“Na acht maanden heb ik Lars in Colombia ten huwelijk gevraagd”

Kandidaat-notaris Lars (26) en operazanger Michael Wilmering (30) werden verliefd op elkaar nadat ze elkaar tegenkwamen tijdens het ophangen van de kerstversiering. Vandaag vertellen ze hun verhaal. 

Michael: “Twee jaar geleden heb ik Lars voor het eerst gezien. Ik liep op de stoep en Lars kwam voorbijfietsen. Ik kreeg bijna een hernia omdat ik zo lang bleef kijken en Lars ook, maar hij stopte niet...”
Lars: “Ik fietste gewoon heel snel!”
Michael: “Ik dacht: stik er maar in.”
Lars: “Een half jaar later kwamen we elkaar weer tegen. Het was december en Michael was de balustrade van zijn woning aan het versieren met kerstverlichting. We wisten nog van elkaar wie we waren, maar hij deed alsof hij dat niet meer wist.”
Michael: “Maar ik wist het wel, hoor. Ik wist zelfs nog wat voor een kleren je die dag aan had.”
Lars: “Toen hebben we heel erg leuk met elkaar gekletst.”
Michael: “Ik wist toen al dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven.”
Lars: “Ik had op dat moment nog een relatie, maar die was al aan z’n einde. Toen heb ik die relatie beëindigd. Na een maand hadden Michael en ik al een relatie.
Michael: “Het was wel lastig in het begin. Ik was voor mijn werk maanden in het buitenland, dus we moesten elkaar leren kennen zonder dat we bij elkaar waren.”
Lars: “Ik vond reizen nooit echt leuk, maar ben dat toen toch veel gaan doen. We hebben elkaar denk ik het langste twee weken niet gezien.”

“Ik heb echt dingen los moeten laten”

Michael: “Ik heb van Lars geleerd meer te praten over mijn gevoelens. Ik hield ze vaak voor mezelf, maar daar nam hij geen genoegen mee. We praten nu veel met elkaar.”
Lars: “Wat onze relatie sterk maakt, is dat we proberen om zoveel mogelijk naar onszelf te kijken. Waarom doet de ander iets dat ik niet leuk vind? Waarom word ik daardoor onzeker? Wat weerspiegelt de ander in mij?”
Michael: “Jij hebt moeten leren niet alles van tevoren te plannen en niet overal de controle over te houden.”
Lars: “Ik heb echt dingen los moeten laten. Ook op vakantie, geen dag is hetzelfde met Michael.”

“Als je onzeker bent, ben je een makkelijk doelwit. Wij pakken elkaars hand of arm vol overgave vast”

Michael: “Toen we acht maanden een relatie hadden, gingen we samen naar mijn geboorteland Colombia. Het was voor mij heel belangrijk dat Lars zag waar mijn roots liggen.”
Lars: “Ik was heel erg bezig om te ontdekken hoe die cultuur werkte, om hem zo beter te begrijpen. Dat is aardig gelukt.”
Michael: “We maakten een boottocht op de Amazone en daar heb ik Lars ten huwelijk gevraagd.”
Lars: “Dat zag ik echt niet aankomen. Hij had alles van tevoren al geregeld: een ring, maar ook gesprekken met zijn ouders. Hij was ook helemaal niet zenuwachtig tijdens die vakantie. Toen hij mij ten huwelijk vroeg, kon ik alleen maar huilen. Het was heel bijzonder.”
Michael: “Als ik er nu op terugkijk, vind ik acht maanden ook wel heel vroeg om iemand ten huwelijk te vragen, maar het voelde gewoon goed. We zijn nu gelukkig samen en dat moeten we vieren.”
Lars: “Wij lopen bijna altijd hand in hand of gearmd over straat.”
Michael: “Racisme of discriminatie ervaren we gelukkig niet. Misschien wel door de manier waarop. Als je onzeker bent, ben je een makkelijk doelwit. Wij pakken elkaars hand of arm vol overgave vast. Ik zeg niet dat dat de enige reden is waarom er niets gebeurt, maar misschien speelt dat mee.”
Lars: “En om de manier waarop we eruitzien, misschien. Voor mijn werk ben ik vaak netjes gekleed. Ik denk dat we daarom ook minder te maken hebben met discriminatie.”
Michael: “Het is een keer gebeurd dat iemand een opmerking maakte, maar dat negeer ik dan. Net zoals ik altijd opmerkingen over mijn huidskleur heb genegeerd toen ik jonger was.”
Lars: “Het ligt er natuurlijk ook wel aan waar je bent. Als er een groepje voetbalhooligans voorbijkomt, laten we elkaars hand wel los.”