Liefde voor latex: “Grappig dat dit beklemmende pantser me zo’n vrij gevoel geeft”

Papilicious keek als tiener al met veel plezier naar video's van popartiesten in fetisjkleding. Anno 2023 draagt hij het zelf ook. "Ik combineer het dragen van rubber met shibari, een Japanse vorm van bondage die zowel een kunstzinnige als erotische lading heeft.."

“Ik kwam voor het eerst in aanraking met rubber als tiener, via muziekvideo’s van popsterren die latex droegen. Ik herinner me dat ik het extreem sexy vond, maar ik woonde in het Caribische gedeelte van Mexico, waar het bloedheet is. Ik had dus niet direct de behoefte om het zelf aan te trekken.

Een jaar of vijf geleden – ik woonde inmiddels in Europa – kocht ik voor het eerst een rubberen outfit. Toen ik die aantrok was ik gelijk verkocht. Het eerste anderhalf uur zweet je je kapot, maar daarna past je lichaamstemperatuur zich aan en voelt het materiaal als een tweede huid. Altijd als ik uitga in de techno- of electroscene draag ik rubber. Ook tijdens de seks vind ik het fijn.

Het pak dat ik nu aan heb is ontworpen door een goede vriend. Het is geïnspireerd op een wetsuit en is 0,6 mm dik. De druk op mijn huid is heel intens; er ontstaat haast een vacuümeffect. Grappig eigenlijk, dat dit beklemmende pantser me zo’n vrij gevoel geeft. Waar de een zich zelfverzekerd voelt in een driedelig pak, voel ik me juist helemaal in mijn element in rubber.

Ik combineer het dragen van rubber met shibari, een Japanse vorm van bondage die zowel een kunstzinnige als erotische lading heeft. Voor mij begon het niet vanuit een seksuele behoefte, maar als manier om mezelf te kalmeren in een tijd dat ik intense paniekaanvallen had. Door mezelf vast te binden aan objecten, merkte ik dat ik rustiger werd. Het is heel mindful.

Tegenwoordig treed ik regelmatig op met shibari acts onder de naam Papilicious. Ook heb ik Iridescent Studio opgericht, een queer plek waar ik BDSM-instructeurs van over de hele wereld uitnodig om workshops te geven. Ik geef zelf ook les, maar ik ben de studio vooral begonnen om van anderen te leren.

Het leuke van de rubberscene vind ik dat-ie zo speels is, al mag de scene zich van mij nog meer openstellen voor trans personen. Mensen lijken in de rubberscene minder op te hebben met masculiene en feminiene archetypen dan bij sommige andere fetisjen. Je hoeft geen politieagent of gladiator te zijn, in rubber kun je gewoon jezelf zijn.”

Beeld: Armando Branco / Met dank aan: Werner Nijenhuis/Villa Nicola, Karl Bowe & George Beentjes