Liefde voor rubber: “Als puppy kom je met veel weg”

Sammy is puppy. De eerste keer vond hij het spannend, inmiddels gebruikt hij het zelfs om groepen gespierde mannen te versieren. "Sammy heeft twee kanten. Het vrolijke politiehondje in opleiding, maar ook een dark side."

“Toen ik voor het eerst naar een fetisjfeest in de Eagle [festisjclub in Amsterdam– red.] ging, vond ik het zo spannend dat ik er eerst een paar keer voorbijliep. Eenmaal binnen merkte ik wat een warm bad het was. Het duurde niet lang voordat ik daarna m’n eerste rubber had aangeschaft.

Ik had van jongs af aan al affiniteit met rubber en sportswear, omdat ik veel aan schaatsen en wielrennen deed. Het glanzende van rubber, de kleuren – ik vind het prachtig om te zien. Aantrekken is één, maar ik maak er graag een verhaal omheen. Sammy is mijn alter ego: een rubber politiepuppy. Als puppy ben ik in mijn comfortzone. Na een weekend Folsom [gay festival– red.] in Berlijn ben ik helemaal op van al het stuiteren en spelen. In de rol van politiepuppy controleer ik de mensen in rubber: is het allemaal een beetje mooi, glanst het goed? Zo sprak ik Mr International Rubber op Folsom streng aan toen hij in leer gekleed was. “Wat is dit nou? Ga eens heel gauw terug naar je hotel en trek je rubber aan!” Allemaal met een knipoog natuurlijk.

Als puppy kom je met veel weg. Ik liep met een groep vrienden over straat tijdens pride, toen we een groepje knappe, gespierde mannen zagen staan. Ik rende naar ze toe, en begon vrolijk aan die brede borstkassen te snuffelen. Ze vonden het leuk. En m’n vrienden stonden jaloers toe te kijken: flikt-ie het weer. Sammy heeft twee kanten. Het vrolijke politiehondje in opleiding, maar ook een dark side. ’s Avonds op het fetisjfeest Darklands bijvoorbeeld, gaat het puppymasker af en wordt het wat seksueler.

De rubberscene is open en gastvrij, ik voel me er veilig. We willen een brug slaan naar de leermannen, de puppy’s, sportswear. Ik zie die fetisjsubculturen langzaam opengaan. We hebben elkaar hard nodig, want onder het plezier zit veel pijn en afwijzing. Niet iedereen snapt fetisj. Voor mij is het een aanvulling op m’n leven waar ik blij van word. Ik gun het iedereen om dat innerlijke kind te omarmen.”

Met dank aan: Werner Nijenhuis/Villa Nicola, Karl Bowe & George Beentjes