van ‘Better the Devil You Know’ en ‘Shocked’), maar nu ging ze helemaal los. In 1994 verscheen Kylies vijfde album, simpelweg Kylie Minogue genaamd, met als leadsingle ‘Confide in Me’. De recensenten waren enthousiast: de een noemde het ‘een dramatische triphopballad’, een ander hield het op ‘Midden-Oosterse pop’ of ‘more stylish, less hooky’. De video is een kaleidoscoop met zes verschllende Kylies.

‘put yourself in my place’

Het album Kylie Minogue bevat naast volwassen dancepop ook een aantal tracks die onder de term ‘contemporary pop’ worden geschaard. ‘Put Yourself in My Place’ is een popballad waarin Kylie zichzelf vocaal uitdaagt, volgens critici is het een van haar best gezongen tracks. De video is een eerbetoon aan de film Barbarella en aan hoofdrolspeelster Jane Fonda.

‘where is the feeling?’

De derde en laatste single van Kylie Minogue is ‘Where Is the Feeling?’, een dancetrack met een trippy trance-hook. Door de spoken word-coupletten deed de single wel wat denken aan Madonna’s ‘Justify My Love’, sommigen hoorden er deep house in en weer een ander was minder enthousiast: de recensent van NME hield het op ‘a handbag-a-go-go romp which is so banal, so numblingly nothing that even la Kylie herself sounds stultifyingly bored’. Gelukkig maakte de video een hoop goed: die was opgenomen in een zwembad in Los Angeles.

‘where the wild roses grow’

Zou het INXS-zanger Michael Hutchence zijn geweest die Kylie in 1995 heeft gekoppeld aan Nick Cave? Michael had destijds een relatie met Kylie en Nick Cave was op zoek naar een geschikte duetpartner voor een van de tracks op zijn album Murder Ballads, ‘Where the Wild Roses Grow’. Hierin vertellen beiden vanuit hun eigen perspectief hoe Kylie aan haar einde komt. Het was voor Kylie een enorme stap, van het gehuppel op ‘The Locomotion’ of het ietwat onnozele ‘Je Ne Sais Quoi Pourqoui’. Critici noemden het een briljante zet van Nick én Kylie. De eerste scoorde zijn eerste grote wereldhit en de laatste was definitief af van haar (in sommige ogen) toch nog wat gezapige imago. Later vertelde Nick Cave dat hij op dat moment al zes jaar met haar wilde samenwerken, en dit lied schreef met Kylie in zijn gedachten.

‘some kind of bliss’

In 1997 ging Kylie nog een stap verder en kwam ze met het album Impossible Princess. Waar ze op haar vorige album vooral werd bijgestaan door het Britse danceduo Brothers in Rythm, kwamen nu ook de indierockers Manic Street Preachers om de hoek kijken. Het resultaat was een mix van dance, triphop, electronica en rock. James Dean Bradfield en Sean Moore van de Manic Street Preachers schreven de leadsingle van het album samen met Kylie. Sommigen vonden het ‘awkward’ om Kylie te horen zingen op een rocktrack en pas veel later kreeg de ‘Some Kind of Bliss’ meer waardering. Voor haar vijftigste verjaardag zette de Herald Sun het lied op de 21e plaats in hun Kylie Top 50, en schreven erbij: “the peak of 'Indie Kylie' [...] a modern retro '60s girl band garage pop heaven, filled with brass, sass and class.”

‘did it again’

Zet de video aan, knijp je ogen halfdicht en hé, daar zie je ineens Shirley Manson staan van de alternatieve rockband Garbage. Kylie klinkt zelfs een beetje als Shirley. ‘Did It Again’ is een poprocktrack die edgy en gewaagd is en wordt gezien als een van de beste tracks van Impossible Princess. In de video figureren verschillende Kylies, net als in ‘Confide in Me’. Maar deze keer hebben ze namen gekregen: 'Cute Kylie', 'Dance Kylie', 'Sex Kylie' and 'Indie Kylie'.

‘breathe’

Luister naar het intro en je hoort meteen dat ‘Breathe’ zo op Madonna’s Ray of Light-album had gepast. In de video zweef je met Kylie mee door een donkere ruimte, op muziek die heerlijk spacy is.

‘cowboy style’

De vierde en laatste single van Impossible Princess klonk weer totaal anders. Celtic pop en folktronica zijn deze keer de referentiepunten. Hoewel de muziekpers positief was over ‘Cowboy Style’, werd het geen hit, wat ook al gold voor alle andere singles in dit lijstje op ‘Confide in Me’ en ‘Where the Wild Roses Grow’ na. Het duurde dan ook niet lang voordat Kylie weer koos voor opgewekte dance: in 2000 keerde ze terug naar de top met… ‘Spinning Around’!