Lekkere muziek: ‘Goldfinger’ en negen andere beste James Bond-songs

Deze keer de tien allerbeste songs die horen bij James Bond-films. Die films draaien allemaal om het klassieke gegeven van een speurneus, dus schuwen we in dit lijstje de muzikale experimenten. Dus hier de tien beste KLASSIEKE James Bond-songs.

In de krochten van YouTube zijn de mooiste dingen te vinden. Videoclips, complete concertregistraties, live-optredens van weleer, al dan niet door de artiesten zelf online gezet. Iedere week doen we een greep uit het overweldigende aanbod en bedenken we daar een thema bij, of zetten we een artiest in het zonnetje. Of die nou vet lekkere of lekker foute muziek heeft gemaakt.

Bekijk alle vorige afleveringen van deze rubriek in dit muziekoverzicht.

10) Tom Jones – ‘Thunderball’

In totaal zijn er 24 officiële James Bond-films gemaakt (alleen die van Eon Productions meegerekend), waarvan Thunderball in 1965 de vierde was. Tom Jones themasong met dezelfde zit vol galm, bombast, strijikers én het James Bond-thema zelf. De stem van Jones zit vol bravoure. Al met al is ‘Thunderball’ heerlijke kitsch.

09) Billie Eilish – ‘No Time to Die’

Nee, dan Billie Eilish. Die nam de themasong van de tot nu toe laatste Bond-film uit 2021 voor haar rekening. ‘No Time To Die’ is op en top James Bond, om compleet in op te gaan, te zwelgen zelfs misschien. Tegelijkertijd trekt Billie het lied volledig naar zich toe, met haar kenmerkende sound. Ze houdt het drama klein te midden van het vioolgeweld. Leuk om te weten: met haar 18 jaar was Billie destijds de jongste artiest ooit die een Bond-song zong.

08) Gladys Knight – ‘Licence to Kill’

Een klassieke soulballad, dat hadden we nog niet eerder gehoord bij een Bond-film. Ze volgde in 1989 respectievelijk Duran Duran en A-ha op, die met inmiddels gedateerde uptempo tracks een voor toen moderne draai aan het genre wilden geven (ze staan niet voor niets níét in deze lijst). Gladys Knights ‘Licence to Kill’ klinkt weliswaar ook heel erg eighties, maar het lied staat na 34 jaar nog altijd als een huis. Als een powerhouse, dat ook.

07) Lulu – ‘The Man with the Golden Gun’

In de jaren zestig brak Lulu door met uptempo meebrulliedjes als ‘Shout’ en ‘Boom-Bang-a-Bang’, maar richting het midden van de jaren zeventig was ze een beetje passé, net als de Bond-franchise waarin Roger Moore vanaf 1973 de originele hoofdrolspeler, Sean Connery, had vervangen. Min en min is plus, dus bij elkaar opgeteld is ‘The Man with the Golden Gun’ een gouden greep: een rockniemendalletje met de bombast van Tom Jones hierboven dat ook niet zou misstaan onder de aftiteling van een spaghettiwestern.

06) Adele – ‘Skyfall’

De muziek van Adele was altijd al een beetje ‘extra’, maar op ‘Skyfall’ geeft ze pas echt vol gas. Na Sheryl Crow (en haar ietwat saaie ‘Tomorrow Never Dies’), Garbage (die je liever hoort rocken in plaats van het slaapverwekkende ‘The World Is Not Enough’), Madonna (die met ‘Die Another Day’ middenin haar experimentele Mirwais-robot-bliepfase zat en een lied leverde zonder duidelijk refrein), Chris Cornell (die niet eens de moeite nam om de filmtitel Casino Royale in zijn ‘You Know My Name’ te verwerken) en het vreselijke ‘Another Way to Die’ uit de film Quantum of Solace (het allereerste Bond-duet dat werd gezongen door Alicia Keys en Jack White – die totaal niet met elkaar matchten), was er eindelijk weer eens een écht epische Bond-song die als vanouds superieur je hoofd binnen dendert.

05) Sheena Easton – ‘For Your Eyes Only’

Niet lang voordat Sheena Easton van een ‘Morning Train’-tutje veranderde in een vamp die zich prima thuisvoelde in de entourage van Prince (die het ronduit vulgaire ‘Sugar Walls’ voor haar schreef), zong Sheena het Bond-lied voor de gelijknamige film uit 1981. Het thema van ‘For Your Eyes Only’ lijkt rechtstreeks afgeleid van Shirley Basseys ‘Diamonds Are Forever’, wat je nog het best kunt zien als een eerbetoon aan een van de ultieme James Bond-songs.

04) Nancy Sinatra – ‘You Only Live Twice’

In 1967 nam Nancy Sinatra ‘You Only Live Twice’ op, met dat herkenbare melodietje waarmee Robbie Williams later aan de haal ging in zijn ‘A Love Supreme’. In tegenstelling tot Tom Jones en Shirley Bassey zingt Nancy zonder bombast, en houdt ze het uiterst cool.

03) Shirley Bassey – ‘Diamonds Are Forever’

Maar liefst drie keer werd Shirley Bassey gevraagd voor het zingen van het Bond-lied. De laatste keer was in 1979 voor de film Moonraker, dit lied was haar tweede bijdrage en stamt uit 1971. Zodra Shirley haar mond opentrekt, houdt ze je in haar greep. Ze begint nog subtiel, om halverwege het lied vol op het orgel te gaan. Overigens is Shirley Bassey nog steeds actief, sterker nog: ze zit dit jaar maar liefst zeventig jaar in het vak. Hier wees John den Outer ons op, die sinds 1974 fan is en ons de bovenstaande foto toestuurde die hij zelf van haar heeft gemaakt.

