Matthijs ging voor het eerst naar Club Church

Al jaren wilde columnist Matthijs van Els een spannende avond beleven in Club Church. Maar toen het eenmaal zover was, verliep zijn debuut niet zoals verwacht. “Voorpret is gezond, maar niet op deze manier.”

Onlangs ben ik ein-de-lijk voor de eerste keer in Club Church geweest, iets wat al jaren op mijn verlanglijst stond. Op een vrijdag ging ik met twee vrienden naar (z)onderbroek, een clubavond met als dresscode: no pants, underwear only. Ik had ervoor kunnen kiezen mijn debuut te maken op een avond zonder expliciete en nietsverhullende dresscode, maar onder het mom van angsten overwinnen trok ik gelijk mijn stoutste schoenen aan en gaf ik mijn outfit – op een slip na – af bij de garderobe.

23:09 uur. Eenmaal binnen gaat er een wereld voor me open. Het feit dat ik in mijn onderbroek in een club sta, vergeet ik vrijwel direct. Er dansen allerlei verschillende soorten halfnaakte lichamen om me heen en dat stelt me gerust. We dansen, drinken en verkennen de ruimtes. Church heeft alle ingrediënten voor een spannende clubavond: op de begane grond zijn de bar en de dansvloer, in de kelder en op de eerste verdieping zijn privécabines, gloryholes, swings, een darkroom, toiletten, spoelruimtes, douches, condooms en glijmiddel. Terug naar de dansvloer. Nog een biertje.

00:06 uur. De ruimte wordt drukker en de sfeer seksueler, maar niet voor mij, en dat voelt gek. Ik had er toch zo’n zin in? Ik loop naar het toilet, ga een hokje in en een diepe zucht ontsnapt me. Dit moment voor mezelf heb ik echt even nodig. Ik beantwoord een groepsapp van vrienden die op Lowlands staan; stiekem zou ik nu daar willen zijn. Terug naar de dansvloer. Nog een biertje.

00:57 uur. Iedereen om me heen danst, flirt en sekst, maar ik kan het niet opbrengen. Het voelt alsof ik op het verkeerde feestje sta. Ik weet dat ik niet per se seks hoef te hebben, maar ook dansen en sociaal zijn lukt me niet meer. Ik voel frustratie en ben jaloers op de seksuele vrijheid en zorgeloosheid van de mannen om me heen. Om eerlijk te zijn wil ik gewoon naar huis. Terug naar de garderobe. Geen biertje meer.

Een paar dagen later zit deze anticlimactische avond me nog steeds dwars. Een fantastische avond vol (seksueel) genot lag voor het oprapen, maar ik liet die volledig aan me voorbijgaan. Waar ging het mis? Het antwoord is dat mijn bezoek al gedoemd was te mislukken toen mijn vrienden en ik een paar dagen ervoor hadden besloten om te gaan. Onbewust voedde ik mezelf met soortgelijke vooroordelen en verwachtingen die ik had toen ik voor het eerst naar de gaysauna ging, terwijl ook in Club Church geldt: niets moet, alles mag. Daarnaast maakte ik me véél te druk over de dresscode. Ik koos voor een zwarte Calvin Klein-slip omdat ik dacht me daar het minst bekeken in te voelen; ik was helemaal niet bezig met ‘hoe kan ik er zo leuk en sexy mogelijk uitzien voor mezelf’ – anders was ik wel voor een jockstrap gegaan. Ook begon ik tevergeefs aan push-ups en planken in de ochtenden, in de hoop om binnen een mum van tijd een strak lichaam te krijgen. Wat een onzin.

Het was wellicht beter geweest als ik op een onverwachts moment een onderbroekenavond was binnengestapt, zodat voorafgaand mijn onzekerheid niet de overhand had gekregen. Ook mijn neiging om controle te hebben over het onbekende had zo geen ruimte gehad. Waar moet ik me uitkleden? Hoe werkt de garderobe? Waar laat ik mijn telefoon en portemonnee? Hoe zien de ruimtes eruit? Wat mag en kan ik allemaal doen, en vooral: wat niet? Voorpret is gezond, maar niet op deze manier. De wens om naar Church te gaan had ik al jaren, maar juist door het al die jaren uit te stellen – uit angst en onzekerheid – werd het in mijn hoofd een onmogelijke uitdaging.

Laat ik duidelijk zijn: deze column is allerminst bedoeld om mensen te ontmoedigen om naar plekken als Club Church te gaan. Integendeel, ik moedig iedereen met eenzelfde (seksuele) nieuwsgierigheid aan om juist wél te gaan. Dit zijn bij uitstek plekken waar de seksuele vrijheid hoogtij viert en waar mensen volledig zichzelf kunnen zijn én ontdekken. Maar maak niet dezelfde fouten als ik en laat je vooroordelen en verwachtingen thuis. Dat is – in ieder geval voor mij – de sleutel tot seksuele zelfbevrijding. Amen.

Beeld: Rob Jacobs