Lekkere muziek: ‘Mon Amour’, ‘Pearly Dumm’ en andere klassiekers van BZN...

Voor veel mensen is bepaalde muziek een guilty pleasure, maar hier bij Winq schamen we ons helemaal nergens voor. Het is namelijk heerlijk meehossen op het vreugdevolle oeuvre van BZN, en kijk nog maar eens goed naar de video’s van ‘Mon Amour’ en meer: Anny Schilder is een waar stijlicoon. Kijk haar toch eens gaan in haar Biedermeier volksdansrok! Een eerbetoon aan een zangeres met een unieke stijl.

‘mon amour’

Tot halverwege de jaren zeventig maakte de Volendamse Band Zonder Naam een soort rockmuziek, beetje Status Quo-achtig. Ze hadden weleens in de Top 40 gestaan, maar alles veranderde toen ze een andere weg insloegen met toegankelijke, vrolijke meezingers. Hiervoor hadden ze een zangeres nodig en wie zagen ze daar staan achter een viskraam (nee, dit is geen grap): Anny Schilder! Ze namen de single ‘Mon Amour’ op en stonden prompt vijf weken op 1 in de Top 40, tot nu toe nog altijd het record voor een Franstalig nummer. Anny spatte van het beeld af, zoals je hieronder kunt zien. Haar witte verenboa omlijst haar gezicht alsof ze zo’n retro harlekijnpopje was, of nee: zo’n pierrotpop. Haar aventurijnkleurige avondjurk maakt het helemaal af. Let vooral ook op Jan Keizer, die zien we hier ook regelmatig voorbijkomen in iets dat nogal opvalt. Hier is dat zijn prachtige pikzwarte penseelsnor, die geïmiteerd wordt door de dubbele kralenketting om zijn hals.

‘don’t say goodbye’

Mensen met verstand van haarmode noemen de dracht van Anny in de video voor ‘Don’t Say Goodbye’ een pagekapsel. Mensen met minder verstand houden het op een bloempotkapsel en mensen zonder smaak een pispotkapsel. Ze draagt het op een stemmig zwarte japon compleet met een tulen cape die haar rug bedekt. Om de een of andere reden heeft Jan zich uitgedost als matroos, maar dan in het vuurrood. Het anker op zijn pullover en de pet maken het helemaal af: hij ziet er uit als de mascotte van een ouderwetse nichtenkit. Moeten we het trouwens nog over de muziek hebben? Oké: ‘Don’t Say Goodbye’ heeft zichzelf niet bepaald aan de vergetelheid ontrukt, dus daarom doen wij het maar. Nummer 2 in 1977.

‘sevilla’

Met BZN haalden de mensen een stukje exotiek in huis. Nee, dat woord bestaat niet echt, maar je weet wat we bedoelen: het begon nogal Fransig met ‘Mon Amour’ en nu zitten we ineens in Spanje. ‘Sevilla’ is opgeleukt met panfluitgeluiden en Anny zwiert erop los in haar witte gewaad dat zowel in het midden plooit als onderaan. Jan verschijnt hier voor het eerst in zijn signature witte ballenknijper en combineert deze met een boerenkielachtig denim overhemd.

‘nog een keer sevilla’

BZN stond bekend om de themaspecials die ze maakten als er een nieuw album verscheen. Dan gingen ze naar zo’n exotische locatie om daar allerlei video’s op te nemen voor de TROS. Of ze hier echt in Sevilla zijn is moeilijk te zeggen. Bovendien draagt onze Anneke een Biedermeyer volksdansrok. Alleen de madeliefjes missen nog in d’r haar. Nummer 4 in 1977.

‘the clown’

Hier is het niet Anny die de show steelt, maar Jan. Die moet gedacht hebben: “Als we een lied maken over een clown, nou, dan kóm ik ook als clown!”. Terwijl Anny een act opvoert met een tamboerijn, rammelt Jan met zijn sambaballen vanachter een enorme strik-met-fopstropdas. Ziet Anny er niet leuk uit dan, in haar geblokte maxidress? Absoluut, jazeker! Maar ze valt nu eenmaal een stuk minder op naast Jan. Nummer 5 in 1977.

‘lady mccorey’

Het zou nog jaren duren voor Lady Di ten tonele verscheen, in haar kenmerkende tutkleren (sorry, ‘Sloane Core-stijl’). Hier doet Anny het al even voor, in haar degelijke lange rok met blauwe top erboven. Ze draagt hierbij een meterslange shawl, waar Jan halverwege het lied ineens aan begint te trekken. Het had een haar gescheeld of Anny was live op beeld gestikt. Nummer 2 in 1978.

‘oh me oh my’

BZN klinkt hier als een kruising tussen de George Baker Selection en Boney M, wat op zich prima is maar we hádden al een George Baker Selection en een Boney M. Daarom maar meteen door naar Annys outfit. Ze draagt een okergele pantalon onder een korenbloemblauwe zomerjurk, afgestijld met een ceintuur en een strik – wederom okergeel. Het opvallendst aan Jan is het dansje dat hij doet met Anny tijdens het refrein van ‘Oh Me Oh My’. Nummer 12 in 1979.

‘pearlydumm’

Vier jaar na ‘Mon Amour’ stond BZN wederom op nummer 1, met ‘Pearlydumm’. Begaat Anny weleens een fashion faux-pas? Nee, natuurlijk niet! Dat de (hang)borstzakken van haar bloesje ietwat vreemd geplaceerd zijn waardoor het lijkt of ze een soepjurk van haar moeder aanheeft? Dat hóórt zo. Dat haar rok lijkt op die van Tante Til uit de Familie Knots? Dat is in die tijd gewoon mode. Het kippenleren overhemd van Jan is trouwens al net zo bijzonder.

‘chanson d’amour’

En terug is alweer de glamour. Je moet 53 hele seconden wachten om te zien wat Anny aanheeft, maar dat is het meer dan waard. Het is een witte jurk met een knoopkraag, die op strategische plaatsen is voorzien van bruine bladeren. In sommige shots lijkt het net of Anny een baguette onder haar arm heeft, wat dan weer prima aansluit bij deze Franstalige hit. Nummer 3 in 1981.

‘blue eyes’

Een zomerjurk zonder het jurkgedeelte, zo is het ensemble van Anny het best te omschrijven. Alsof ze dacht: “Het is me hier veel te warm, ik vouw m’n jurk dubbel. Of nee, ik knip de onderkant er gewoon vanaf.” Maar mooi is het wel. En waar staan ze eigenlijk, in een uitgedoofde vulkaan misschien? Nummer 5 in 1982.

‘just an illusion’

In 1983 besloot Anny dat het welletjes was en droeg ze het zangeressenstokje, ook wel bekend als de microfoon, over aan Carola Smit. Ze ging eruit met een knal, zoals je ziet in de video voor ‘Just an Illusion’. Tijdens dit TopPop-optreden maakt ze haar entree in een zwarte lange jas, ditokleurige hoed en een grijze bontstola om haar nek. Daarna poseert ze voor de camera’s, waarbij haar hoog opgetoupte permanent in het oog springt. Intussen zit Jan zich op te tutten aan een kaptafel, en in een volgende scène stap-tikt Anny haar roze beenwarmers tegen elkaar. (Zijn gewoon kousen hoor.) Nummer 3 in 1983. Anny zou niet lang daarna een solocarrière beginnen, maar dat is voor een andere keer.