02) Tina Turner – ‘GoldenEye’

Toen Tina Turner in 1995 werd gevraagd voor een bijdrage aan de film GoldenEye, stapte ze uit haar comfortzone en kwam ze niet met een rockballad, maar luisterde goed naar de Bond-songs van Shirley Bassey en bracht ze de wereld ‘GoldenEye’. Het lied is een en al suspense, Tina zingt sassier dan ooit in wat een van haar meest epische tracks ooit is. Eentje die ze eigenlijk nooit meer heeft overtroffen. En dan gaat ze op het eind ook nog eens magistraal de hoogte in.

01) Shirley Bassey – ‘Goldfinger’

De ultieme James Bond-song is ‘Goldfinger’ en dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Het lied heeft alles wat een Bond-song een Bond-song maakt. De hierboven al vaker genoemde bombast, geweldige jaren zestig-glamour, hoorngeschal en vooral heel veel drama. Fijn ook om te horen hoe het Bond-thema in de melodie is verweven. En dan die stem… Die stem!

Lekkere muziek: 11 al dan niet vergeten hoogtepunten uit Madonna’s tournees

Van de Virgin Tour tot en met Madame X heeft Madonna elf succesvolle tournees afgerond. Van iedere tour laten we een ‘vergeten’ parel of een hoogtepunt zien, van ‘Gambler’ uit de Virgin Tour (1985) tot aan ‘Frozen’ uit de Madame X Tour in 2019. Here we go!

Madonna – ‘Gambler’

Een van de leukste singles van Madonna is ‘Gambler’, dat ze zong in de film Vision Quest, die we vooral kennen van de hit ‘Crazy for You’. ‘Gambler’ verscheen in 1985, het jaar dat Madonna met maar liefst zes singles de hitlijsten domineerde. Dus is het niet zo gek dat ‘Gambler’ een beetje ondergesneeuwd is geraakt. Ze zong het alleen tijdens de Virgin Tour in 1985 en deed dat lekker stevig rockend in een zwarte punklook.

Madonna – ‘Material Girl’

In 1987 was Madonna uitgegroeid tot wereldwijd popicoon. Er verscheen dat jaar een film, een soundtrack, een single en een tournee met de naam Who’s That Girl. Die single was een van haar grootste hits in Nederland, maar daarna snel vergeten: ‘Who’s That Girl’ stond níét op haar bestverkochte verzamelalbum The Immaculate Collection en ook niet op Finally Enough Love, het remix-album dat vorig jaar uitkwam. Ook zong Madonna het lied alleen tijdens de gelijknamige tournee in 1987 (alhoewel: tijdens de Rebel Heart Tour in 2015 kwam het lied ook een paar keer voorbij). In de Who’s That Girl Tour viel verder op hoe Madonna voor het eerst de draak stak met zichzelf: ze nam haar imago als ‘Material Girl’ heerlijk op de hak. Haar piekfijn gestylede platinablonde glamourkapsel verruilde ze voor een malle hoed. Ze zette een groteske bril op naar neus en dan die jurk: alsof de ontwerper er een complete speelgoedwinkel over had leeggekiept.

Madonna – ‘Like a Virgin’

De Blond Ambition Tour wordt door velen nog altijd gezien als dé standaard voor een grote stadiontournee. Het was 1990, Madonna was op de toppen van haar kunnen en zette een show neer vol grandioze hoogtepunten. Eigenlijk wilden we hier kiezen voor ‘Sooner or Later’, een torch song uit de film Dick Tracy die Madonna liggend op een vleugel ten gehore bracht, want: lekker obscuur. Maar alles draaide uiteindelijk om de controverse rond ‘Like a Virgin’, waarbij ze masturbatie fingeerde in een Kama Sutra-achtige setting. De Canadese autoriteiten wilden de show verbieden en zelfs de paus sprak er schande van. Leuk om te weten: in de Celebration Tour brengt Madonna een ode aan dit Blond Ambition-optreden. Te zien is hoe ze ‘Like a Virgin’ zingt en een Madonna-lookalike betast die eruitziet als de Queen of Pop in 1990. De nieuwe versie eindigt met het strijkje waar ‘Papa Don’t Preach’ mee begint. Eigen observatie: in Italië zeggen ze ‘papa’ als ze ‘paus’ bedoelen, dus dit lijkt een subtiele verwijzing naar de toestanden van toen. We kiezen hier voor de ponytail-variant die is opgenomen in Yokohama, Japan.

Madonna – ‘Justify My Love’

De Girlie Show volgde in 1993, nadat Madonna gelijktijdig het album Erotica en het omstreden fotoboek SEX had uitgebracht. Toen er ook nog de film Body of Evidence verscheen met de zangeres als femme fatale, werd het de mensen een beetje te veel en ontstond er voor het eerst in Madonna’s carrière een flinke backlash. Desondanks, of misschien juist daarom, besloot Madonna met de Girlie Show nog weer een stapje verder te gaan, met topless danseressen, paalsdans-acts en met zichzelf in de rol van dominatrix, inclusief zweep en latex masker. Ook deze tournee kent vele hoogtepunten, maar ‘Justify My Love’ is visueel gezien het meest spectaculair. Madonna en haar dansers zijn uitgedost in een moderne variant op klassieke kostuums en dansen een choreografie in slow-motion die eindigt in een overweldigende climax.

