Marijn Brouwers over Zomernacht: “Ik wil nooit meer het gevoel hebben dat ik lieg”

Tijdens Pride Amsterdam staat zanger en acteur Marijn Brouwers (47) in theater Scala met Zomernacht, een muzikale voorstelling over een nachtelijke date in 2018 die zijn leven voorgoed veranderde. Nu, vijf jaar nadat Martijn de dood in de ogen keek, durft hij het échte verhaal te vertellen.

Waar gaat Zomernacht over?

“Het is het gezongen verhaal van een zomernacht die superspannend, geil en exotisch had moeten zijn, maar eindigde in een drama. Ik zie de voorstelling als een tweede coming-out. Vijf jaar geleden zou ik een hoofdrol spelen in Evita, maar ik moest me terugtrekken door acuut nierfalen. De aanleiding daarvoor durfde ik destijds niet te vertellen. Ik had een date met een jongen, mijn echtgenoot was in het buitenland, en door drugs ging dat helemaal mis. Alleen het eerste uur weet ik nog, daarna lag ik dertien uur bewusteloos op de grond. In Zomernacht vertel ik voor de eerste keer dat echte verhaal en hoe ik daarna weer op moest krabbelen.”

Wie heeft jou die nacht gered?

“Onze pup Hekkie was thuis en die heeft de hele nacht geblaft. Toen mijn buren klaagden bij mijn man, gingen bij hem de alarmbellen rinkelen. In zekere zin heeft Hekkie mijn leven gered. Ook daarna heb ik nog veel steun aan hem gehad. Ik heb me gewoon fucking eenzaam gevoeld. Ik heb drie maanden in het ziekenhuis gelegen, waarvan twaalf dagen in coma, en ik moest lang revalideren. Het leven stond stil en daarbij was Hekkie mijn held. In het lied ‘Hekkie’s Zomernacht’ vertel ik het verhaal door zijn ogen. Het is prettig om het verhaal via de verbeelding van Hekkie te kunnen vertellen.”

“Niemand heeft de voorstelling nog gezien, op mijn man na”

Wat heeft die nacht met de relatie tussen jou en je man gedaan?

“We realiseerden eigenlijk toen pas hoe ver we van elkaar verwijderd waren geraakt. De nasleep voelde voor mij ook als iets egoïstisch. Ik was alleen maar bezig met weer in leven komen, maar hij op zijn beurt ook. We vonden geen ruimte om elkaar te troosten omdat we ieder met ons eigen verdriet bezig waren. We hebben hard gewerkt om elkaar weer te kunnen vinden daarin. Sinds een paar jaar gaat het echt super. We zijn vijftien jaar getrouwd en twintig jaar samen en dat merk je dan wel. We hebben de storm samen doorstaan, maar we leven nu wel een iets anders leven. Uitgaan is een stuk ingewikkelder geworden, want door blijvende schade aan mijn voeten kan ik niet lang staan of lopen.”

Hoe reageerde je omgeving?

“Ik kom uit een Brabants gezin met drie jongens. We zijn alle drie gay en naar Amsterdam verhuisd, dat schept een fijne band. Zij waren na mijn ongeluk nauw betrokken. Ik weet nog dat ik vlak daarvoor tegen ze had gezegd: ‘Ik vind het zo fijn voor ons pap en ons mam dat wij zonder kleerscheuren overal doorheen komen.’ En toen kwam die keiharde klap. Niemand heeft de voorstelling nog gezien, op mijn man na. Hij vond het heftig. Ik vind het eng om mijn verhaal te vertellen, maar tegelijk denk ik dat iedereen een donkere kant heeft waar-ie liever niet over praat. Ik hoop dat mensen zich door mijn voorstelling geïnspireerd en aangemoedigd voelen om die te delen met iemand.”

Hoe kijk je nu terug op die nacht?

“Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik deed wel eens een pilletje of GHB, maar ik heb daar nooit het gevaar van ingezien. Ik kan niet ontkennen dat ik het geweldig vond en soms verlang ik terug naar dat gevoel, maar als ik die nacht over kon doen, had ik het nooit gedaan. Ik ben elke dag nog een klein beetje in de rouw over wat het me heeft gekost. De gemakzuchtigheid waarmee naar drugs gegrepen wordt, zeker in de gayscene, vind ik soms kwalijk. Het voelt nu als mijn missie om iets met mijn verhaal te doen.”

Ben je ook anders naar het leven gaan kijken?

“Toen ik in coma lag, was er een moment dat het erop leek dat ik de volgende ochtend niet zou halen. Ik heb die nacht twee dromen gehad. In de ene lag ik naakt op een metalen bank in een fabriekshal in Kiev met artsen en verplegers om me heen die stoned of high waren. Als ze zes dobbelden, mochten ze een drug bij mij toedienen. De tweede was een spirituele droom, waarin ik op de oprijlaan stond van een kasteel in Beek en Donk, het dorp waar ik ben opgegroeid, en naar boven keek en helder licht door de bladeren zag. Toen wist ik dat ik het gered had en daar put ik veel kracht uit. Ik ben veel relaxter geworden en ik heb geen angst meer voor de dood. Ik voel veel dankbaarheid dat ik nog mag leven en ik heb geleerd om de waarde van het hier en nu te zien.”

“Vijf jaar geleden schaamde ik me voor de waarheid, nu juist voor de leugen”

Waarom vertel je nu het echte verhaal?

“Ik vond het toen nog te ingewikkeld. Ik ervoer veel schuld, schaamte en spijt, maar nu ben ik er klaar voor. Ik ben het aan niemand verplicht, maar ik wil nooit meer het gevoel hebben dat ik lieg. Vijf jaar geleden schaamde ik me voor de waarheid en nu juist voor de leugen. Het is een hommage aan openheid. Drugs zijn leuk, maar hebben ook een keerzijde en ik vind het belangrijk dat op een positieve en hoopvolle manier te belichten. Ik voel me krachtig en bevrijd."

De voorstelling ‘Zomernacht’ is van 3 tot en met 5 augustus te zien bij theater Scala in Amsterdam. De gelijknamige EP 'Zomernacht' is onder andere te beluisteren via Spotify.

Hoofdbeeld: Isabel Sanchez Olid
Artwork EP: Studio Jan Willem van Riel