Madonna – ‘Impressive Instant’

Na de Girlie Show veranderde er veel in Madonna’s leven. Ze bracht een album uit vol ballads, speelde de rol van haar leven in Evita waarvoor ze een Golden Globe won en ze werd moeder van dochter Lourdes. Dankzij de zanglessen voor Evita was Madonna in staat nieuwe registers aan te boren en met dank aan haar interesse in de geloofsleer Kabbalah kwam ze met een album met een heel nieuw geluid: het spiritueel aandoende Ray of Light. Vervolgens trouwde ze met de Britse filmregisseur Guy Ritchie, die haar weer leek te aarden, en in 2000 volgde het album Music. Dat was weliswaar net zo electronisch en eclectisch als Ray of Light, maar toch een stuk toegankelijker met een aantal fraaie liefdesballads. Een uitzondering daarop is ‘Impressive Instant’, een duistere clubtrack die in de live-uitvoering tijdens de Drowned World Tour er minstens zo donker uitzag. Madonna leek Vivienne Westwoods punkwinkel van weleer te hebben leeggeroofd, er waren dansers met gasmaskers en rubberen slangen en Madonna deed weer wat we van haar gewend waren: haar publiek compleet verrassen.

Madonna – ‘Deeper and Deeper’

American Life was experimenteler en weirder dan Ray of Light en Music. De titelsong van het album was vergezeld van een omstreden video, die Madonna terugtrok nog voor die officieel uitkwam (we lieten ‘m hier al een keer zien). De hits werden kleiner en kleiner en Madonna experimenteerde nog wat met een rockversie van ‘American Life’ op een EP. Die variant was ook te horen in de Re-Invention Tour, in 2004. Zoals iedere tour was ook deze opgedeeld in segmenten, waarvan Act 3: Circus een jazzy downtempo versie bevatte van haar discohit uit de nineties, ‘Deeper and Deeper’.

Madonna – ‘La Isla Bonita’

Madonna’s concerten kennen regelmatig rustmomenten in de vorm van interludes (met spannende backdrop-video’s en dansers op het podium) of ballads. De Confessions Tour volgde na Madonna’s dance-album Confessions on a Dance Floor, en het tempo ging tijdens deze tour dan ook flink omhoog. In wezen was ‘Live to Tell’, waarbij Madonna een glitterend kruis hing, een van de weinige rustpunten. Ook deze tour blinkt uit in hoogtepunten, met een hippisch thema vol paarden in het begin, dat kruis dus, en het einde waarin ze volop richting disco gaat met ‘Music’ – hier gemixt met ‘Disco Inferno’. ‘La Isla Bonita’ is ook onderdeel van dit segment. De song komt voor in vrijwel alle tournees van Madonna en krijgt telkens een andere make-over. In de Drowned World Tour werd het een a cappella calypso joint, later volgde nog een gypsy-versie met het Gogol Bordello. Hier krijgt de True Blue-track een volwaardige dance-make-over.

Madonna – ‘Like a Prayer’

De Sticky & Sweet Tour volgde na het album Hard Candy, het album met de nummer-éénhits ‘4 Minutes’ en ‘Give It 2 Me’. In 2008 en 2009 trok Madonna maar liefst twee keer de wereld over met deze tournee. De show eindigde in een megarave, met in 2009 een geweldige dance-versie van ‘Frozen, gevolgd door ‘Ray of Light en ‘Give it 2 Me’. Maar het spannendst is de rave-versie van ‘Like a Prayer’, met een housesample van Mecks ‘Feels Like Home’  (die het op zijn beurt weer samplede van Felix’ ‘Don’t You Want Me’).

Madonna – ‘Erotica / Candy Shop’

De tournees van Madonna zijn bijna altijd gekoppeld aan het laatste album dat ze heeft uitgebracht. Wat betekent dat er veel onbekende albumtracks voorbijkomen die ze alleen tijdens de betreffende tour speelt. Dat geldt niet voor ‘Candy Shop’, een track van Hard Candy die nooit op single is verschenen. Maar kennelijk vond Madonna dat in 2012 nog steeds een van haar signature songs, want tijdens de MDNA Tour was ‘Candy Shop’ ingebed tussen ‘Vogue’ en ‘Human Nature’. De live-versie bevat elementen van ‘Erotica’ en visueel gezien doet het optreden denken aan een kruising tussen Blond Ambition (met een referentie naar de iconische punt-beha) en de Girlie Show (zie ‘Justify My Love’ hierboven).

Madonna – ‘True Blue’

Tijdens de Rebel Heart Tour deed Madonna iets wat ze nog nooit eerder had gedaan: ze bouwde een speciaal moment in voor verzoeknummers, of nou ja: die suggestie wekte ze in ieder geval. In werkelijkheid had ze vooraf een aantal liedjes gerepeteerd die ze afwisselend zong. ‘True Blue’ was daar één van. Ze pakte tijdens dat spontane moment haar gitaar erbij, in dit geval een ukelele om dan al tokkelend en kletsend tot dat verzoeknummer te komen, wat natuurlijk erg leuk was want zoiets was nieuw in haar doorgaans strak getimede en vastgelegde setlists.

Madonna – ‘Frozen’

De Madame X Tour ging van start in 2019 en was totaal andere koek dan al haar voorgaande wereldtournees. In Europa trad ze meerdere keren op in dezelfde zaal in de steden Londen, Lissabon en Parijs, in een intieme setting van een theater van de omvang van pakweg Carré. Het album Madame X bevatte veel Zuid-Amerikaanse, Portugese en Afrikaanse invloeden, wat weer invloed had op het oudere werk dat ook sporadisch voorbijkwam tijdens de show. ‘Frozen’ kreeg een akoestisch trommelritme en werd begeleid door een videowall op de voorgrond, met daarop Madonna’s dansende dochter Lola. Het resultaat: een intiem portret van moeder en dochter en een fraai rustpunt in een concerttour waarin Madonna geplaagd werd door blessures.

Die keer daarvoor: de mooiste verkleedpartijen van Annie Lennox

Ze begon ermee als helft van Eurythmics, maar ook solo deed Annie Lennox een greep in de verkleedkist. Zo doste ze zich uit als blonde vamp, wezelig huisvrouwtje, een hunk met een sexy baardje of een engel. Hier de negen mooiste vermommingen van Annie Lennox door de jaren heen.

Eurythmics – ‘Love Is a Stranger’

Vlak voordat Eurythmics doorbrak met ‘Sweet Dreams’ en het gelijknamige tweede album, brachten ze ‘Love Is a Stranger’ uit op single, in 1982. De wereld had al eerder kennisgemaakt met Dave Stewart en Annie Lennox via enkele minder succesvolle singles (en daarvoor al via het alternatieve bandje The Tourists. Maar met ‘Love Is a Stranger’ zagen we voor het eerst een glimp van de kameleontische verschijning van An. De video begint met een shot van een verleidelijke diva in een bontjas, die in een limousine stapt. Later duikt ze op met een steile zwarte pruik en gehuld in lakleer, die enge dingen doet met een schaar.

Eurythmics – ‘Who’s That Girl?’

In 1983 verscheen de leadsingle van het derde album Touch, ‘Who’s That Girl?’. Annie duikt op als jazzzangeres die à la Liesbeth List in haar microfoon croont, maar al snel begint ze jaloers met het meubilair te smijten. Want haar liefje, gespeeld door Dave Stewart, gaat vreemd met een hele lading gaststerren, onder wie alle huidige en toekomstige leden van Bananarama, Kate Garner van Haysi Fantayzee en de gender-bending popster Marilyn. Over gender-bending gesproken: aan het einde van de video vindt jazzzangeres Annie de liefde in de vorm van zichzelf als man. Als heel erg sexy man, ook nog.

Eurythmics – ‘There Must Be an Angel (Playing With My Heart)’

Album vier, Be Yourself Tonight, stamt uit 1985 en bevat de grootste Eurythmics-hit in Nederland: met ‘There Must Be an Angel’ kwamen ze tot nummer vier. In het VK was dit hun eerste en enigte nummer één-hit. In de video speelt Dave Stewart de rol van Lodewijk de Zestiende, die wordt geëntertaind door een engelenkoor. Een van de cherubijnen is de acteur Steven O’Donnell. Annie Lennox is te zien als opperengel, of hoe heet zoiets: aartsengel?

Eurythmics – ‘Beethoven (I Love to Listen To)’

Lang voordat Beyoncé alle tracks van haar B’Day album in 2007 van video’s voorzag (en dat trucje later nog een paar keer zou herhalen), deden Dave Stewart en Annie Lennox dit al in 1987 met hun Savage-album. De video’s hadden een thema rond het ‘Madonna-Hoer-Complex’, waarbij Annie van een muizig huisvrouwtje veranderde in een femme fatale. In de video voor de leadsingle ‘Beethoven’ maakte de kijker voor het eerst kennis met beide typetjes, die niet verder uiteen hadden kunnen liggen. De femme fatale was duidelijk geïnspireerd op de blonde vamp uit ‘Love Is a Stranger’.

Eurythmics – ‘I Need a Man’

Het leven van een muizige huisvrouw gaat niet over rozen, maar dat van een femme fatale kan je, nou ja, óók fataal worden. In de video van ‘I Need a Man’ gaat het niet meer zo goed met de blonde Annie, de vanonder een dikke laag make-up zingt dat ze wanhopig op zoek is naar een man. En dan dat haar: alsof ze Blondie naar de kapper hebben gestuurd voor een permanentje.

Eurythmics – ‘You Have Placed a Chill In My Heart’

Het voert te ver om hier alle video’s van het Savage-album te presenteren, maar die van ‘Chill’ willen we je niet onthouden. De huisvrouw is er weer – ze heeft net een inzinking gekregen in een supermarkt waarvan ze staat uit te puffen bij het winkelwagentjesdepot op de parkeerplaats. De femme fatale is ook weer van de partij, die overdreven in de hoorn van een telefoon kijft. Aan het einde komt alles goed: de echte Annie heeft haar demonen bezworen en vindt rust in de armen van een donkerharige meneer.

Eurythmics – ‘The King and Queen of America’

Na het album We Too Are One uit 1989 gingen Annie en Dave uit elkaar, om in 1999 kortstondig een comeback te maken. ‘The King and Queen of America’ is de zwanenzang van alle verkleedpartijen van het duo. Ze zijn respectievelijk te zien als:

-       Een Mickey en Minnie Mouse comedy-act
-       Een heavy metal rock chick en dito dude
-       Een Hollywood-diva die op Jerry Hall lijkt en haar chauffeur in Las Vegas
-       Een gereformeerd aandoend echtpaar dat boodschappen doet
-       Een kwispresentator en zijn raddraaiende assistente
-       Een cheerleader en een rugbyspeler
-       Een countryduo
-       Een president en zijn Nancy Reagan-achtige first lady

En dat is nog maar de eerste minuut van de video. We gaan verder:
-       Een Elvis Presley- en Marilyn Monroe-lookalike
-       Een playboy-baas en zijn Bunny-meisje
-       Een astronautenkoppel op de maan
-       Een tv-domineesechtpaar waarvan de eega is gestyled als Tammy Faye Bakker

Dat was het.

Annie Lennox – ‘Why’

Net als voor Savage maakte Annie Lennox bij haar eerste soloalbum Diva ook een video-album, dat in 1992 verscheen. De leadsingle ‘Why’ werd een dikke hit en in de video is te zien hoe Annie zich opmaakt als showgirl, compleet met verentooi en theatermake-up. De sad girl uit het begint poseert op het einde als een volleerd diva. Maar of ze ook echt gelukkig is? 

Annie Lennox – ‘Precious’

Na ‘Why?’ volgde ‘Precious’, waarin Annie terugkeerde naar het engelenthema, zij het deze keer een stuk minder exuberant dan in ‘There Must Be an Angel’. Hier is Annie eerder een gevallen engel die met gebutste vleugels in de goot in beland. Maar dan verschiet de video van zwart/wit naar kleur en straalt ze als nooit tevoren. Een andere keer verkennen we het solowerk van Annie Lennox verder, hier is ‘Precious’!

Die keer daarvoor: tien rare novelty hits, van ‘Edelweiss’ tot ‘Schnappi’

Je hebt van die liedjes waarvan niemand kon verzinnen dat het enorme hits zouden worden. Weet je ‘Star Trekkin’ nog, van The Firm? Of iets recenter: ‘Schnappi, das kleine Krokodil’? De zingende kleuter Jordy die een househit scoorde? Of het gezelschap Edelweiss met ‘Bring Me Edelweiss’? We hebben tien rare novelty hits voor je op een rijtje gezet.

Edelweiss – ‘Bring Me Edelweiss’

De mensen van ABBA draaien zich nog elke keer om in hun avatarpakjes als ‘Bring Me Edelweiss’ voorbijkomt op de radio. Het lied is gemaakt op de melodie van hun ‘S.O.S.’ en voorzien van allerlei Alpen-geluiden, zoals een jodelende vrouw, koebellen en een trekzak. De video is een en al Dirndls en Lederhosen, met als hoogte- dan wel dieptepunt een mannenkoortje dat heel hard ‘Rucksack, Rucksack!’ roept. Enig.

Jordy – ‘Dur Dur D’etre bebe’

In 1992 liet Jordy Lemoine het hiphopduo Kriss Kross stokoud lijken, want hij scoorde als vierjarige kleuter een wereldhit met ‘Dur Dur D’etre bebe’. Het was een housedeuntje waarop Jordy al pruilend en prevelend getuigde van de moeilijkheden die je ervaart in het leven als je nog niets kan of mag. In Frankrijk stond Jordy er vijftien weken mee op nummer een, in Nederland kwam hij tot nummer drie.

The Firm – ‘Star Trekkin’

Een lied dat volledig is gebaseerd op catchphrases uit de tv-serie Star Trek en tegen het eind letterlijk ontspoort, dat vonden de mensen leuk in 1987. De makers fröbelden er een leuke stop-motion video bij, wat resulteerde in een nummer acht-hit in de Nederlandse Top 40.

Napoleon XIV - They’re Coming To Take Me Away, Ha, Haa!’

Zelfs in het prille begin van de popmuziek gingen artiesten al los met rare noveltymuziek. Uit 1966 stamt dit potsierlijke lied van een zekere Napoleon XIV, die over een marsmuziekje praatzingt dat hij knettergek is geworden en in een ‘funny farm’ wordt opgesloten. Het werd nét geen toptien-hit.

Iris Gruttman Presents – ‘Schnappi, das kleine Krokodil’

Joy Gruttman was vijf jaar oud toen haar tante Iris haar vroeg om een liedje in te zingen dat ze had geschreven voor het Duitse kinderprogramma Die Sendung mit der Maus. In de zomer van 2005 werd het onverwacht een hit, in Duitsland maar ook in ons land kwam Schnappi zelfs op de eerste plaats terecht.

The Piglets – ‘Johnny Reggae’

Nog een ouwetje, na Napoleon XIV. The Piglets waren een bedenksel van Jonathan King, die ook de ontdekker was van Genesis. Maar The Piglets maakten geen progrock, maar een parodie op reggae. ‘Johnny Reggae’ is ingezongen door Barbara Kay, die het lied bracht met een vreselijk overdreven Brits accent, om halverwege los te barsten in een potje gehijg.

Art of Noise – ‘Paranoimia’

Beetje vreemd gezelschap wel, Art of Noise. Ze begonnen vrij serieus als Britse avantgarde synthpopgroep en hadden een hit met het bezwerende ‘Moments In Love’, wat op zich ook al een novelty hit was. Later gingen ze op de commerciële toer en brachten ze samen met Tom Jones de Prince-cover ‘Kiss’ uit. Hier kiezen we voor ‘Paranoimia’, omdat op deze single uit 1986 Max Headroom is te horen. Dat is een fictief tv-personage dat zogenaamd door de computer was gegenereerd, maar in werkelijkheid werd gespeeld door acteur Matt Frewer.

Booming Support – ‘De Rode Schoentjes’

In de jaren dat house commercieel werd en ontplofte, stonden de hitlijsten vol met gekke novelty-hits. Denk aan ‘O Fortuna’ van Apotheosis, waarvoor de makers een deel uit de Carmina Burana hadden gesloopt. Of aan Gert en Hermien, die met een houseversie van hun ‘Alle Duiven op de Dam’ kwamen. Heino, met ‘Blau Blau Blau blüht der Enzian’. Blunt Axe, die ‘Ben D’r Helemaal Klaar Voor’ brulde. ‘James Brown is Dead’, ‘James Brown is Still Alive’ en ‘Who the Fuck Is James Brown?’. Hier kiezen we voor Booming Support, dat het welbekende sprookje De Rode Schoentjes door de hakselmachine haalde en er in 1992 een topdrie-hit mee scoorde. Daarna ging Dingetje er nog eens dunnetjes overheen met een Nederlandstalige remake genaamd ‘Kaplaarzen’.

Tiny Tim – ‘Tip-Toe Thru’ the Tulips’

Het was weliswaar geen knaller van een hit, maar Tiny Tim stond er toch maar mooi vijf weken mee in de Top 40 in 1968. Wat we horen is een mishandelde ukelele, waarover een zekere Tiny Tim met een hoog piepstemmetje het plezier bezingt van het op je tenen door de tulpen wandelen. Het lied duurt slechts anderhalve minuut. Waarschijnlijk is Tiny Tim daarna door iemand van het podium gemept die het gejammer niet langer kon aanhoren.

Duck Sauce – ‘Barbra Streisand’

Er zijn duizenden novelty songs, maar we sluiten dit lijstje af met een recentere track van het Canadees-Amerikaanse DJ-duo Duck Sauce. Die vonden het in 2010 leuk om een lied op te nemen met de titel ‘Barbra Streisand’, wat ook daadwerkelijk de enige tekst is van het nummer, dat verder bestaat uit een Boney M.-sample. De hoes van de single is een verwijzing naar Barbra’s Guilty-album, waarop ze samen met Barry Gibb is afgebeeld – maar dan hier allebei met een eendensnavel. Het werd een nummer twee-hit in de Top 40.

Die keer daarvoor: de fantasiesprookjesvideo’s uit Björks beginperiode

Toen Björk doorbrak als solozangeres, maakte ze video’s bij haar singles die iets weg hadden van kindersprookjes. Maar dan wel sprookjes die totaal ontspoorden. We blikken terug op Björks beginperiode en verzamelen de video’s van haar eerste twee soloalbums en vertellen erbij wat er precies gebeurt in die video’s.

Björk – ‘Human Behaviour’

Björk zit in een huisje aan een tafel en fantaseert dat ze door een bos loopt dat steeds dichter bebladerd raakt. Er loopt ook een pluchen beer door het bos en er vliegen motten om Björks huisje. Dan vliegt Björk een boom in, waarna een tak afbreekt en ze landt op een slapende reus. Daarna vliegt ze naar de maan en plaats daar een Sovjet-Unie-vlag. In het huisje vliegen motten rond een lamp en Björk doet er een dansje bij. Intussen heeft de pluchen beer de reus ontdekt en sleept hem naar zijn hol. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Björk – ‘Venus as a Boy’

Björk zit in haar keukentje en bakt een ei. Samen met een leguaan kijkt ze naar het ei. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Björk – ‘Big Time Sensuality’

Björk staat op een oplegger die haar door de straten van New York rijdt. Ze voelt dat er iets belangrijks aan zit te komen en als het eenmaal zover is, verzamelt ze de moed om ervan te genieten. Hoe ze dat doet? Door wild over de oplegger heen en weer te rennen en te dansen terwijl de straten van de Big Apple aan haar voorbijtrekken. En ze leefde nog lang en gelukkig.

Björk – ‘Violently Happy’

Björk zit in een isoleercel die ook wordt bevolkt door andere geïsoleerden. De een heeft een schaar, een ander een voodoopopje en de cel van Björk is bezaaid met plukken haar. Dan worden er popjes kaalgeknipt en een geïsoleerde in een dwangbuis scheert zijn knappe hoofd kaal. Ook lijkt het iemand een goed idee om ook Björk een schaar te geven. Of ze nog lang en gelukkig heeft geleefd? We zullen het nooit weten want de video heeft een open einde.

Björk – ‘Army of Me’

Björk rijdt in een pantservoertuig door de stad. De tank heeft zilveren tanden en rijdt langs een kantoor. Dan blijkt dat Björk zilveren tanden heeft. Ze gaat naar de tandarts, maar dat is een gorilla. Björk doet haar mond open en de gorilla haalt een edelsteen uit haar mond. Die wil hij afpakken, maar Björk bindt de gorilla vast en de edelsteen is een diamant die steeds groter wordt. Ze voert hem aan de tanden van haar pantservoertuig en rijdt ermee naar een museum. In het museum verdwaalt ze en komt terecht bij iemand die als lijk ligt opgebaard. Ze legt er een tijdbom naast, rent naar buiten en het museum ontploft. De moraal van het verhaal: als je tandarts een gorilla is, kun je beter ergens anders heen gaan.

Björk – ‘It’s Oh So Quiet’

We hebben de video van ‘Isobel’ even overgeslagen want die is alleen maar mooi en niet sprookjesachtig. Door naar die van ‘It’s Oh So Quiet’, wat je het best zou kunnen omschrijven als een op hol geslagen musicalnummer uit de jaren vijftig. Björk komt uit een smerig toiletgebouw, komt terecht in een bodyshop en het feest gaat beginnen. Eenmaal door de draaideur naar buiten barst iedereen los in een wilde dans. De postbode, het blikken mannetje, willekeurige voorbijgangers: iedereen doet mee. Er zijn huisvrouwen met paraplu’s, een dansende brievenbus en als Björk de menigte tot stilte maant is iedereen domweg gelukkig.

Björk – ‘Hyperballad’

Björk ligt in een landschap vol bordkartonnen huisjes en ziet zichzelf als een figuurtje door een game bewegen en in een diep gat naar beneden storten. Maar op het einde zijn de huisjes veranderd in wolkenkrabbers en rent ze over een snelweg. Toch nog een happy end.

Björk – ‘Possibly Maybe’

Björk ligt onder een blacklight op een matras. Zonder blacklight ligt ze in een bad met melk, eet ze een reusachtig stuk watermeloen, trekt ze cassettebandjes uit elkaar en heeft ze ineens een enorm getoupeerd kapsel. Dit is geen sprookje, maar eerder een droom die je hebt en bent vergeten zodra je wakker wordt.

Björk – ‘I Miss You’

Björk ligt wederom in bed. Een geanimeerde versie van haarzelf trekt slofjes aan en maakt zich klaar voor de dag. Dan tikt een worm haar aan en wordt ze geteletransporteerd naar de oertijd, alwaar ze een ritje maakt op een dinosaurus. Eenmaal terug in de hedendaagse tijd vliegt haar hoofd ineens weg. Ze komt een mannetje tegen met een vissenhoofd en nog een aantal gekke wezentjes. Intussen is Björks woonkamer helemaal vloeibaar geworden à la Salvador Dali. Ze komt nu een ander mannetje tegen met een glazen bol om zijn hoofd. Ze verdwijnt in zijn hoofd en kijkt door zijn oog naar buiten. Op het eind ligt ze op een rots terwijl haar geanimeerde versie samen met het mannetje op haar borsten dansen maar dat zie je niet zo goed, want ze zitten allebei onder een condoom. Maar ze leefden nog lang en gelukkig, dat wel! The end.

Die keer daarvoor:  liedjes waarvan je niet wist dat de Bee Gees ze hebben geschreven

‘Woman in Love’ van Barbra Streisand. ‘Heartbreaker’ van Dionne Warwick. ‘Emotion’ van Destiny’s Child. ‘Chain Reaction’. ‘Islands in the Stream’. Het zijn allemaal liedjes die zijn geschreven door de gebroeders Gibb, oftewel de Bee Gees. We zetten hier de mooiste voor je op een rijtje.

Yvonne Elliman – ‘Love Me’

Je kent Yvonne Elliman waarschijnlijk van haar cover van ‘If I Can’t Have You’, dat de Bee Gees aan haar gaven voor de soundtrack van Saturday Night Fever. De Bee Gees maakten eerst zelf een versie van dat lied, omdat ze eigenlijk wilden dat ze ‘How Deep Is Your Love’ zou inzingen. Ze hadden elkaar een jaar eerder al gevonden in ‘Love Me’, een smachtende discoballad. We kiezen voor de laatste, omdat ‘Love Me’ niet bepaald is grijsgedraaid.

Tavares – ‘More Than a Woman’

We blijven even bij de soundtrack van Saturday Night Fever, waarop twee versies staan van dit lied: van de Bee Gees zelf en van Tavares. Die waren al bekend van ‘Don’t Take Away The Music’ en ‘Heaven Must Be Missing an Angel’, twee discosoulklassiekers. Hieronder beelden uit Saturday Night Fever met de muziek van Tavares.

Frankie Valli – ‘Grease’

De film Grease kwam een jaar na Saturday Night Fever en was wederom een enorm succes voor John Travolta. Zijn tegenspeler Olivia Newton-John had in 1976 al eens een liedje opgenomen van de Bee Gees, het ietwat saaie ‘Come On Over’. Voor Grease schreef Barry Gibb de titelsong, waarop hij zelf de achtergrondvocalen verzorgde. Frankie Valli ken je verder van de hit ‘Oh What a Night’, officieel bekend onder de titel ‘December, 1963’.

Samantha Sang / Destiny’s Child – ‘Emotion’

Nooit geweten dat de Bee Gees zelf nooit een eigen versie hebben opgenomen van ‘Emotion’. Wie dat wel deden, waren Samantha Sang in 1978 en Destiny’s Child in 2001. De versie van Samantha Sang was te horen in The Stud, de film met Joan Collins uit 1978. Leuk om het verschil te horen tussen de twee covers: die van Samantha is gelegen op een bedje van softe seventies soul, die van Destiny’s Child voorzien van een akoestisch gitaargeluid.

Barbra Streisand – ‘Woman in Love’

In 1980 bracht Barbra Streisand haar album Guilty uit, waarbij de titeltrack een duet was met Barry Gibb. Die schreef meteen maar even alle andere liedjes van het album (veelal samen met broer Robin), waaronder nog een duet met de naam ‘What Kind of Fool’. De grootste hit van het album was ‘Woman in Love’, met een verrukkelijke melodie. Het werd een nummer 1-hit in de VS, het VK, België, Nederland en een hele lading andere landen.

Dionne Warwick – ‘Heartbreaker’

Nog zo’n verraderlijk lekkere melodie is te horen in ‘Heartbreaker’. Tussen 1955 en 1999 scoorde deze Amerikaanse zangeres hits, waarvan deze in 1982 een top 5-hit werd in Nederland. Dionne Warwick is inmiddels 82 jaar, maar nog steeds actief. Zo dook ze op in The Masked Singer als ‘Mouse’ en begin dit jaar verscheen Don’t Make Me Over, een documentaire over haar leven die was vernoemd naar een van de grootste hits uit haar Burt Bacharach-periode. Ook leuk om te weten: pas midden jaren negentig namen de Bee Gees een eigen versie op van ‘Heartbreaker’.

Dolly Parton & Kenny Rogers – ‘Islands in the Stream’

Na ‘Woman in Love’ is dit misschien wel de mooiste in dit rijtje. Countryvedettes Dolly Parton en Kenny Rogers namen dit duet op voor het vijftiende album van Rogers dat verscheen in 1983. Het werd een wereldhit, en in 2001 volgde een versie van de Bee Gees zelf. Leuk detail: de Bee Gees schreven ‘Islands in the Stream’ oorspronkelijk voor Marvin Gaye en hadden er een R&B song van gemaakt die ze later aanpasten aan de muziekstijl van Kenny Rogers.

Diana Ross – ‘Chain Reaction’

Aanvankelijk wilden de Bee Gees het voor Diana Ross geschreven lied ‘Chain Reaction’ niet aan haar geven omdat ze het teveel ‘Motown’ vonden klinken. Maar Diana dacht daar anders over en maakte er een dancepopsong van. In Australië kwam ze ermee tot nummer 1, in Nederland bleef ze steken in de Tipparade.

Kim Wilde – ‘If I Can’t Have You’

We noemden dit lied hierboven al even. Kim Wilde zette er in 1993 een housebeat onder, wat zorgde voor een frisse nineties sound.

Céline Dion – ‘Immortality’

De Bee Gees schreven ‘Immortality’ voor de soundtrack van een nieuwe Saturday Night Fever-musical in 1996. Een jaar later zong Céline Dion haar versie in, met de Bee Gees op backing vocals. Voor haar doen houdt Slien zich keurig in: pas tegen het einde volgt zo’n van haar bekende enorme uithaal.

Die keer daarvoor: alle hits van Linda, Roos & Jessica

In de tweede helft van de jaren negentig scoorden drie actrices uit GTST een reeks hits onder de namen van hun personages Linda, Roos en Jessica, waarvan ‘Ademnood’ wekenlang op nummer één stond. Maar vergeet ook ‘Druppels’ niet, of ‘Lange Nacht’. Of de drag-parodie op ‘Ademnood’ van Tina, Toos & Tessa!

Linda, Roos & Jessica – ‘Ademnood’

Hier begon het allemaal mee. In 1995 werd de duizendste aflevering uitgezonden van GTST en om dat te vieren kwam er een cd met daarop liedjes die door een groot deel van cast waren ingezongen. ‘Ademnood’ werd op single uitgebracht en stond maar liefst zeven weken op één in de Top 40. Babette van Veen, Guusje Nederhorst en Katja Schuurman zongen het lied, dat werd uitgebracht onder de namen van hun personages Linda Dekker, Roos de Jager en Jessica Harmsen.

Linda, Roos & Jessica – ‘Alles of Niets’

Het succes van ‘Ademnood’ smaakte naar meer. Het drietal kwam snel met een opvolger, ‘Alles of Niets’, met de daverende tekst: “Ik wil alles of niets, baby roep jij maar iets.” In de video dragen Linda, Roos en Jessica matching outfits die typisch waren voor de jaren negentig: felle kleuren, croptops en Roos rockt het haar van Rachel uit Friends. Nummer vijf in de Top 40 in 1996.

Linda, Roos & Jessica – ‘Lange Nacht’

Eind 1996 verscheen het eerste en enige album van Linda, Roos & Jessica. Inmiddels traden de drie overal in Nederland op in discotheken – overigens waren Babette, Guusje en Katja gewoon zichzelf, op de naam na speelden ze hun personages niet na. Min of meer gelijktijdig met het album verscheen het eurohousedeuntje ‘Lange Nacht’, dat tot nummer veertien kwam in de Top 40.

Linda, Roos & Jessica – ‘Goeie Dingen’

Een ingewikkelde choreografie instuderen deden Linda, Roos & Jessica eigenlijk nooit. In de video voor ‘Goeie Dingen’, een funky uptempo track’ is er sprake van een groeps-hupsje waaraan te zien is dat het de dames vooral ging om de lol en niet om moeilijke routines. In 1997 kwam het lied tot 27 in de Top 40.

Linda, Roos & Jessica – ‘Druppels’

Voor de vijfde en laatste single van het debuutalbum togen de drie naar een tropisch oord (of was dit gewoon het Tikibad in Duinrell? (O nee, toch niet)). Ze hadden er in ieder geval mooi weer bij. Dit lekkere zomerdeuntje haalde in de zomer van 1997 de 28e plaats in de Top 40.

Linda, Roos & Jessica – ‘1999X’

Vooruitlopend op de millennium-hype brachten Linda, Roos & Jessica het lied ‘1999X’ uit, dat overigens niets met die hype te maken had, maar een breakup-song is. Hierna gaven de drie er zelf ook de brui aan, waarna Katja nog enkele solosingles uitbracht. Een overzicht van al haar sololiedjes vind je overigens in de vorige aflevering van de Lekkere Muziek-rubriek (ongeveer drie meter naar beneden scrollen). ‘1999X’ kwam trouwens tot nummer 33 in de Top 40.

Bonus: Tina, Toos en Tessa – ‘Waardeloos’

Drie dragqueens maakten in 1995 een parodie op ‘Ademnood’. De diva’s zien eruit als kopieën van Linda, Roos en Jessica en de tekst is een tegenpool van het origineel, waarin iemand onder andere wordt afgerekend op zijn stinkvoeten.

Die keer daarvoor: liedjes die gaan over dansen en huilen tegelijk

Je kent het gevoel misschien wel… Het huilen staat je nader dan het lachen, dus er zit maar één ding op: keihard dansen tot het over gaat. Hier acht liedjes die gaan over dansend huilen of huilend dansen. Van ‘Crying at the Discotheque’ tot ‘Dancing with Tears in My Eyes’.

video-archief

Ga voor het volledige archief van alle afleveringen van Vet Lekkere en Lekker Foute Muziek naar het Muziekoverzicht.